Το πρόβλημα ΠΑΣΟΚ

Σε όλες σχεδόν τις χώρες της Δύσης υπάρχει ένας μεγάλος κεντροαριστερός και ένας εξίσου μεγάλος κεντροδεξιός πολιτικός σχηματισμός, οι οποίοι συνήθως εναλλάσσονται στην εξουσία. Ενίοτε με τη βοήθεια άλλων μικρότερων κομμάτων ή και αν χρειαστεί σε συνδυασμό μεταξύ τους προκειμένου να προκύψει κυβέρνηση. Στην Ελλάδα η κεντροαριστερή αυτή παράταξη, ήτοι το ΠΑΣΟΚ από το ’74 και μετά, σήμερα έχει καταρρεύσει, αφού η κοινή γνώμη τής έχει χρεώσει σχεδόν αποκλειστικά τη μεγάλη κρίση που περνάει η χώρα. Αλλωστε το μαρτυρούν και οι δημοσκοπήσεις: όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο φθείρεται και έτσι όπως πάει είναι πολύ πιθανό στις επόμενες εκλογές -όποτε και αν γίνουν αυτές- να μείνει εκτός Βουλής.

Αυτή τη στιγμή έτσι όπως είναι το ΠΑΣΟΚ αποτελεί μέγιστο πρόβλημα για την κυβέρνηση. Φεύγει από υπουργός η βουλευτής Τζάκρη και σου λέει, αφού δεν έχω τι άλλο να κάνω τώρα, ας μην ψηφίσω τα μνημονιακά μέτρα που ψήφιζα κατά κόρον πριν από λίγους μήνες. Ξυπνάει ένα πρωί ο βουλευτής Κασσής και επειδή θίγεται η εκλογική του πελατεία στην περιφέρεια την πληρώνει όλη η υπόλοιπη Ελλάδα και έτσι θα φορολογείται διπλάσια όποιος έχει σύνολο ακίνητης περιουσίας άνω των 300.000 ευρώ σε αντικειμενική αξία. Δηλαδή όλη η μεσαία τάξη, αφού με τις υφιστάμενες αντικειμενικές αξίες αν έχεις δύο σπίτια τα έφτασες τα τριακόσια χιλιάρικα.

Με δυο λόγια, όποιος βουλευτής της πλειοψηφίας περνάει απέξω ρίχνει και μια σφαλιάρα στην κυβέρνηση, έτσι… για να κάνει εντύπωση. Επί της ουσίας απειλεί και εκβιάζει.
Τη θέση της μεγάλης κεντροαριστερής παράταξης που θα αναπλήρωνε το ΠΑΣΟΚ και θα δημιουργούσε τον άλλο πόλο για τη διακυβέρνηση της Ελλάδας θα μπορούσε κάλλιστα να πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά αυτό ούτε έγινε, ούτε φαίνεται ότι μπορεί να το κάνει. Και το γνωρίζει αυτό και το εκλογικό σώμα, που κρατά τον ΣΥΡΙΖΑ σε ποσοστά εξαιρετικά χαμηλά για κόμμα άφθαρτο που ποτέ δεν συμμετείχε στη διακυβέρνηση της χώρας. Ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ είτε δεν θέλουν, είτε δεν μπορούν να γίνουν το νέο ΠΑΣΟΚ ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το. Φαίνεται άλλωστε και από τις συμπεριφορές των στελεχών του έναντι προσώπων και θεσμών.
Οσο το κενό της Κεντροαριστεράς δεν καλύπτεται, τόσο ο κίνδυνος της ακυβερνησίας ή έστω της κακής διακυβέρνησης της χώρας θα υφίσταται. Γι’ αυτό και όσοι ανήκουν εκεί πρέπει συντομότατα να δράσουν.