Η σταδιακή αποχώρηση των Ηνωμένων Πολιτειών από το μεσογειακό και μεσανατολικό προσκήνιο, από το 2014, δημιούργησε κενό ισχύος, το οποίο επιχείρησαν να καλύψουν τρίτες δυνάμεις. Ειδικά η Τουρκία, μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, άρχισε να εφαρμόζει μια σκληρά αναθεωρητική πολιτική, αμφισβητώντας σε πολλές περιπτώσεις το status quo και επιλέγοντας να αναμιχθεί σε όλες τις περιφερειακές διενέξεις της περιοχής. Αυτή η επιλογή έφερε την Άγκυρα σε τροχιά σύγκρουσης με την πλειοψηφία των μεσογειακών χωρών. Βέβαια, η ίδια θεωρεί ότι το αφήγημα της Γαλάζιας Πατρίδας και η προβολή ισχύος αποτελούν τα μεγάλα της πλεονεκτήματα. Είναι όμως έτσι;
Blogs
Τάσος Χατζηβασιλείου
Η αναδίπλωση του κ. Ερντογάν στη θάλασσα νοτίως του Καστελορίζου συνιστά αναμφίβολα διπλωματική νίκη της Ελλάδας. Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης κατέστησε σαφές σε συμμάχους και εταίρους ότι η χώρα δεν πρόκειται να δεχτεί παιχνίδια με την κυριαρχία της. Περιέγραψε ξεκάθαρα τις εθνικές κόκκινες γραμμές και έπεισε άπαντες -συμπεριλαμβανομένου του Τούρκου προέδρου- ότι δεν θα επιτρέψει παραβίαση.
Για να προστατευθεί το εισόδημα των αγροτών και των κτηνοτρόφων
Η κλισέ φράση «βρισκόμαστε σε αχαρτογράφητα νερά» δυστυχώς είναι η πλέον κατάλληλη για να περιγράψει την κατάσταση που βιώνει ο πλανήτης εξαιτίας της πανδημίας το κορωνοϊού. Μέσα στο κλίμα ανασφάλειας, αρκετές κυβερνήσεις μπήκαν λανθασμένα στο ψευτοδίλημμα «ανθρώπινη ζωή ή οικονομική σταθερότητα». Ευτυχώς, όμως, στο τέλος όλοι μοιάζουν να έχουν αντιληφθεί ότι η επιλογή για την προάσπιση της δημόσιας υγείας είναι αυτονόητη.