Για τι ακριβώς θέλουν να γίνουν πρωθυπουργοί;

Από τη μια παρακολουθούμε μια αδιανόητη μέχρι σήμερα αλυσίδα τρόμου από φόρους, μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, αλλά και αυξήσεις σε τιμολόγια κ.ο.κ., η οποία ΛΙΩΝΕΙ κυριολεκτικά τον μέσο Ελληνα, συνθλίβοντας τα νοικοκυριά και οδηγώντας σε τριτοκοσμικές καταστάσεις όλη τη χώρα, είτε αφορά τα οικονομικά είτε τα πολιτικοκοινωνικά είτε τα πολιτιστικά πράγματα. Και από την άλλη, προς αποθέωση του ελληνικού παραδοξου, βλέπουμε τα κόμματα να επιδίδονται σε μια αγωνιώδη κούρσα εντός, εκτός και περί τα αυτά (κυριολεκτικά) για το ποιος θα διαδεχτεί και πότε τον Παπαδήμο. Οπότε με την κοινή λογική δεν γίνεται να μη ρωτήσεις: μα σε τι ακριβώς θέλουν να γίνουν πρωθυπουργοί και ΓΙΑΤΙ; Στην Ελλάδα της απόλυτης δυστυχίας που, κατά γενική ομολογία, θα ζήσει έτσι ακόμη για καμιά δεκαετία; Κι αν ναι, μπορούν να μας πουν τι περίπου θα κάνουν γι’ αυτό; Πώς θα κυβερνήσουν και τι θα αλλάξουν -εάν και εφόσον μπορούν- σε αυτό το απέραντο κρεματόριο του μνημονίου, το οποίο μέχρι και οι ίδιοι οι εμπνευστές του έφτασαν στο σημείο να ομολογούν ότι από την αρχή ήταν στραβό;

Ενα να ξέρουν όμως όλοι όσοι ενδιαφέρονται να πάρουν τις τύχες (ή να πω τις ατυχίες;) της χώρας στα χέρια τους: ότι ο κόσμος τους παρακολουθεί με μισό μάτι, και με το δίκιο του μάλιστα. Δεν μένω στο ποιος και κατά πόσο ήταν υπεύθυνος ή συνυπεύθυνος για όλα όσα έγιναν μέχρι σήμερα ή αυτά που γίνονται ακόμη και τώρα, και πάω στην ουσία του θέματος: τι αφορά τον κάθε κατεστραμμένο ήδη πολίτη ποιος θα βγει αρχηγός στο ΠΑΣΟΚ - αν είναι να πάθει και αυτός (όπως κι εμείς) ό,τι συνέβη στον Γιώργο Παπανδρέου; Παρότι δεν έφταιγε για ό,τι παρέλαβε από τον Κώστα Καραμανλή και προσπάθησε όσο μπορούσε και όπως εκείνος καταλάβαινε για να αποφύγει η χώρα την τελική χρεοκοπία, το αποτέλεσμα είναι προφανές: για να αναγκαστεί να φύγει από την κυβέρνηση και να εξωθείται να παραδώσει και το ΠΑΣΟΚ, πάει να πει ότι μάλλον δεν πέτυχε και τόσο. Ετσι για να μην τρελαθούμε δηλαδή. Από την άλλη, οι υποψήφιοι διάδοχοί του πρέπει να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους. Αν είναι να αναλάβουν για να εξυγιάνουν την οικονομία κόβοντας φως, νερό, τηλέφωνο στα νοικοκυριά και να κάνουν επιδρομές στην ακίνητη περιουσία του κάθε μισθοσυντήρητου (για όσο έχει μισθό), μήπως θα ’πρεπε να φρενάρουν λίγο και να κοιτάξουν να προφυλάξουν και τον εαυτό τους και εμάς από έναν νέο γύρο της συμφοράς; Δηλαδή, πιστεύουν ότι μέχρι σήμερα τα 'χουν πάει τόσο καλά;

Στη Ν.Δ. άλλα ζόρια. Υπεύθυνη και εθνικά σοβαρή τελικά, έστω και μετ’ εμποδίων, η στάση του Σαμαρά. Ελα όμως που ακούω ότι τον βρίζουν οι κομματικοί φίλοι που μοναδικό τους όνειρο είναι το πώς θα ξαναπάρουν το γκουβέρνο στα χέρια τους. Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι! Η κομματική βάση δεν έχει καταλάβει ότι δεν υπάρχει πλέον το γκουβέρνο που ήξερε και ότι δεν θα μπορεί να διορίζει όποιον θέλει, όπως και ότι όσοι μείνουν στο Δημόσιο θα πρέπει να δουλεύουν «με χίλια», μια που θα λείψουν και τα βοηθητικά «φακελάκια» των παλιών καλών εποχών με τις κολάτεραλ παροχές. Καλά έκανε ο Σαμαράς και στήριξε μεταβατικά τον Παπαδήμο, όπως καλώς έπραξε διευκολύνοντας με το ΜΗ ΘΕΜΑ της υπογραφής στο οποίο ήθελαν να τον εγκλωβίσουν. Επίσης, καλά πίεσε πρώτος να αναθεωρηθεί η πολιτική του στυλ «σου κόβω το ρεύμα με το έτσι θέλω» που ήταν τόσο δίκαιη ώστε μετέτρεψε σε «λαϊκό ήρωα» τον Φωτόπουλο. Ελα όμως που βλέπω τους δικούς του οπαδούς «στραβωμένους». Κάτι δεν πάει καλά στη Συγγρού. Από κει και πέρα παίζοντας με τη λέξη «εκλογές» και πιέζοντας για διεξαγωγή τους ενώ έξω γίνονται χιλιάδες καθημερινές μικρές «σφαγές», κάνει τον κόσμο να αναρωτιέται: άντε να βγάλουμε τον Σαμαρά πρωθυπουργό…

Όμως ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΘΑ ΚΑΝΕΙ αν μείνουμε στην Ευρώπη, εφόσον βέβαια παραμείνει στη θέση της και αυτή; Γιατί αν είναι να γίνει όλη η φασαρία για κάνα νέο σχήμα συνεργασίας όπου απλώς η Ν.Δ. θα έχει τους πιο πολλούς, το ΠΑΣΟΚ λιγότερους και ο ΛΑΟΣ τον Αδωνι και τον Βορίδη Νο II, δυσκολεύονται άπαντες να δουν ποια θα είναι η διαφορά.

Οι πολιτικές ηγεσίες έκαναν ένα πολύ σημαντικό βήμα με τον σχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου, η οποία προς το παρόν μάς κρατά συντεταγμένα εντός Ε.Ε. Αν ρίξουν μια ματιά προς τα έξω και δουν προς τα πού το πάνε Γάλλοι και Γερμανοί, θα καταλάβουν ότι μέσα στον έναν χρόνο που έρχεται θα αλλάξουν ΠΟΛΛΑ στην Ευρώπη, η οποία δεν θα έχει σχέση με αυτή που ξέραμε. Θα αλλάξει ως Ευρωπαϊκή Ενωση, οι συνθήκες της, το πώς θα λειτουργεί, ποιος θα είναι εντός αυτής, με ΤΙ ΝΟΜΙΣΜΑ θα λειτουργεί και άλλα σχετικά. Αν επιβιώσουμε, θα είμαστε ΣΕ ΑΛΛΟ ΠΛΑΝΗΤΗ! Πρώτα να κάτσουμε να συμφωνήσουμε πώς θα γίνει να τη βγάλουμε καθαρή, αν θα ζήσουμε δηλαδή, και μετά ποιος θα κυβερνά και πώς θα γίνει η «μοιρασιά». Αναρωτιέμαι, όμως: καταλαβαίνουν σε τι φάση βρισκόμαστε ή είναι σε ΑΦΑΣΙΑ;