Αλέξη, πάρ’ το αλλιώς

Πάμε, όμως, πάλι από την αρχή να αναλύσουμε την εξίσωση. Μια χώρα ζει από τους ίδιους πόρους της (έσοδα πλην δαπάνες) και ό,τι άλλο απομένει να πληρωθεί ετησίως έρχεται από δανεισμό. Η Ελλάδα από το 2010 και μετά έπαψε να δανείζεται από τις αγορές (παρά μόνο κάτι λίγα) και ουσιαστικά ζει από τους δανειστές της, δηλαδή την τρόικα της Ε.Ε., της ΕΚΤ και του ΔΝΤ. Αφού, λοιπόν, δεν τη δανείζει κανείς άλλος, τι ακριβώς συμβαίνει εδώ και τρεις μήνες κανείς δεν μπορεί να αντιληφθεί.

Το ρεπορτάζ-μυστήριο με τα 5 δισ. ευρώ που και καλά είχε δεμένα η κυβέρνηση από τους Ρώσους λύθηκε αμέσως μόλις ένα γερμανικό μέσο ενημέρωσης («Spiegel») αναπαρήγαγε την «είδηση». Κι έτσι ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου έσπευσε να το διαψεύσει. Οι Κινέζοι, δε, κάνουν τους… Κινέζους και απλώς ζητούν να πάρουν και τον υπόλοιπο ΟΛΠ, όπως παγίως ζητούσαν από την εποχή της κυβέρνησης Καραμανλή που τους έδωσε το πρώτο κομμάτι.

Τίθεται, λοιπόν, ευθέως το ερώτημα στον Τσίπρα, που έχει και την ευθύνη, για το αν θέλει τελικά να συμφωνήσει και γιατί ξοδεύει το λίγο οξυγόνο που έμεινε στην οικονομία της Ελλάδας και δεν προχωράει. Πιστεύει ότι θα εξουθενωθεί η Μέρκελ από αυτή τη διαπραγμάτευση, από εδώ και πέρα, ή ότι θα μας λυπηθεί και δεν θα τραβήξει τον αναπνευστήρα;

Αν δεν θέλει να συμφωνήσει, πάλι, τι ακριβώς κερδίζει με το να πληρώνει τις δόσεις στους δανειστές; Ας φυλάξει ρευστότητα για τη μεγάλη σύγκρουση και τη ρήξη και ας την κάνει, αν του βαστάει.

Μια απλή ανάγνωση της έρευνας της Alco σήμερα θα πείσει τον Τσίπρα ότι, αν δεν αλλάξει το τροπάρι, ο πολιτικός του χρόνος τελειώνει και μάλιστα με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Μαζεύει το κουβάρι και όσο πάει η περίοδος χάριτος χάνεται από τον ορίζοντa

Ως ένα σημείο γίνεται αντιληπτό να θέλει μια κυβέρνηση να διαπραγματεύεται μέχρι το παρά 1 λεπτό ή και ως και το και 1 λεπτό, αρκεί όμως να ξέρει πού πηγαίνει το πράγμα ή πού θέλει έστω να προσπαθήσει να το πάει αυτή. Γνωρίζει, όμως, τι κάνει όταν σήμερα με τις κινήσεις της κατάφερε να μην έχει ούτε έναν πραγματικό σύμμαχο μέσα στην Ευρωζώνη, ενώ ταυτοχρόνως εξόργισε και τους Αμερικανούς;

Νομίζει ότι καθυστερώντας την υπογραφή ενός μνημονίου κρατάει τουλάχιστον την κοινή γνώμη στην Ελλάδα και εκτοξεύει (κυριολεκτικά μέρα παρά μέρα) το όπλο της απειλής των εκλογών ή του δημοψηφίσματος. Ποιον απειλεί άραγε με εκλογές, τη Μέρκελ ή τον Ομπάμα;
Μια απλή ανάγνωση της έρευνας της Alco σήμερα θα πείσει τον Τσίπρα ότι, αν δεν αλλάξει το τροπάρι, ο πολιτικός του χρόνος τελειώνει και μάλιστα με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Μαζεύει το κουβάρι και όσο πάει η περίοδος χάριτος χάνεται από τον ορίζοντα. Ας πάρει, λοιπόν, μια απόφαση, με την οποία νομίζω ότι μπορεί να ταυτίζεται: και να συμφέρει τη χώρα και να τον αφήνει να πάρει την ευκαιρία του ως πρωθυπουργός.