Τραπεζίτες και κυβερνήσεις πληρώνουν το έγκλημα! Εμείς τι φταίμε;

Θα προσπαθήσω να γράψω, ξεπερνώντας την απογοήτευση και την οργή που νιώθει ένας απλός πολίτης από το γεγονός ότι βλέπει, τώρα, να ετοιμάζεται αυτό που εδώ και ενάμιση χρόνο όλοι οι νοήμονες αρθρογράφοι και αναλυτές πρότειναν στους Ευρωπαίους ταγούς, στην ελληνική κυβέρνηση και στους τραπεζίτες: ένα δραστικό haircut στο ελληνικό χρέος, παράλληλα με μία δόση περιοριστικών μέτρων - όχι δολοφονικών, όπως αυτά που λαμβάνει η κυβέρνηση κάθε λίγο και λιγάκι - και με δραστικές διαρθρωτικές αλλαγές.

Όταν γράφονταν τα πρώτα άρθρα αναλόγου περιεχομένου - πέρσι τον Γενάρη - και οι γράφοντες κυριολεκτικά διερήγνυαν τα ιμάτιά τους, απορώντας γιατί η χώρα μας δεν πήρε από τις αγορές τα 24 δισεκατομμύρια ευρώ που της πρόσφεραν, αντί των πέντε που ζητούσε, παίρνοντας τελικώς μόνο τα επτά - άπαντες, και η κυβέρνηση, οι Έλληνες τραπεζίτες και οι Ευρωπαίοι ταγοί αφενός μεν δαιμονοποιούσαν το haircut του χρέους αφετέρου δε υποστήριζαν ότι το να παίρναμε όλα τα λεφτά που μας έδιναν οι αγορές θα ισοδυναμούσε με ...αδυναμία!!!

Μια εβδομάδα μετά την επίδειξη ...πυγμής, λοιπόν, ήρθαν τα πρώτα μέτρα με αυξήσεις ΦΠΑ και περικοπές μισθών και συντάξεων και κάτι λιγότερο από δύο μήνες μετά η ένταξη στο ΔΝΤ με όλα όσα ακολούθησαν και θα ακολουθήσουν.

ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ, αντί να ενθαρρύνουν την χώρα να κάνει το αυτονότηο - δηλαδή να ΚΑΘΑΡΙΣΕΙ τις δανειακές της ανάγκες μέχρι τον Σεπτέμβριο και χωρίς άγχος να διαπραγματευθεί την περικοπή του χρέους της με αντάλλαγμα μέτρα πολύ πιο ανεκτά από αυτά που λαμβάνονται και διαρθρωτικές αλλαγές πολύ πιο ουσιαστικές από αυτές που  υποστηρίζεται ότι γίνονται - πρόκριναν το φόρτωμα μιας μικρής και χωρίς ιδιαίτερες παραγωγικές δυνατότητες οικονομίας με δάνεια, δάνεια, δάνεια και δάνεια. Αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος να φτάσει από τα 230 δισ. στα 350 και από το 100% του ΑΕΠ να αγγίζει το 200% ήδη από του χρόνου...

Η συνέχεια ήταν αναμενόμενη: το πρόβλημα του χρέους σκάει στις αυλές της Ευρώπης, το ΔΝΤ καλεί τους Ευρωπαίους να είναι έτοιμοι να σώσουν την Ιταλία - σκεφθείτε για τι μέγεθος μιλάμε, χρειάζονται δάνεια μισού τρισ. σε έναν χρόνο - οι αναδυόμενες οικονομίες και οι ΗΠΑ καλούν επειγόντως σε λύση και, πλέον, οι πάντες προωθούν την ιδέα του haircut όχι όμως όπως θα μπορούσε να γίνει τότε, αλλά μαζί με μια συντεταγμένη, ελεγχόμενη, επιλεκτική - όπως θέλετε πείτε το - χρεοκοπία

Τότε, η χώρα είχε δυνάμεις και πολύ λιγότερα δάνεια να εξοφλήσει. Οι ξένοι και Έλληνες τραπεζίτες θα αντάλλασαν την χασούρα ενός haircut του χρέους με τον πλούτο που θα μπορούσε να δημιουργηθεί από το άνοιγμα των επαγγελμάτων και τις πραγματικές διαρθρωτικές αποκρατικοποιήσεις. Δεν το προτίμησαν, βλέποντας απέναντί τους και ανίκανους - το λιγότερο - κυβερνώντες να κάνουν αυτά που πρέπει για να εκσυγχρονιστεί το κράτος και να απελευθερωθούν οι όποιες δυνατότητες της οικονομίας.

Τώρα, πληρώνουν το έγκλημα. Και οι τράπεζες σε όλη την Ευρώπη - και όχι μόνο - υποβαθμίζονται, και λεφτά θα χάσουν, γιατί haircut θα γίνει, εκτός εάν έχουν αποφασίσει να εξαφανίσουν την Ελλάδα από τον χάρτη, και προοπτικές να τα πάρουν πίσω στο προβλέψιμο μέλλον δεν έχουν, γιατί η οικονομία βυθίζεται όλο και περισσότερο στην ύφεση με τα μέτρα που παίρνει αυτή η κυβέρνηση, και την Ιταλία και τις άλλες χώρες είναι αμφίβολο αν θα σώσουν, εφόσον η Ελλάδα χρεοκοπήσει, ακόμη κι αν η ελεγχόμενη, συντεταγμένη, επιλεκτική χρεοκοπία διασφαλίζει να πληρώνονται σε αυτούς τα δάνεια και για μισθούς και συντάξεις ...έχει ο Θεός.

Όλοι πληρώνουν το έγκλημα που κάνουν εδώ και ενάμιση χρόνο, με πρώτη, βεβαίως, την κυβέρνηση που θα κληθεί να διαχειριστεί κοινωνικές καταστάσεις τις οποίες δεν νομίζω να έχει ζήσει ποτέ το ελληνικό κράτος.

Στο ερώτημα "εμείς τι φταίμε;:" δεν μπορεί να απαντήσει κανείς.