Γιατί απεργούν;

Ημέρα απεργίας σήμερα. Αλλη μία από τις δεκάδες άλλες ημέρες απεργίας τα τελευταία τρία χρόνια της κρίσης, της τρόικας, της δραματικής αλλαγής της ζωής εκατομμυρίων Ελλήνων.

Εχω ένα ερώτημα για τους διοργανωτές των απεργιών, τους εργατοπατέρες-συνδικαλιστές. Αλήθεια τι ακριβώς πέτυχαν ή πετυχαίνουν σήμερα με τις γενικές, αόριστες και απολύτως μη στοχευμένες απεργίες; Το δικαίωμα της απεργίας είναι αναμφισβήτητο. Εχει μάλιστα αποτέλεσμα όταν σε μία κοινωνία και οικονομία που λειτουργεί την χρησιμοποιείς ως μέσον πίεσης να "σώσεις" ή να "βελτιώσεις" κάποιους εργασιακούς όρους.

Εδώ με τις συνεχείς απεργίες - και χωρίς καμία ουσιαστική διαπραγμάτευση και συνεπώς βοήθεια προς τους εργαζόμενους, οι εργατοπατέρες απλώς διευκολύνουν κυβέρνηση και τρόικα.

Αφού πια κάθε απεργία αντιμετωπίζεται ως μία καλή αφορμή για τον εργοδότη να κόψει μεροκάματο από την ούτως ή άλλως απονεκρωμένη επιχείρησή του.

Δεν καταλάβανε αυτά τα "ζόμπι" του συνδικαλισμού πλέον ότι εξευτελίζονται όταν προκηρύσσουν απεργία και πάνε στις διαδηλώσεις μόνο 20.000 άτομα - το πολύ - από 10 εκατομμύρια οργισμένους Ελληνες;

Δεν αντιλαμβάνονται ότι αν συνομιλούσαν και πίεζαν επί καθημερινής βάσεως τους εργοδότες τους (στον ιδιωτικό τομέα τουλάχιστον) θα είχαν καλύτερο αποτέλεσμα από το να προκηρύσσουν απεργίες και να πηγαίνουν για ούζα;
Ας είναι, καλύτερα, τους έμαθε κι ο κόσμος πια και δεν τους πιστεύει. Μπορεί μέσα από την κρίση να μας προκύψουν καλύτεροι και πιο έντιμοι συνδικαλιστές όπως και πολιτικοί.