Είναι ήρωας ο φοροφυγάς;

Είναι γεγονός ότι στην Ελλάδα, περισσότερο απ’ οπουδήποτε αλλού στη Δύση, γίνεται όργιο φοροδιαφυγής. Γεγονός όμως είναι και ότι από τη φύση της εργασίας τους οι περισσότεροι Ελληνες δεν φοροδιαφεύγουν. Τα περιθώρια να μην αποδώσει φόρο ένας δημόσιος ή ιδιωτικός υπάλληλος, ένας απλός εργαζόμενος -που είναι και η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων- είναι σχεδόν ανύπαρκτα.

Με δεδομένο λοιπόν ότι... φτάσαμε στον πάτο και η τρόικα, οι  ξένοι διοικητές δεν μας πιστεύουν σε τίποτα πια και ζητούν ως μέτρα μόνο περικοπές μισθών, όλοι όσοι είναι απλοί μισθωτοί πρέπει να καταλάβουν το εξής: όποιος κλέβει το κράτος σε φόρους αφαιρεί απευθείας εισόδημα από έναν έντιμο φορολογούμενο. Θα μου πείτε, πρώτος και μεγαλύτερος «κλέφτης» απ’ όλους είναι το ίδιο το κράτος που σπαταλά τους πόρους από τους φόρους όλων μας στην κακοδιαχείριση. Ναι, αλλά η θεωρία αν η κότα κάνει το αβγό ή το αβγό την κότα δεν οδηγεί τελικώς πουθενά.

Σήμερα φαίνεται ότι υπάρχει ένα μικρό φως κάπου στο βάθος και εξαιτίας κυρίως διεθνών εξελίξεων και συγκυριών (ευρωπαϊκή κρίση, αμερικανικές εκλογές σε δύο μήνες, γερμανικές σε περίπου έναν χρόνο) μπορεί να σωθούμε κι εμείς. Να μη μας διώξουν από το ευρώ γιατί δεν προλαβαίνουν, να πάρουμε τη δόση καταρχάς και ορισμένα ακόμα κονδύλια για μια αργή αλλά εφικτή αναθέρμανση στην οικονομία.

Σε αυτή την τελευταία προσπάθεια δεν μπορεί να μετέχουν μόνο  και σε μέγιστο βαθμό όσοι υποχρεωτικά δηλώνουν όλα τα εισοδήματά τους. Κι επειδή το κράτος είναι ανίκανο από μόνο του να κυνηγήσει τη φοροδιαφυγή, πρέπει να συνδράμουν και οι υπόλοιποι πολίτες που πληρώνουν, αφού αυτοί είναι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Ο φοροφυγάς επιχειρηματίας, τραγουδιστής, γιατρός ή δικηγόρος, ακόμα και ο ταβερνιάρης που δεν κόβει απόδειξη δεν πρέπει πια να θεωρείται μάγκας, καταφερτζής και ήρωας, αλλά κοινός απατεών που εγκληματεί εις βάρος του συμπολίτη του. Δεν κλέβει γενικά κι αόριστα το κράτος αλλά εμένα κι εσάς. Γι’ αυτό πρέπει να πείσει τον κόσμο η κυβέρνηση και να κάνει συμμέτοχο τον αθώο και ένοχο τον φοροφυγά.

Να μη διαλύσει όμως και στο όνομα της φοροεπιδρομής και της πάταξης της φοροδιαφυγής την επιχειρηματικότητα. Εχει κανένα νόημα να κυνηγάς τα σκάφη αναψυχής, αφού αυτά πλέουν λίγα μίλια παρακάτω στον φορολογικό παράδεισο της Τουρκίας; Εχει κανέναν σκοπό η φορολόγηση των καταθέσεων (του κεφαλαίου, όχι των τόκων), όταν αυτές μπορεί να εξαφανιστούν σε λίγες ώρες και να στείλουν τη χώρα στην κατάρρευση εν μια νυκτί;

Το θέμα είναι να πετύχουν και τα δύο. Και να εισπράττουν φόρους και να προσελκύσουν κεφάλαια απ’ όλο τον κόσμο. Μπορούν;