Δεν ψηφίζουμε για μας, αλλά για τα παιδιά μας

Δεν έχουν τελειωμό οι παλαβομάρες που ακούσαμε όλο αυτό τον καιρό από τότε που λέγαμε ότι ΔΕΝ πρέπει να γίνουν εκλογές: Από το ότι πρέπει να βγουν τα ΤΑΝΚΣ, μέχρι το να ξαναγυρίσει ο Καραμανλής, ή να γίνει κυβέρνηση με πρωθυπουργό Παπαρήγα, στήριξη ΣΥΡΙΖΑ και… ανοχή Πάνου ΚΑΜΜΕΝΟΥ! Ζήτω η «τρέλα»! Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη; Ή, πιο απλά, απ’ την πολλή στενοχώρια όλος ο κόσμος «τρελάθηκε», λέει και κάνει ό,τι του κατέβει. Μέχρι σήμερα, που πρέπει τουλάχιστον να ξέρουμε τι σημασία έχει η ΟΠΟΙΑ ΣΟΒΑΡΗ επιλογή μας. Τέρμα οι τρέλες.

«Τρέλα». Τι μας έχει συμβεί; Πολλά… Ο Φρόιντ το είπε, οπότε είμαι καλυμμένος επιστημονικά, πνευματικά και θεσμικά. Η πολιτική και η γενικότερη συμπεριφορά του ανθρώπου συναρτάται άμεσα με τη σεξουαλικότητά του. Οπότε, όταν βλέπετε ένα σωρό νέους και νοήμονες συμπολίτες μας να ’χουν συνάψει σχέσεις με ψιλοχάλια αλλοδαπές πόρνες χωρίς να έχουν πάρει κανένα προφυλακτικό μέτρο κατά του AIDS, βγάλτε το αντίστοιχο πολιτικό συμπέρασμα. ΠΑΝΕ Μ’ Ο,ΤΙ ΝΑ ’ΝΑΙ επειδή έχουν συσσωρεύσει λίμπιντo, ορμή και οργή χωρίς να υπολογίζουν καθόλου τον κίνδυνο για το απώτερο μέλλον. Θέλουν να ΤΑ «ΧΩΣΟΥΝ» τώρα - και ό,τι ήθελε προκύψει!

Περνώντας τώρα από τον Φρόιντ στον Βίλχελμ Ράιχ, θα προσθέταμε ότι, σύμφωνα με το βιβλίο του «Ο Ελεύθερος Ανθρωπος», η ψυχική απελευθέρωση συνδέεται με την επαναστατικότητα και τη σεξουαλικότητα. Φτάνει κάποια στιγμή η ώρα που ο κόσμος ΣΠΑΕΙ ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΟΥ και ξεκινάει ένα καινούριο πολιτικό, κοινωνικό ταξίδι - ό,τι και να του λένε. Το ότι η Ιστορία αποδεικνύει πως τις περισσότερες φορές οι ρομαντικές και αυθόρμητες ανατροπές κατέληξαν στις χειρότερες τραγωδίες δεν αποτέλεσε ποτέ τροχοπέδη για τις επόμενες συγκρούσεις με το χθες. Είναι σαν το τσουνάμι που έρχεται και δεν γλιτώνει κανείς και τίποτα. Οπως είναι δεδομένο ιστορικά πως η ταυτόχρονη άνοδος της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και της Ακρας Δεξιάς είναι προάγγελος μεγάλων περιπετειών και εθνικών συμφορών. Συνέβη στην Ισπανία, στη Γερμανία, στην Ιταλία, στην ίδια τη Ρωσία προπολεμικά, αλλά και στην πολυσυζητημένη Χιλή, στην Αργεντινή και στην ίδια την Ελλάδα.

Προσοχή, δεν λέμε ότι το κακό προκαλείται επειδή ανεβαίνει η Ακρα Αριστερά και η πολυ-Δεξιά, κάθε άλλο: η άνοδός τους απλώς σηματοδοτεί ότι το «σύστημα» σταμάτησε να λειτουργεί, η Δημοκρατία τα ’χει παίξει, ο κόσμος ΔΕΝ αντέχει και θα γίνει ΕΚΤΡΟΠΗ με μαθηματική ακρίβεια! Είναι κάτι σαν προσεισμός...

«Χαμένα» τα ’χουν όλοι, και δικαιολογημένα. Είναι απολύτως βέβαιο ότι με σταθερή κυβέρνηση Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ -ή με οποιοδήποτε άλλο σχήμα έχει την αξιοπιστία να συζητά και να συναλλάσσεται με τις Μεγάλες Δυνάμεις- η λιτότητα, οι θυσίες, η φτώχεια, η ύφεση θα ΕΝΤΑΘΟΥΝ με άγνωστο ΑΝ και πότε θα βρεθεί πάτος για να αρχίσει αργά και βασανιστικά μια κάποια πορεία προς το καλύτερο. Ο Σαμαράς λέει ότι μπορεί «να γυρίσει τα πράγματα γρήγορα προς το καλύτερο» -ΜΑΚΑΡΙ-, ο Βενιζέλος εγγυάται τρία χρόνια και ΤΕΛΟΣ Η ΜΑΥΡΙΛΑ, αλλά μπορεί να μας πάρει και πέντε χρόνια ή περισσότερο.

Πάμε τώρα στην άλλη πλευρά, γιατί ήρθε η ώρα να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, αποστασιοποιημένα και αντικειμενικά. Το να κυβερνήσει δεν το θέλει ούτε η ίδια η ευρύτερη Αριστερά. Να συνεννοηθούν μεταξύ τους, αποκλείεται, άρα -λένε- το θέμα είναι να σταλεί ΙΣΧΥΡΟ ΜΗΝΥΜΑ στην Ευρώπη για μια άλλη πολιτική. Κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει με τη δεδομένη αναγκαιότητα, σε συνδυασμό μάλιστα με το μήνυμα ΟΛΑΝΤ. Αν όμως θέλουν να είναι ειλικρινείς, θα πρέπει να δεχτούν ότι ΚΑΝΕΙΣ δεν ξέρει αν η γερμανόστροφη Ευρώπη ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ να πάρει ένα μήνυμα απ’ την Ελλάδα. Ή αν περιμένει ΕΝΑ ΑΛΛΟΘΙ, ένα πρόσχημα για να μας εγκαταλείψει τελείως στην τύχη μας - ειδικά στην περίπτωση ΑΚΥΒΕΡΝΗΣΙΑΣ. Μπορεί δηλαδή να... θριαμβεύσουμε μεταξύ μας και να κατατροπωθούμε πανταχόθεν!

Τώρα ο κύβος ερρίφθη και κανένας μας δεν έχει το ΔΙΚΑΙΩΜΑ ύστερα απ’ όλα όσα έχουν συμβεί να πει σε οποιονδήποτε τι πρέπει ή δεν πρέπει να ψηφίσει. ΟΥΔΕΙΣ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ γιατί κανείς δεν ξέρει στ’ αλήθεια 100% ποιο θα είναι το αποτέλεσμα του κάθε «μηνύματος» που θα στείλει η Ελλάδα. Αν θα μας δώσει παράταση ζωής ή αν θα μας «στείλει» μια ώρα αρχύτερα, αντί δύο χρόνια αργότερα. Δύο μόνο πράγματα είναι σίγουρα: πρώτον, ότι επιλέγουμε μεταξύ του ΓΝΩΣΤΟΥ ΚΑΚΟΥ και του ΑΓΝΩΣΤΟΥ, με μπαλαντέρ το τυχαίο και το ΑΤΥΧΗΜΑ, και, δεύτερον, ότι στην καλύτερη εκδοχή η αυριανή εκλογή μας δεν θα φτιάξει σε τίποτα τη ζωή μας για καμιά δεκαετία. Μπορεί όμως να επηρεάσει καθοριστικά το μέλλον των παιδιών και των εγγονιών μας για πολύ περισσότερα χρόνια, για όλη τους τη ζωή, για κάναν αιώνα. Ψηφίζουμε μόνον για μας, μόνον για να βγάλουμε το άχτι μας; Ψηφίζουμε και για τα παιδιά μας, για να βγάλουν αύριο με αξιοπρέπεια και το ψωμί τους.

Αυτά, ο νοών νοείτω, και καλή τύχη σ’ όλους τους Ελληνες!