Τάσος Καραμήτσος

Σήμερα δεν θα μπορούσε να υπάρξει κανένα άλλο θέμα εκτός από εκείνο των τεράστιων αμερικανικών δασμών, ένα από τα μεγαλύτερα γεγονότα της μεταπολεμικής Ιστορίας

Τα έχουμε ξαναπεί και όλοι όσοι έχουν ζήσει το πολιτικό σκηνικό -και ασχολούνται- που διαμορφώνεται σε μια χώρα όπως η δική μας θα έχουν διαπιστώσει ότι η αρχή του τέλους της διακυβέρνησης ξεκινάει συνήθως πιο νωρίς, από τη μέση της δεύτερης θητείας

Στα 20 χρόνια που κυκλοφορεί το «Πρώτο Θέμα» (έχουμε ένα πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα σήμερα σε ξεχωριστή έκδοση, αξίζει τον κόπο να ρίξετε μια ματιά) και στα άλλα 20 που εργάζομαι, ειλικρινά δεν έχω ξαναδεί τέτοιο περίεργο και άδειο πολιτικό σκηνικό

Τους υπουργούς αν δεν σου κάνουν τη δουλειά τούς αλλάζεις, δεν βάζεις... τσεκαδόρο

Να το γράψω δίχως περιστροφές, δεν υπάρχει κανείς σχεδόν άνθρωπος, μηδέ εξαιρουμένων στελεχών της κυβέρνησης, που να πιστεύει ότι όλα έγιναν καλά στην εξέλιξη της υπόθεσης των Τεμπών από τις εκλογές του 2023 και μετά, ειδικά όταν όλο το κυβερνητικό σύστημα χαλάρωσε και πίστεψε ότι όλα τελείωσαν μετά το 41% του Μητσοτάκη

Μερικά λογικά συμπεράσματα και σκέψεις σχετικά με την υπόθεση των Τεμπών, αλλά και το πολιτικό φαινόμενο που εκδηλώθηκε δύο χρόνια μετά με αφορμή αυτό καθαυτό το γεγονός

Στις αρχές των μνημονίων, ειδικά από το 2010, η δήθεν εθνικολαϊκοπατριωτική Αριστεροδεξιά του ΣΥΡΙΖΑ, των ΑΝ.ΕΛ., της Χρυσής Αυγής και των λοιπών αγανακτισμένων δυνάμεων της πάνω και της κάτω πλατείας Συντάγματος διαμόρφωσαν ένα ακραία τοξικό πολιτικό πεδίο, το οποίο φυσικά κορυφώθηκε το 2015 με την ανάληψη της εξουσίας από την κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου

Τη δεκαετία του ’50, που αποφασίστηκε ο περίφημος νόμος της αντιπαροχής, χτίστηκε με πολυκατοικίες η Αθήνα και σταδιακά ανά δεκαετία επιβαρύνθηκε τόσο ώστε σήμερα -και συμπληρωματικά κατόπιν του απίθανου νόμου της μεταφοράς συντελεστή δόμησης- να μη θυμίζει δυτικοευρωπαϊκή πρωτεύουσα αλλά βαλκανική ή και αραβική

Καμιά φορά τα media... κάνουν και καμιά δουλειά της προκοπής, όπως αυτό που συνέβη την εβδομάδα που πέρασε με το θέμα της διάσωσης του Σαρακήνικου στη Μήλο

Λίγοι θα περίμεναν τον όγκο των συγκεντρώσεων για το δυστύχημα στα Τέμπη της προηγούμενης Κυριακής, σίγουρα πάντως κανένας από όσους έχουν χειριστεί το θέμα αυτό τα δύο τελευταία χρόνια, από τότε δηλαδή που συνέβη

Η Αμερική, όπως και να το κάνουμε, είναι η χώρα της υπερβολής σε όλα της, από τις μπριζόλες και τα χάμπουργκερ μέχρι τη woke ατζέντα και το #metoo που μεσουράνησε για μια πενταετία και τώρα λοιδορούνται σαν τα ίδια τα εμβόλια για την COVID που οι δικές τους εταιρείες βρήκαν και επέβαλαν παγκοσμίως

Προσωπικά, δεν γνωρίζω τον κ. Τασούλα και γι’ αυτό ίσως έχει κάποια αξία η άποψή μου αφού δεν επηρεάζει την κρίση μου κάποια ειδική σχέση η οποία, ανθρώπινα πάντοτε, δημιουργεί δεσμεύσεις

Το θέμα της εβδομάδας που ξεκινάει είναι ασφαλώς στα καθ’ ημάς η επιλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, γεγονός που φυσικά θα το γνωρίζουμε με βεβαιότητα μόνο όταν ανακοινωθεί από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, του οποίου αποκλειστικό προνόμιο είναι η επιλογή του

Τελικά έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να αναλογιστεί κάποιος τι εικόνα υπήρχε διεθνώς για μια πιθανή έλευση του Τραμπ και πάλι στην ισχυρότερη καρέκλα του κόσμου πριν από τις αμερικανικές εκλογές και τι κλίμα επικρατεί σήμερα, λίγες μόνο ημέρες πριν από την επίσημη ανάληψη της εξουσίας από εκείνον

Το 2025 που έρχεται φέρνει κάποιες βάσιμες ελπίδες, αλλά καμία βεβαιότητα πάντως ότι ένας πόλεμος στη γειτονιά μας, στην Ευρώπη, ο ρωσο-ουκρανικός, μπορεί και να τελειώσει με πολλαπλά οφέλη για τους περισσότερους, πλην βεβαίως όσων θησαυρίζουν πάντα από ένα τέτοιο γεγονός

Εορταστικές ημέρες και τέλος έτους, ας επιχειρήσουμε έναν μικρό απολογισμό της χρονιάς που φεύγει και μια εκτίμηση για το εγγύς μέλλον, όσο όλα αυτά μπορεί να είναι προβλέψιμα, γιατί δεν μπορεί να είναι τίποτα δεδομένο

Να δεχτούμε από την αρχή ότι δεν υπάρχει μεγάλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα ή και μεγαλούπολη που σήμερα δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα στέγασης των κατοίκων της και το πρόβλημα αυτό και στην Αθήνα δεν το δημιούργησε κάποια λάθος πολιτική, αλλά η ίδια η ζωή

Να ξεκαθαρίσουμε εξαρχής ότι στα υπάρχοντα οικονομικά συστήματα παγκοσμίως, ακόμα και στη Βόρειο Κορέα, οι τράπεζες είναι απαραίτητες, δεν υπάρχει περίπτωση, λοιπόν, να μιλάμε για μια σύγχρονη κοινωνία χωρίς αυτές

Αφορμή για το σημερινό σημείωμά μου είναι ένα ερώτημα της δημοσκόπησης της Marc για το «Πρώτο Θέμα» για τα Ελληνοτουρκικά, αν δηλαδή οι πολίτες πιστεύουν ότι η κυβέρνηση πρέπει να επιμείνει σε έναν διάλογο με βήμα-βήμα προσέγγιση με την Τουρκία ή να σκληρύνει τη στάση της διακόπτοντας κάθε συνομιλία

Με αφορμή την κατάθεση του νέου Προϋπολογισμού, μερικές σκέψεις για την ανάπτυξη σε σχέση με τη φορολογία, που αποτελεί πάντα ένα αλληλένδετο θέμα, μαζί βέβαια και με άλλες προϋποθέσεις που χρειάζεται (η πολυπόθητη ανάπτυξη), όπως η πολιτική σταθερότητα, το ξεκάθαρο επενδυτικό τοπίο, η καλά αμειβόμενη εργασία, η απονομή Δικαιοσύνης κ.λπ.

Να συμφωνήσουμε ότι όταν βγεις στο εξωτερικό, είτε στην Ευρώπη είτε στην Αμερική, και μιλήσεις με απλούς ανθρώπους στα καταστήματα, στα εστιατόρια, στα ξενοδοχεία, και τους πεις ότι είσαι Ελληνας, το πιθανότερο είναι να σου πουν ότι έχουν επισκεφθεί τη Μύκονο ή τη Σαντορίνη, άντε και δυο-τρία ακόμα νησιά

Tα καλά νέα του Σαββατοκύριακου είναι ότι αυτό το συνονθύλευµα αριστερών καιροσκόπων µε ολίγη από την κακή πλευρά του ΠΑΣΟΚ (µε κάποιες εξαιρέσεις σε πρόσωπα αξιόλογα, για να µην είµαστε και άδικοι) που µας κυβέρνησε επί µία πενταετία, ο ΣΥΡΙΖΑ, εξεµέτρησε το ζην και τυπικά µάλλον

Θα λέγαμε ότι διεθνώς στην πολιτικοεπιχειρηματική παγκόσμια κοινότητα «το ρολόι σταματάει μία φορά στα τέσσερα χρόνια», όταν όλοι αναμένουν την εκλογή του νέου προέδρου των ΗΠΑ

Τώρα που έχει περάσει ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα από την υπόθεση Novartis και με αφορμή τη δικαστική απόφαση να αποκαλυφθούν οι προστατευόμενοι μάρτυρες και επισήμως για να μπορούν να γίνουν οι νομικές κινήσεις από όλους όσοι έχουν εύλογο συμφέρον να τους κυνηγήσουν δικαστικά, ας επιχειρήσουμε μια σύντομη αποτίμηση ή έστω εκτίμηση για το τι ακριβώς συνέβη

Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι εδώ και μια τριετία έχει τεθεί θέμα εκλογικού νόμου στη χώρα, υπό την έννοια ότι ο υφιστάμενος νόμος που έφτιαξε η πρώτη κυβέρνηση Μητσοτάκη μόλις ήρθε στην εξουσία το 2019 απαιτεί μια εξόχως αυξημένη πλειοψηφία της τάξεως του 39% για να βρεθούν 151 βουλευτές