Ένας έντιμος συμβιβασμός

Αραγε αυτό σημαίνει για τον πρωθυπουργό -ειδικά τώρα που κάθισε στη «δύσκολη καρέκλα» και αντιλαμβάνεται αλλιώς τα πράγματα- ότι οι προκάτοχοί του έκαναν έναν... ανέντιμο συμβιβασμό; Αλλά, τέλος πάντων, αυτά θα τα κρίνει η Ιστορία. Ας πάμε τώρα στη σημερινή κατάσταση που πραγματικά καίει τη χώρα.

Αφού, λοιπόν, ο Τσίπρας είπε στον Γιούνκερ προχθές με τον πιο επίσημο τρόπο ότι αναζητάμε έναν (έντιμο) συμβιβασμό, γιατί δεν τον κάνει να τελειώνουμε προτού πέσουμε στα βράχια; Αφού θέλουμε να μείνουμε στο ευρώ και να επαναδιατυπώσουμε έστω και με κάποιες αλλαγές το μνημόνιο, γιατί καταφεύγουμε σε τόση επιπολαιότητα και χάσιμο χρόνου και ενέργειας; Τι ανοησίες είναι αυτές πια με τους δύσμοιρους τρίτης κατηγορίας υπαλλήλους των δανειστών που τους σέρνουμε από ξενοδοχείο σε ξενοδοχείο για να τους δώσουμε πέντε στοιχεία; Δηλαδή τι πειράζει οι γενικοί διευθυντές των υπουργείων μας να μιλάνε με τους αντίστοιχους υπαλλήλους της Ε.Ε. και του ΔΝΤ στα γραφεία τους; Τόση υποκρισία πια;

Αντε, να καταλάβω ότι δεν μιλάνε οι υπουργοί με υπαλλήλους, αλλά γιατί αν μιλάγανε και δεν έκαναν ό,τι τους έλεγαν οι υπάλληλοι θα μας πείραζε; Εγώ ξέρω, πάντως, ότι στον ιδιωτικό τομέα όταν ένας επιχειρηματίας ή ένας μάνατζερ καίγεται για τη δουλειά του, μιλάει με τους πάντες μέσα και έξω από το μαγαζί του, και τα βράδια δεν κοιμάται προκειμένου να επιτύχει το καλύτερο αποτέλεσμα.

Στα... εγχειρίδια της ορθής διαχείρισης δημόσιου, εταιρικού ή ιδιωτικού χρήματος δεν υπάρχουν κανόνες επικοινωνίας, αλλά ουσιαστικής δράσης. Και ο Βαρουφάκης μόνο αυτό δεν κάνει, παρά φωτογραφίζεται λαϊφσταϊλίστικα -αλά Αρης Σπηλιωτόπουλος- και μιλάει ακατάπαυστα στα media όλου του κόσμου. Πρώτα μιλάει και μετά καθυβρίζει αυτούς που μίλησε κατηγορώντας τους για κιτρινισμό, διαστρεβλώσεις λεχθέντων κ.λπ.

Κατακεραύνωσε την «Corriere della Sera» γιατί του έβαλαν τίτλο για το δημοψήφισμα και από τότε κι αυτός και άλλοι από την κυβέρνηση... παίζουν με το δημοψήφισμα κάθε μέρα. Τσακώθηκε επίσης με μια δημοσιογράφο του BBC και δύο από τους «Financial Times» και τη «Wall Street Journal». Τι είναι αυτό άραγε, διεθνής συνωμοσία του Τύπου ή απλώς ο τύπος είναι... ολίγον φεύγα και μαλώνει κάθε λίγο με όποιον βρει μπροστά του;

Ο πρωθυπουργός είναι ώρα να κοιτάξει την ουσία και όχι τις εικόνες και ας φάει και το κόστος των ριζικών αλλά και επώδυνων αποφάσεων που πρέπει να πάρει. Εχει απόθεμα ακόμα και μάλιστα αρκετά σημαντικό. Δεν θα το έχει για πολύ όμως αν το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που ο ίδιος ονομάζει συμβιβασμό. Οσο για το «έντιμος», δεν αμφιβάλλει κανείς.