Clean exit...

Δεν είναι παράλογο να θέλει η κυβέρνηση, και ιδίως ο Τσίπρας, να παίξει το χαρτί της απαλλαγής από τα μνημόνια, δηλαδή του γνωστού και ως clean exit, όσο κοντεύουμε προς την τυπική λήξη του 3ου μνημονίου (το οποίο υπέγραψε ο ίδιος φυσικά) τον Αύγουστο του 2018. Εξάλλου, η κυβέρνηση προεκλογικά δεν έχει να πουλήσει τίποτε άλλο, μια που το αριστερό της αφήγημα περιορίζεται σε ό,τι δεν αγγίζει την οικονομία. Κάνας νόμος υπέρ ομάδων πολιτών, όπως οι διεμφυλικοί για παράδειγμα, άντε και καμιά χαλαρή στάση έναντι των ομάδων των Εξαρχείων - και αυτό είναι όλο.

Η αλήθεια πάντως είναι, όπως με αφοπλιστική ειλικρίνεια ομολογούν ανώτατοι παράγοντες των δανειστών και εδώ αλλά και στις Βρυξέλλες, ότι «ο Τσακαλώτος υπήρξε έως τώρα ο πιο συνεργάσιμος υπουργός από την ημέρα της εγκατάστασης των θεσμών στην Ελλάδα και κυρίως πιο αποτελεσματικός στη λήψη μέτρων ακόμα και από τον Στουρνάρα». Γι’ αυτό και η... ομολογία Βούτση, ότι οι δανειστές προτιμούν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., ήταν απλώς περιττή για τους γνωρίζοντες και βλαπτική για το μεγάλο κοινό που δεν γνωρίζει τα «ντεσού» της πολιτικής.

Εγώ θα προσέθετα ότι και η προβεβλημένη ελληνική επιχειρηματική κοινότητα (η γνωστή στο ευρύ κοινό τουλάχιστον), ειδικά όσοι έχουν κάποιες εξαρτήσεις από το κράτος, είναι ευτυχέστατη με το Μέγαρο Μαξίμου. Οι άνθρωποι που κάποτε είχαν στοχοποιηθεί ως οι μοχλοί της διαπλοκής στη χώρα, σήμερα μπαινοβγαίνουν στα αρμόδια κυβερνητικά γραφεία και τακτοποιούν τις όποιες εκκρεμότητες έχουν στις μπίζνες.

Αυτό εξάλλου το ξέρουν πολύ καλά όλοι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ και φυσικά και ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Φώφη Γεννηματά. Οσο για τους λόγους που δεν μιλάνε γι’ αυτό, καθένας μπορεί να εικάσει ό,τι νομίζει. Αλλωστε όταν έχεις κυβερνήσει από το 1974 και μετά αγκαλιά με τα ίδια συμφέροντα, απλώς τα ανέχεσαι  γνωρίζοντας πως όταν θα φύγει «ο πρωθυπουργός Τσίπρας», οι γνωστοί πέντε-δέκα επιχειρηματίες θα πάνε κοντά στον «πρωθυπουργό Κυριάκο», και αν ξαναγυρίσει ο Αλέξης, αυτοί πάλι το ίδιο θα κάνουν.

Παρά ταύτα, όπως είναι γνωστό, τις κυβερνήσεις δεν τις εκλέγει -ούτε τις επηρεάζει πλέον- το καλά οργανωμένο σύστημα προσέγγισης του επιχειρηματικού κόσμου, ούτε καν τα media, με τον έλεγχο των οποίων το Μαξίμου φαίνεται να έχει μια μικρή ψύχωση... Κακώς, κατά τη γνώμη μου, γιατί αν ήταν έτσι, δεν θα είχε πέσει ποτέ η προηγούμενη κυβέρνηση. Ο πολίτης στην εποχή των μνημονίων κρίνει με βάση την τσέπη του - ορθώς ή μη είναι άλλο θέμα.
Εκτιμώ ότι οι πολίτες δεν θα πιστέψουν το clean exit, αφού γνωρίζουν ότι κάθε χρόνο θα εφαρμόζονται σκληρότερα μέτρα και κόφτες στις δημόσιες δαπάνες στην περίπτωση που δεν θα βγαίνουν τα νούμερα, δηλαδή το βάρβαρο πρωτογενές πλεόνασμα του 3,5% επί του ΑΕΠ έως το 2022.

Αρα καλά θα κάνει να αλλάξει το στόρι της καθαρής εξόδου σε μια «καθαρή διαπραγμάτευση» της επόμενης μέρας των μνημονίων, που θα μάχεται για λιγότερους φόρους και εισφορές ή ό,τι άλλο μπορεί να φέρει ανάπτυξη. Αυτό φαντάζομαι ότι θα είναι και το προεκλογικό στόρι της Ν.Δ. Δεν γίνεται να σε πιστεύουν συνέχεια, όσο ωραία και αν τα λες...