ΠΑΣΟΚ

Προσοχή, μιλάμε για το ΠΑΣΟΚ όπως το ξέρουμε ή μάλλον περίπου όπως το μάθαμε από τη Μεταπολίτευση και μετά, γιατί ο χώρος της Κεντροαριστεράς δεν θα σβήσει ποτέ, υπό την έννοια ότι πάντα απέναντι στην Κεντροδεξιά κάτι θα υπάρχει να στέκεται. Παντού στη Δύση στις δημοκρατίες έτσι συμβαίνει, συνεπώς δεν θα εξαφανιστεί ούτε εδώ.
Παρακολούθησα το debate που ήταν το κυρίαρχο γεγονός της εβδομάδας που πέρασε στα πολιτικά γεγονότα και ειδικά στο ΠΑΣΟΚ και φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι που θα πάνε να ψηφίσουν την Κυριακή μπορεί και να το είδαν όλο ή κάποια αποσπάσματά του.

Η αντιπαράθεση και των έξι υποψηφίων του ήταν αμιγώς πολιτική και πολιτικά πολιτισμένη, κάτι που σε αντίθεση με το χαμηλότατου επιπέδου ξεκατίνιασμα που συμβαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ εδώ και έναν χρόνο κατέστησε αυτό καθαυτό το γεγονός ένα μεγάλο πλεονέκτημα για το ίδιο το ΠΑΣΟΚ. Ακόμα και στα πιο σκληρά «γυρίσματα» της κουβέντας υπήρχαν λογικά επιχειρήματα. Δεν βλέπω παράλογο όλοι οι υποψήφιοι να λένε στον Ανδρουλάκη ότι από το 2021 που καταρρέει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κάνει τίποτα το ΠΑΣΟΚ και βολοδέρνει 2-3 μονάδες πάνω κάτω. Οπως δεν βλέπω και παράλογο να λέει ο Ανδρουλάκης στον Δούκα πώς θα κρατήσει και την αρχηγία και τη δημαρχία ή να λένε ότι η Διαμαντοπούλου... μας θυμήθηκε τώρα κ.λπ. Εντάξει, πολιτικό debate είναι και όχι τσάι στη «Μεγάλη Βρεταννία».

Θεμιτό και λογικό είναι επίσης ο κάθε υποψήφιος να ψαρεύει από τη δεξαμενή ψηφοφόρων που νομίζει ότι μπορεί να πάρει περισσότερες ψήφους όπως ο Δούκας από τον ΣΥΡΙΖΑ, αν και με ατυχή επιχειρήματα. Ή ο Γερουλάνος και η Διαμαντοπούλου που προσπάθησαν να εκφράσουν με έναν πιο κεντρώο και εκσυγχρονιστικό λόγο το «ΠΑΣΟΚ του Σημίτη», που σχεδόν σύσσωμο ψήφισε Μητσοτάκη μία ή δύο φορές στο παρελθόν, μπορεί στις εθνικές να ξαναψηφίσει Ν.Δ., αλλά θέλει και ένα ισχυρό κεντρώο και μοντέρνο ΠΑΣΟΚ.

Ο μόνος που πραγματικά είχε μια δυσκολία να υπερασπίσει τη δουλειά του (στο debate) ήταν ο νυν αρχηγός Ανδρουλάκης, για τον οποίο τα πράγματα μιλάνε από μόνα τους, αφού αν το πρόσωπο «τραβούσε» σήμερα το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να ήταν και 20% και 25%, με τον ΣΥΡΙΖΑ σε μονοψήφια ποσοστά, αλλά σε κάθε περίπτωση οι κάλπες της Κυριακής θα δείξουν τι θέλουν οι ίδιοι οι ψηφοφόροι.

Γενικά λοιπόν θα έλεγα (ξανά) ότι η τηλεοπτική αυτή αναμέτρηση ήταν μια καλή προβολή και θετική δημοσιότητα για το ΠΑΣΟΚ, ασχέτως των υπολοίπων, γιατί έγινε μια πολιτισμένη, δομημένη και σχετικά ουσιαστική συζήτηση, αν και στις τηλεμαχίες ανταλλάσσονται ατάκες και όχι ουσιαστικές τοποθετήσεις.

Αυτό το οποίο έλειψε από τη συζήτηση του ΠΑΣΟΚ, όπως και από κάθε άλλη παρόμοια, είναι η ευθεία και ειλικρινής αντιμετώπιση, η στάση των κομμάτων σε ενδεχόμενες συγκυβερνήσεις εφόσον δεν προκύπτουν μονοκομματικές κυβερνήσεις. Το ίδιο λάθος έκανε και ο Ανδρουλάκης προεκλογικά τον Ιούνιο του 2023 και χάρισε στον Μητσοτάκη 41%, γιατί απλούστατα ο κόσμος φοβήθηκε την ακυβερνησία. Την ίδια ώρα στην υπόλοιπη Ευρώπη μόνο τρεις από τις 26 χώρες έχουν μονοκομματικές κυβερνήσεις και φυσικά, έστω και με προβλήματα, η ζωή συνεχίζεται εκεί. Αυτό ίσως κάτι λέει από μόνο του χωρίς περαιτέρω αναλύσεις.