Εκλογές και γρήγορα

Πώς μπορεί να φύγει από το τέλμα μια χώρα όταν οι πολίτες της δεν πιστεύουν πια σε τίποτα και κανέναν; Δεν θέλουν ή δεν μπορούν  να αποδίδουν φόρους και έκτακτες εισφορές. Θέλουν, ιδίως οι νεότεροι, να φύγουν... τρέχοντας για το εξωτερικό να δουλέψουν, αλλά και οι γονείς προτρέπουν τα παιδιά τους να φύγουν μακριά από το σπίτι τους για να σωθούν. Εξάντλησαν την εμπιστοσύνη τους στον νέο υπουργό Οικονομίας μέσα σε ένα καλοκαίρι. Αποδοκιμάζουν την κυβέρνηση που ψήφισαν με 10 μονάδες διαφορά από την αντιπολίτευση πριν από δυόμισι χρόνια και ετοιμάζονται να δώσουν την ίδια διαφορά τώρα υπέρ της αντιπολίτευσης. Για να την... εξαντλήσουν κι αυτοί μέσα σε λίγους μήνες.

Η απάντηση είναι προφανής. Δεν μπορεί. Καλώς ή κακώς, λοιπόν, η κυβέρνηση αυτή τελείωσε τον σύντομο και δραματικό της βίο. Αυτό που όλοι φανταζόμασταν το επιβεβαιώνει η πρώτη μετά τις διακοπές δημοσκόπηση που δημοσιεύεται σήμερα στο «ΘΕΜΑ». Και φυσικά ακόμα... είναι νωρίς, οι δείκτες και τα ευρήματα θα χειροτερέψουν, αφού τα προβλήματα του κόσμου καλύπτονται εν μέρει από τα μπάνια, τον καλό καιρό και τη θερινή ραστώνη, που βεβαίως σε λίγο τελειώνουν.

Δεν θεωρώ προσωπικά ότι οι εκλογές και η αλλαγή πολιτικού σκηνικού θα λύσουν το δράμα που ζούμε σήμερα αυτομάτως, αλλά πιστεύω ότι ο κ. Παπανδρέου πλέον κάνει κακό να μένει στη θέση του. Και για τη χώρα και για τον εαυτό του και για την υστεροφημία του.

Σήμερα η κυβέρνηση, αφού σπατάλησε περίπου 30 μήνες χωρίς να κάνει ούτε μία διαρθρωτική αλλαγή, ούτε μία αποκρατικοποίηση (τα απομεινάρια του ΟΤΕ μόνο), παλεύει να απελευθερώσει ακόμα το επάγγελμα των ταξιτζήδων, που μάλλον δεν θα χρειαστεί, αφού από την αναδουλειά θα της δώσουν τις άδειες από μόνοι τους πίσω. Και μάχεται να εξασφαλίσει τα επιδόματα των εφοριακών, με αποτέλεσμα να εξοργίζει την τρόικα. Αντιθέτως, εφαρμόζοντας μόνο τα αντιαναπτυξιακά σημεία του μνημονίου (φόροι, εισφορές, περικοπές μισθών κ.λπ.), βύθισε την οικονομία σε μια πρωτοφανή ύφεση, που δεν θα είναι 5% του εγχώριου προϊόντος, όπως λέει ο κ. Βενιζέλος, αλλά  περίπου 7% για το 2011. Κάνει δυστυχώς τα πάντα η κυβέρνηση να πείσει τους ξένους (που επίσης δεν έχουν αποφασίσει αν θέλουν την ευρωζώνη) ότι οι Ιρλανδοί και οι Πορτογάλοι τα ψιλοκαταφέρνουν, ενώ οι Ελληνες... τη θέλουν τη δραχμή τους για να ησυχάσουν.

Εχασε την εμπιστοσύνη της μέσα κι έξω με δυο λόγια και τώρα πλέον ο κάθε υπουργός κλέβει το σωσίβιο για να σωθεί από το ναυάγιο. Οι πιθανότητες, δυστυχώς, να τη γλιτώσουμε εντός ευρωζώνης είναι πλέον λιγότερες από το να γυρίσουμε στη δραχμή. Κι αυτές μόνο με πολιτική δια­πραγμάτευση από άλλη κυβέρνηση αρχικώς και με σκληρό αγώνα και νέες θυσίες μετά. Και όσο πιο σύντομα γίνεται.