Κυβέρνηση Σόρος...

Ο καταλύτης των εξελίξεων είναι πλέον η θετική ψήφος των βουλευτών του Ζάεφ υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών, η οποία, σύμφωνα με ξένες πηγές, ή τον... πάντοτε εντυπωσιακά ενημερωμένο υπουργό Πάνο, αποκτήθηκε με αίμα, κόπο και μερικά εκατομμύρια δολάρια από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες ή από τον περίφημο Τζορτζ Σόρος. Παντού κολλάει ένας Σόρος για τον συγκυβερνήτη του Τσίπρα και της Ελλάδας, από τα CDS του Παπανδρέου μέχρι τις δωροδοκίες στα Σκόπια, αλλά και την Αθήνα (50 εκατ. ευρώ δόθηκαν στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, είπε ο πρώην ΥΠ.ΕΞ. ότι υποστήριξε ο αρχηγός των ΑΝ.ΕΛ.!).

Ο πρωθυπουργός δεν μπορεί πλέον να αποφύγει το πικρό ποτήρι της ψηφοφορίας κύρωσης της συμφωνίας στη Βουλή, ακόμα κι αν αυτό λειτουργεί ως καθάρσιο του ίδιου έναντι του διεθνούς παράγοντα. Ξεπληρώνει το παρελθόν του έναντι Αμερικανών και Ευρωπαίων ο Τσίπρας και δείχνει έτσι την έμπρακτη μεταμέλειά του. Κάτι σαν την «εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή» του τροπαρίου της Κασσιανής για όσους γνωρίζουν θρησκευτικά.

Ισως μάλιστα η αγωνία της κυβέρνησης Ζάεφ, αλλά και των δυτικών υποστηρικτών της να φέρει πιο κοντά την τρίτη και τελική ψηφοφορία της συμφωνίας στη γειτονική χώρα, δηλαδή να έχουν τελειώσει στα μέσα Δεκεμβρίου, άρα το μπαλάκι να έρθει στην Αθήνα πριν από τις γιορτές.

Πώς από την ψηφοφορία της συμφωνίας στη Βουλή τον Ιανουάριο ή τον Φεβρουάριο θα φτάσει η κυβέρνηση στις τριπλές κάλπες τον Μάιο, είναι ζήτημα, ειδικά όταν με τον Καμμένο τα επεισόδια είναι σχεδόν καθημερινά, ιδίως όταν δύει ο ήλιος.

Θα βρει έξι βουλευτές από τους «ξέμπαρκους», να τους τάξει θέση στα δικά του ψηφοδέλτια ο πρωθυπουργός προκειμένου να τον στηρίξουν για δύο, έστω τρεις ακόμη μήνες στην κυβέρνηση; Μπορεί να βρει -όλα γίνονται-, αλλά πιστεύει κανείς ότι έστω ένας από αυτούς θα επανεκλεγεί με τον ΣΥΡΙΖΑ; Δηλαδή σαν να λέμε ότι θα πάει ο Συριζαίος να ψηφίσει Χάρη Θεοχάρη; Αρα ούτε αυτό το σενάριο της κυβέρνησης, με... ό,τι περίσσεψε, δεν φαίνεται πολύ πιθανό και σε κάθε περίπτωση δεν θα ξεπεράσει το τρίμηνο.

Λίγη σημασία έχει για την Ελλάδα αν θα γίνουν στην αρχή ή στο μέσον του 2019 οι εκλογές. Αντιθέτως, πολύ μεγάλη σημασία έχει να τελειώνουμε με την εκκρεμότητα αυτή, αφού οικονομικοί αναλυτές, παράγοντες και επιχειρηματίες υποστηρίζουν ότι στη μεν Ευρώπη η κρίση της Ιταλίας δημιουργεί συνθήκες τεράστιας κρίσης, η δε παγκόσμια οικονομία βαδίζει σε ύφεση έως το 2020, χωρίς να είναι προσδιορισμένη η διάρκεια και η έντασή της.

Χρειάζεται νέο ορίζοντα η χώρα, σταθερή κυβέρνηση με ριζοσπαστική ατζέντα, μακριά από τις θολές ιδέες μιας νεκρής ιδεολογίας, που μας βασανίζουν ως κοινωνία από το 1974.
Δουλειές, δουλειές, δουλειές για όλους, και για τους νέους αλλά και όσους τις έχασαν με την κρίση, αυτή πρέπει να είναι η μία και μοναδική προτεραιότητα της νέας κυβέρνησης. Τίποτε άλλο - μόνο με αυτό ευημερούν οι πολίτες. Ολα τα άλλα ανήκουν στο παρελθόν.