Οι πελάτες των πολιτικών

Δεν γνωρίζω ποιο στατιστικό στοιχείο από όλα όσα ανέφεραν την εβδομάδα που πέρασε οι εφημερίδες για την ανεργία στον ιδιωτικό τομέα είναι σωστό. Αν δηλαδή κάθε μέρα χάνουν τη δουλειά τους 1.500, 2.500 ή 3.500 άνθρωποι, πάντως δεν βλέπω μήνα-μήνα να μειώνεται το νούμερο αλλά μάλλον να μεγαλώνει.

Αυτό που γνωρίζω είναι ότι όσο περνάει ο χρόνος τόσο το πολιτικό σύστημα σχεδόν στο σύνολό του αποδεικνύει ότι για το μόνο που ενδιαφέρεται ακόμα και τώρα είναι για τους πελάτες του και μόνο, δηλαδή τους δημοσίους υπαλλήλους. Και καλά να ενδιαφέρεται ο ΣΥΡΙΖΑ, κατανοητό, αφού λογικά πρέπει να κάνει θραύση σε ποσοστά στον δημόσιο τομέα, αλλά οι υπόλοιποι -και ειδικά η ΔΗΜ.ΑΡ.- τι νομίζουν;

Οι πληροφορίες λένε ότι έφτασαν να παζαρεύουν οι υπουργοί με τις πολυεθνικές εταιρείες στην Ελλάδα θέσεις εργασίας για τους λιγοστούς δημοσίους υπαλλήλους που θα απολύσουν με αντίτιμο κονδύλια από το ΕΣΠΑ. Δηλαδή ακόμα και τις μία-δύο χιλιάδες που θα απομακρύνουν από το Δημόσιο (όσοι φεύγουν από τον ιδιωτικό τομέα σε μία μόνο ημέρα) να τους διορίσουν σε κάποια ιδιωτική επιχείρηση. Ας μην πούμε για την έκθεση Ρακιντζή στο Ταμείο Εθνικής Οδοποιίας που αποκαλύπτει, μεταξύ άλλων οργίων κακοδιαχείρισης, ότι ο εν ενεργεία νομικός σύμβουλος της εταιρείας είναι ετών 91, ζωή να ’χει!

Πολλοί θα πουν προς τι η επίθεση σε απλούς μεροκαματιάρηδες ανθρώπους, όπως οι δημόσιοι υπάλληλοι, και σε τι θα ωφελήσει αν απολυθούν κι αυτοί. Η απάντηση είναι απλή και ξεκάθαρη, αφού συμφωνήσουμε βεβαίως ότι φυσικά το ιδανικό θα ήταν να μη μείνει κανείς χωρίς δουλειά και το ακόμα ιδανικότερο να δούλευε και σωστά το Δημόσιο. Δεν μπορεί να αφαιμάσσεις έναν λαό ολόκληρο αλλά και τις ελληνικές επιχειρήσεις που δίνουν δουλειές επί μία τετραετία με φόρους, εισφορές, πρόστιμα και χαράτσια -κι έτσι να βυθίζεις στην ύφεση και την ανεργία μια ολόκληρη οικονομία- προκειμένου να σώσεις 30.000-40.000 άτομα στον δημόσιο τομέα. Γιατί για τόσους γίνεται η φασαρία. Δεν υπάρχουν πολίτες δύο κατηγοριών έναντι του κράτους. Οι δικοί μας και οι άλλοι. Και φυσικά εδώ η τρόικα έχει απόλυτο δίκιο.