Η ύβρις, η νέμεσις και η ελπίδα

Ο πρωθυπουργός έπαιξε και έχασε στην πολιτική στρατηγική και την τακτική -δεν μιλάμε για την ουσία- ακριβώς και μόνο από την αλαζονεία του και την, όπως αποδεικνύεται, ψυχωτική αγάπη του για την καρέκλα.

Θα είχε κάνει εθνικές εκλογές και ευρωεκλογές μαζί την προηγούμενη Κυριακή. Ναι, θα είχε χάσει, αλλά μόνο μία φορά και μάλλον με πιο λογικό αποτέλεσμα. Μπορεί και με το ίδιο δηλαδή, τις 9,36 μονάδες, αλλά τουλάχιστον δεν θα είχε να αντιμετωπίσει το εκλογικό δράμα που τον περιμένει. Να πάει σε εκλογές χωρίς πολιτικό αφήγημα. Να μην ξέρουν τι να πουν στους πολίτες διαφορετικό απ’ ό,τι έλεγαν πριν από δέκα ημέρες.

Δεν μπορεί να γνωρίζει κανείς την από εδώ και στο εξής εκλογική συμπεριφορά των Ελλήνων, αφού έχουμε ακόμα μπροστά μας 35 ημέρες μέχρι τις εκλογές. Δεν ξέρουμε αν θα μιλάμε για ντέρμπι με ερώτημα την αυτοδυναμία ή μη της Ν.Δ. ή για ευρεία επικράτησή της χωρίς εκπλήξεις.

Ο κόσμος θα κληθεί να αποφασίσει αν εκτός από την τιμωρία του ΣΥΡΙΖΑ, της αλαζονείας, των φόρων και των εισφορών, της απόλυτης διαφθοράς και συναλλαγής με τους ολιγάρχες, του... Αρη Βελουχιώτη και του Πάιατ της πρεσβείας, θέλει και μια σταθερή κυβέρνηση για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.

Θα αποδείξει με την ψήφο του ότι βαρέθηκε οριστικά το παραμύθι και τους μπαμπούλες περί ΔΝΤ και νεοφιλελευθερισμού που έρχονται με τη Ν.Δ. Παραμύθι από μια κυβέρνηση που αυτά ακριβώς υπηρέτησε άκριτα και δουλικά λόγω τεχνικής άγνοιας και απόλυτης πολιτικής ξεδιαντροπιάς.

Οποιον ξένο παράγοντα και να ρωτήσεις στις πρεσβείες, στην Κομισιόν, στην τρόικα γιατί οι δανειστές μας και οι Αμερικανοί γοητεύτηκαν -από το 2016 και μετά- από τον Αλέξη, θα σου δώσουν ακριβώς την ίδια απάντηση: «Μα γιατί έκανε ό,τι του λέγαμε χωρίς δεύτερη κουβέντα».

Οι Σαμαροβενιζέλοι είχαν το όνομα αλλά ο Τσίπρας τη χάρη, κι αυτό φυσικά το κατάλαβαν οι περισσότεροι πολίτες και τον «μαύρισαν» την προηγούμενη Κυριακή.

Ωστόσο αυτό δεν φτάνει. Τις επόμενες εβδομάδες ο Κυριάκος θα πρέπει να πείσει έστω σε αδρές γραμμές τούς πολίτες -και πρώτα απ’ όλα αυτούς που τον ψήφισαν- ότι αξίζει μια καθαρή ευκαιρία να κυβερνήσει.
Οτι θα φτιάξει νέες δουλειές αφού φέρει επενδύσεις ώστε να αυξηθεί το παραγόμενο προϊόν της χώρας και να βελτιωθεί η ζωή του μέσου Ελληνα.

Σε όλο τον κόσμο κερδίζει εκλογές όποιος πείσει τον ψηφοφόρο ότι μπορεί να του εγγυηθεί τη δουλειά του ή να τη βελτιώσει και αν είναι άνεργος ότι θα βρει δουλειά μέσω της ανάπτυξης που έρχεται μόνο από τις επενδύσεις. Τέρμα και τελείωσε, μοντέλο άλλο δεν υπάρχει πια πουθενά, ούτε στην Κίνα.

Θέλει όμως επιπλέον να πειστεί ο πολίτης πως δεν θα κινδυνεύει τα βράδια (ούτε και τα... μεσημέρια πια) από τις εγκληματικές συμμορίες που μπαινοβγαίνουν στη φυλακή με τον νόμο Παρασκευόπουλου. Θα υπάρχει ασφάλεια, Αστυνομία παντού, να τη βλέπει.

Να του εξηγήσουν ότι θα πηγαίνει ένας απλός ασφαλισμένος στο δημόσιο νοσοκομείο και δεν θα συναντά συνθήκες Κούβας, δηλαδή πρόθυμους να βοηθήσουν τον κόσμο γιατρούς και νοσηλευτές, αλλά εξουθενωμένους και άφραγκους. Νοσοκομεία υπό κατάρρευση, χωρίς σεντόνια και γάζες, χωρίς φάρμακα και εξοπλισμό.

Πανεπιστήμια κανονικά, καθαρά, που θα δουλεύουν άνευ καταλήψεων και προορισμένα να εκπαιδεύουν τα παιδιά για τη μάχη στην αγορά εργασίας, με καθηγητές που δεν θα εκλέγονται από τα κόμματα και φυσικά δεν θα είναι υποχείριά τους.

Αν τους τα πει απλά και ξεκάθαρα, οι πολίτες θα πειστούν. Είναι έτοιμοι να πειστούν διότι προφανώς πήραν χαμπάρι την απάτη και τους απατεώνες και μπορεί να του δώσουν ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό.

Ηδη βλέπουν έναν σεμνό πολιτικό, μαζεμένο και χωρίς το υφάκι του Τσίπρα, που παρά τη μεγάλη εκλογική του επιτυχία κρατά χαμηλούς τόνους και κοιτάει να δει πώς θα δουλέψει και φυσικά αυτό το στυλ το επιβάλλει και στο κόμμα του.

Δεν πιστεύω προσωπικά ότι θα έχει άλλη ευκαιρία σύντομα η Ελλάδα να πάρει μπροστά. Μακάρι να τα καταφέρουν.