Οι κακές ειδήσεις και... όσοι τρώνε άχυρο

Από μια νέα δημόσια Ολυμπιακή Αεροπορία έως κρατικά καράβια να σεργιανάνε στο Αιγαίο. Από την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ μέχρι προσλήψεις στο Δημόσιο, σεισάχθεια στα δάνεια (ακόμα και σε ελβετικό φράγκο), αυξήσεις στις συντάξεις. Τον άνθρωπο που είναι σίγουρος 1 εκατομμύριο τοις εκατό, όπως είπε ο ίδιος, ότι «η Μέρκελ θα κάνει πίσω στις διαπραγματεύσεις».

Εν πάση περιπτώσει, ο κάθε πολιτικός μπορεί να λέει ό,τι θέλει και κρίνεται γι’ αυτό και οι Ελληνες ψηφοφόροι από τα 18 και πάνω έχουν πλήρη επίγνωση και σώας τας φρένας. Ο,τι θέλει ο καθένας ψηφίζει. Ετσι είναι κι έτσι πρέπει να ’ναι. Μπορεί και να έχει δίκιο ο Τσίπρας και να τα κάνει όλα -και μάλιστα καλύτερα απ’ όλους. Ολα εδώ κρίνονται και φυσικά πληρώνονται.
Για να επανέλθουμε, πάντως, στα καθ’ ημάς, οι κανονικές εφημερίδες (όπως το «ΘΕΜΑ») σε όλο τον κόσμο γράφουν ειδήσεις και δεν κάνουν άλλες δουλειές. Και για όσους μας ρωτάνε, το ίδιο απαντάμε στερεότυπα: ναι, εδώ εμείς γράφουμε ειδήσεις και θα γράφουμε πάντοτε ειδήσεις, δεν παράγουμε πολιτική, δεν κάνουμε στριφογυριστές τούμπες που προκαλούν θυμηδία, φανερώνουν ενοχή, φθορά και διαφθορά.

Οι ειδήσεις, λοιπόν, είναι δυσάρεστες αυτές τις ημέρες για την ελληνική οικονομία και όλα τ’ άλλα είναι απλά προεκλογικές παρλαπίπες. Κατά κόρον ακούγονται κυρίως από τον Τσίπρα, αλλά φυσικά δεν πάει πίσω ούτε ο Σαμαράς που θυμήθηκε ό,τι... ξέχασε δύο χρόνια τώρα.
Είδηση είναι λοιπόν ότι οι τράπεζες έμειναν χωρίς λεφτά. Το γράφουμε ότι ξεμένουμε εδώ και μέρες και φυσικά ξεμείναμε προχθές και ζητάμε έκτακτη ενίσχυση από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Προσοχή, δεν ζητάμε από τον δήθεν κολλητό μας Ντράγκι, αφού ο κεντρικός τραπεζίτης είναι απλώς ένας ανώτερος υπάλληλος της Ε.Ε.

Είδηση είναι ότι η Ελλάδα, έτσι ακριβώς όπως τον Ιούνιο του 2012, βρίσκεται σήμερα κυριολεκτικά στα χέρια των εταίρων και δανειστών της. Ούτε σε Ρώσους, ούτε σε Κινέζους, ούτε σε εξωγήινους. Αν ο επόμενος πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του συμφωνήσουν και τα βρουν, έχει καλώς.

Αν η συμφωνία γίνει με τους τρεις υπαλλήλους που λέγονται τρόικα ή έστω σε ανώτερο επίπεδο, αυτό μέλλει να αποδειχτεί. Και απλά αποτελεί ζήτημα εντυπώσεων και μόνο. Η ουσία είναι μία: ή συμφωνούμε και  αναπνέουμε ή δεν συμφωνούμε και πνιγόμαστε. Τα υπόλοιπα είναι για όσους τρώνε ή θέλουν να τρώνε άχυρο.