Από τον ΣΥΡΙΖΑ στο «κόμμα του Τσίπρα»

Ωραίες οι προεκλογικές αναλύσεις, καλά τα σενάρια για την επόμενη μέρα, αλλά υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα. Μεταξύ των δύο μεσολαβεί ένα καταλυτικό γεγονός: oι εκλογές και τα αποτελέσματα που μπορεί να ακυρώσουν τα πάντα. Αλλωστε το τριπλό φιάσκο του 2015 (εκλογές και δημοψήφισμα) είναι πολύ κοντά για να διασκεδάζει τις απόλυτες βεβαιότητες.

Πιο ασφαλές, λοιπόν, να μιλήσουμε για τις επιδιώξεις των πρωταγωνιστών. Η Ν.Δ. επιδιώκει μια καθαρή διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ, πάνω από τις 7 ποσοστιαίες μονάδες, και ένα εκλογικό ποσοστό πάνω από το όριο του 30% που να οδηγεί σε μια ρεαλιστική τροχιά αυτοδυναμίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ικανοποιημένος αν η διαφορά είναι κάτω από τις 5 μονάδες και το δικό του ποσοστό μεγαλύτερο από αυτό που είχε αποσπάσει η Ν.Δ. στις ευρωεκλογές του 2014 (22,7%).
Αν η διαφορά κινηθεί στις 5-7 ποσοστιαίες μονάδες, και οι δύο πολιτικοί αρχηγοί διαθέτουν σοβαρά επιχειρήματα για τη διαχείριση της επόμενης μέρας.

Σε ένα ακραίο σενάριο όπου το προβάδισμα της Ν.Δ. ξεπεράσει τις 7 μονάδες, ο ΣΥΡΙΖΑ δύσκολα μπορεί να παραμείνει στην εξουσία έως το φθινόπωρο. Οχι γιατί η κυβέρνηση θα έχει χάσει την τυπική πολιτική νομιμοποίηση, αλλά γιατί το momentum της Ν.Δ. θα οδηγεί σε ακόμη πιο επώδυνη ήττα μετά από τέσσερις μήνες.

Παρότι όλες αυτές οι εκτιμήσεις στηρίζονται σε αυθαίρετες υποθέσεις, δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθούν. Αν τελικά επιβεβαιωθούν από τα εκλογικά αποτελέσματα της Κυριακής, τότε οδηγούν σε δύο σημαντικά συμπεράσματα.

Πρώτον, μια καθαρή επικράτηση της Ν.Δ. μεταφέρει την πρωτοβουλία των κινήσεων στα χέρια του Κ. Μητσοτάκη. Ταυτόχρονα, ένας πολιτικός κύκλος του ΣΥΡΙΖΑ οδεύει στο τέλος του. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ από το καλοκαίρι του 2018 βρίσκεται σε αντεπίθεση διαρκείας με σημαντικούς σταθμούς: το τέλος της δανειακής σύμβασης, η έξοδος στις αγορές, η ματαίωση της περικοπής των συντάξεων, η επίλυση του Μακεδονικού, το τελευταίο πακέτο παροχών. Αν όλες αυτές οι πρωτοβουλίες αποδειχτεί ότι είχαν ως πολιτικό αποτύπωμα απλώς τη μείωση της διαφοράς με τη Ν.Δ. από τα διψήφια ποσοστά στα μονοψήφια, τότε το έλλειμμα είναι μεγάλο. Η προωθητική δύναμη που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση θα έχει εξαντληθεί. Το επόμενο στοίχημα για τον Αλ. Τσίπρα θα είναι κρίσιμο: θα τολμήσει την υπέρβαση για έναν τρίτο ΣΥΡΙΖΑ, αν δεχτούμε ότι στην περίοδο της αντιπολίτευσης (2012-15) διαμορφώθηκε ο πρώτος και στην περίοδο της διακυβέρνησης ο δεύτερος ΣΥΡΙΖΑ. Αν τολμήσει, ένας νέος πολιτικός κύκλος για το «κόμμα του Τσίπρα» είναι μπροστά. Αλλιώς...

Δεύτερον, η Ν.Δ. μπορεί να έχει αποκτήσει δυναμική νίκης στις εκλογές, αλλά παραμένει ένας πολιτικός οργανισμός με ενδογενείς παθογένειες για τη διακυβέρνηση της χώρας. Ο Κ. Μητσοτάκης έχασε τρία χρόνια σε μια μέτρια αντιπολίτευση που θα μπορούσε να τα έχει αξιοποιήσει στην κατεύθυνση ριζικής ανανέωσης και επανίδρυσης της Ν.Δ. Οι δυσκολίες στην κυβέρνηση δεν επιτρέπουν τομές και ρήξεις με την παθογένεια.

Ολα αυτά βέβαια είναι απλές υποθέσεις εργασίας. Μόλις ανοίξουν οι κάλπες, θα ξεκινήσει ο διάλογος πάνω στα πραγματικά δεδομένα.