Θέλει κανείς την εθνική συνεννόηση;

Είπε την Τετάρτη που μας πέρασε ο κεντρικός τραπεζίτης Γιάννης Στουρνάρας ότι η κρίση στην Ελλάδα, δεδομένου του χρόνου αλλά και της έντασης που έχει, μπορεί να χαρακτηριστεί μεγαλύτερη και από τη Μεγάλη Υφεση του 1929.

Σε αυτή την εκτίμηση πρέπει να προστεθούν δύο ακόμα στοιχεία, τα οποία μας οδηγούν δυστυχώς με μαθηματική βεβαιότητα στο ότι «το καράβι δεν γυρίζει» στη βιώσιμη ανάπτυξη καθόλου εύκολα πια και γι’ αυτό δεν φτάνει καλά-καλά ούτε και το «U turn», δηλαδή η στροφή των 180 μοιρών που έκανε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όπως σημείωσε ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος.

Πρώτον, αυτά καθαυτά τα capital controls, τα οποία δυσχεραίνουν την ελεύθερη κίνηση των κεφαλαίων που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην ανάπτυξη. Το ρηθέν διά στόματος Συριζαίων όταν επιβλήθηκαν τα capital controls, ότι και καλά «δεν πειράζει, οι δικοί μας ψηφοφόροι δεν έχουν λεφτά στις τράπεζες», ελπίζω τώρα να φαντάζει ως παιδαριώδης αντίληψη ακόμα και στα μάτια του ίδιου του κ. Τσίπρα.

Δεύτερον και κυριότερο, στην Ελλάδα της ύφεσης των εννέα (πάμε ολοταχώς για δέκα!) ετών πλέον, που βιώνει μεγαλύτερη Υφεση από αυτήν του 1929, λείπει πλήρως η ελάχιστη πολιτική συναίνεση.
Δεν μπορούν να συμφωνήσουν τα κόμματα πουθενά, ούτε καν στην ψήφιση ενός αναπτυξιακού νόμου.

Θα πουν εκείνα της αντιπολίτευσης, και πολύ σωστά, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τόσα χρόνια κορόιδευε ό,τι ψηφίζει σήμερα (Ελληνικό), λοιδορώντας όσους από τους πολιτικούς του αντιπάλους εφάρμοζαν τα μνημόνια. Και φυσικά ορθά το λένε, δικαίως ξεσπάνε, γιατί υπέστησαν τα πάνδεινα από έναν τέτοιο κομματικό μηχανισμό από τα πεζοδρόμια έως τη Βουλή.
Αυτό είναι μέχρις ενός σημείου αντιληπτό και καλά κάνουν και το καρπούνται σήμερα τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Αλλά, επιτέλους, από την άλλη πλευρά υπάρχει και η χώρα. Κάποια στιγμή θα πρέπει να υπερισχύσει η λογική, να απαλυνθούν οι χοντρές διαχωριστικές γραμμές και να ξεκινήσει μια εθνική συνεννόηση μπας και πάμε μπροστά.
Ούτε και ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί, όμως, να συνεχίσει με αυτό το πλήρωμα στο καράβι, γιατί απλά θα πέσει έξω. Ούτε οι 153 είναι αρκετοί, αλλά ούτε και ικανοί να γυρίσουν το καράβι που πάει ολοταχώς στα βράχια.

Ας πάρει, λοιπόν, ο πρωθυπουργός μια μεγάλη και σοβαρή πρωτοβουλία τώρα που τελείωσε η πρώτη αξιολόγηση, γιατί τα δύσκολα είναι μπροστά μας και έπεται και δεύτερη αξιολόγηση και μετά ο κόφτης.

Πάνω απ’ όλα, όμως, είναι γεγονός ότι το έργο δεν βγαίνει έτσι. Ή που θα γυρίσει στην ανάπτυξη με εθνική συνεννόηση και τη συμβολή όλων των δυνάμεων ή απλά θα σέρνεται και κάποια στιγμή θα καταλήξει εκτός Ευρωζώνης.