Γιατί η αγάπη και η ανθρωπιά της Αριστεράς εξαντλούνται πρώτα στους ξένους;

Μια δημοσιογραφική παροιμία λέει ότι είδηση είναι όταν «άνθρωπος δαγκώσει σκύλο», αλλά πιο είδηση θα είναι αν γίνει κάτι τέτοιο και δεν βγει η φιλοζωική συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ να το καταγγείλει ως αποτέλεσμα ρατσισμού κατά των τετράποδων και κυνοφοβίας. Αυτά γι’ αστείο, γιατί στους περισσότερους Ελληνες δεν φαίνεται καθόλου διασκεδαστική η συνεχιζόμενη «ελληνοφοβία» της ευρύτερης Αριστεράς, που έδωσε τα ρέστα της υπερασπιζόμενη αδιακρίτως όλους τους λαθρομετανάστες. Πριν προλάβουν να τους πάνε για εξακρίβωση, τόσο το ΚΚΕ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ είχαν βγάλει καταγγελίες για... πογκρόμ, παρότι όλα έγιναν απολύτως νόμιμα - και μάλιστα καθυστερημένα. Η ατυχέστατη πολιτικά και ανθρώπινα συγκυρία του ότι φώναζαν για πογκρόμ κατά λαθρομεταναστών τη μέρα ακριβώς που επιβεβαιώ­θηκε ότι το ΤΕΡΑΣ που «έλιωσε» σωματικά και ψυχικά τη 15χρονη στην Πάρο είναι 20χρονος Πακιστανός λαθρομετανάστης δεν φαίνεται να τους προβλημάτισε καθόλου. Ομως μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης ένιωσε οργή, αγανάκτηση και πολλά ερωτήματα για τη σπουδή των Συριζο-κουκουέδων να δείξουν ότι πρώτα νοιάζονται για τους λαθραίους Αφρικανούς, ενώ ποτέ δεν έχουν βγάλει ούτε μία ανακοίνωση, έστω για τ’ αφτιά του κόσμου, όσον αφορά στην καθημερινή σφαγή Ελλήνων από αλλοδαπούς εγκληματίες. Αυθόρμητα ανακύπτει ένα ερώτημα που απαιτεί απαντήσεις: γιατί δείχνουν να νοιάζονται πιο πολύ για τους ξένους παρά για τους Ελληνες, που τώρα πια είναι επίσης φτωχοί και καταφρονεμένοι; Τι σημαίνει αυτή η ξενολαγνεία και η ελληνοφοβία της Αριστεράς, που εν πολλοίς είναι υπεύθυνη για τη στροφή πολλών συμπατριωτών μας προς τα κόμματα της Ακρας Δεξιάς;

Ας ξεκινήσουμε από δύο παραδοχές άνευ των οποίων δεν θα βγάλουμε άκρη: πρώτον, όντως η Αριστερά ΦΑΙΝΕΤΑΙ να κόπτεται πιο πολύ υπέρ των αλλοδαπών παρά υπέρ των δυστυχούντων ομοεθνών. Δεύτερον, προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ δεν είναι ανθελληνικά ή αντιπατριωτικά κόμματα, και «καίγονται» για την Ελλάδα όσο κι όλοι οι άλλοι. Με τον τρόπο τους... Κι αυτός ο τρόπος είναι που γεννά τα ερωτήματα και την αγωνία όχι μόνο για τη στάση τους στο ζήτημα της αντιμετώπισης της εγκληματικότητας, αλλά και στο επίσης μείζον της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρώπη. Γι’ αυτό το τελευταίο η Αριστερά δεν κάνει καν τον κόπο να ανατρέξει στα ιστορικά στρατηγικά σφάλματά της στο παρελθόν, που ναι μεν τα αποδέχτηκε, αλλά φαίνεται να μη διδάχτηκε απ’ τις συνέπειες. Ας πούμε, μπορείς να δεις κάποιες αναλογίες και παραλληλισμούς με τη δραματική περίοδο του Εμφυλίου, που ενώ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ είχε την ευκαιρία να ενταχθεί στο πολιτικό παιχνίδι όντας ισχυρότατος πόλος με το ΕΑΜ, αφέθηκε υπό την καθοδήγηση της φανατικής ηγεσίας της να εγκλωβιστεί σε καταστροφικές πολεμικές συρράξεις. Ποια η αναλογία; Και τότε όλες οι ευρωπαϊκές αριστερές δυνάμεις, αλλά ιδίως η ΕΣΣΔ, προειδοποιούσε την ελληνική Αριστερά και το ΚΚΕ ότι δεν θα ’χει καμία τύχη αν πάρει τα όπλα. Οτι δεν θα της δοθεί καμία στήριξη γιατί στη Γιάλτα η Ελλάδα είχε «δοθεί» οριστικά στη Δύση. Κι όμως, τυφλωμένοι απ’ το μεγαλείο, δήθεν ηγέτες όπως ο Ζαχαριάδης την πήγαν στον όλεθρο. ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ όλη η ευρωπαϊκή Αριστερά και οι προοδευτικές παρατάξεις (οικολόγοι κ.λπ.), όπως και διάφοροι φιλέλληνες ΚΡΑΥΓΑΖΟΥΝ ότι η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΕΚΤΟΣ ΕΥΡΩ! Ομως εντός της χώρας το μεν ΚΚΕ διαλαλεί τη δραχμή, ο δε ΣΥΡΙΖΑ, κάπως πιο έξυπνα, λέει μεν ότι θέλει το ευρώ, αλλά αντιτίθεται σε κάθε μέτρο που μας ζητά η Ε.Ε. προεξοφλώντας αποτυχία και χρεοκοπία Ο,ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΓΙΝΕΙ. Τηρουμένων των αναλογιών, οι ομοιότητες είναι ανατριχιαστικές. Τότε η Ελλάδα κινδύνευσε να γίνει βαλκανική φτωχοκομμουνιστική χώρα, τώρα, αν βγει εκτός, θα πάει ακόμα παρακάτω. Δυστυχώς, η ελληνική Αριστερά δεν δείχνει να το συνειδητοποιεί καν! Κι ας ελπίζουμε ότι μόνο αυτό συμβαίνει, γιατί αλλιώς θα καταλήξουμε στο ότι επιζητεί σκοπίμως τη χρεοκοπία και την απέραντη φτώχεια για να κυβερνήσει πάνω στα ερείπια. Τραγωδία μόνο και μόνο για την εξουσία. 

Αλλά πέρα απ’ τα ΠΡΟΦΑΝΗ, που δεν εντάσσονται καν σε στρατηγική αφού κάνουν μπαμ (ή προσαρμοζόμαστε ή μας πετάνε έξω, τελεία και παύλα), υπάρχει και το ανθρώπινο στοιχείο, ειδικά όσον αφορά στην εγκληματικότητα. Πώς είναι δυνατόν οι ηγεσίες της Αριστεράς να μη συγκινούνται απ’ τη φρίκη που έζησε η 15χρονη Ελληνίδα στα χέρια του λαθρομετανάστη; Πώς κλείνουν τα μάτια στο ότι η εγκληματικότητα των ΞΕΝΩΝ γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο άγρια, όλο και πιο φονική; Γιατί σιώπησαν για τον πατέρα που σφαγιάστηκε πέρυσι από Αφγανούς για μια βιντεοκάμερα ενώ πήγαινε στην ετοιμόγεννη γυναίκα του; ΤΙ ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΛΥΠΑΤΑΙ ΠΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ; Πού είναι οι πανανθρώπινες αξίες και τα ιδανικά για τα οποία φλέγεται όταν θίγονται συμπατριώτες μας; Κάποια στιγμή, προεκλογικά, είχαν αρχίσει μια κάποια μικρή αυτοκριτική ότι δεν είχαν σαφή πολιτική για το Μεταναστευτικό κ.λπ. κ.λπ. Τώρα, καβάλα στα νικηφόρα ποσοστά, ξαναξεχάστηκαν όλα αυτά. Κι όμως, δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η δεύτερη φορά που η Αριστερά, με διάφορα σχήματα και ονόματα, πήρε υψηλά εκλογικά νούμερα. Ομως, μετά τα ’χασε, συγκρούστηκε παράλογα ή «ξεφούσκωσε», γιατί το μόνο που άκουγε και «πουλούσε» ήταν τα δίκαια φυσικά αιτήματα, ενώ ΠΑΡΑΜΕΛΗΣΕ ΤΟΝ ΨΥΧΙΣΜΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ. Κι αυτό την έκαψε και θα την ξανακάψει τελικά, να το θυμηθείτε. Μόνο που τώρα καιγόμαστε όλοι μαζί. 

ΥΓ.: Σε μια εκπομπή είχα καλέσει έναν Χρυσαυγίτη και τον ρώτησα τι θα ’κανε αν ήταν στη Γερμανία και έβλεπε νεοναζί να χτυπάνε Ελληνα μόνο και μόνο επειδή είναι «σκούρος». Κόμπιασε, μου ’πε ότι ο καθένας πρέπει να ’ναι ΣΩΣΤΟΣ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥ, αλλά δεν ξεκαθάρισε ότι πρώτα μετράει γι’ αυτόν ο κάθε Ελληνας και μετά οι ξένοι. Μήπως και στην Αριστερά μας συμβαίνει το ίδιο απ’ την ανάποδη; Πρώτα οι ξένοι, ό,τι κι αν κάνουν, και μετά οι δικοί μας; ΓΙΑΤΙ;