Μη γίνει όλη η χώρα µια απέραντη Βίλα Αµαλία

Τα ρηµαγµένα ολυµπιακά ακίνητα, φαντάσµατα της χρυσής εποχής του 2004, που σχεδόν δέκα χρόνια µετά είναι υπό κατάρρευση... Τα χιλιάδες κτίρια του Δηµοσίου που επίσης σαπίζουν άδεια, καθώς ακόµη, όσα κι αν έχουµε πάθει, το κράτος δεν µπορεί να τα πουλήσει ή να τα αξιοποιήσει... Τα πανεπιστήµια-χρέπια µε τους έντροµους καθηγητές ως οµήρους και την πλειοψηφία των φοιτητών στο έλεος των µειοψηφιών...

Ε, λοιπόν, αυτά αποτελούν πολύ µεγαλύτερο πρόβληµα για τους Ελληνες και το όποιο µέλλον της Ελλάδας από τα δέκα µισογκρεµισµένα «παραδοσιακά» που έχουν καταλάβει περιθωριακοί και αναρχικοί. Μα απ’ αυτόν τον «χώρο» δεν περιµένουµε τίποτε άλλο, αφού εκ πεποιθήσεως τα «παιδιά» είναι υπέρ των επαναστατικών «απαλλοτριώσεων» και του µπάχαλου! Οι άλλοι, όµως, οι σοβαροί, οι συγκροτηµένοι, οι κατά καιρούς κυβερνητικοί, οι «συστηµικοί», οι τεχνοκράτες, οι υπουργοί, οι κάθε λογής αξιωµατούχοι που ’χουν κάνει τη δηµόσια περιουσία µια απέραντη Βίλα Αµαλία, τι ακριβώς παριστάνουν; Απ’ αυτούς υποτίθεται ότι περιµένουµε την υπευθυνότητα, την εγρήγορση της ανάπτυξης - και όχι από τους αναρχοαυτόνοµους της Πατησίων ή των Εξαρχείων. Δυστυχώς, όµως, τα ΜΑΤ δεν δικαιούνται διά να εισβάλλουν στα πολυτελή γραφεία τους όπου έχουν κάνει κι αυτοί µια ιδιότυπη πολιτική κατάληψη, έτσι δεν είναι;

Είναι απίστευτο ότι την ώρα που θα ’πρεπε να δίνεται, υποτίθεται, µε νύχια και µε δόντια η µάχη των µαχών για τη διάσωση της ελληνικής οικονοµίας, οι πρώτες εβδοµάδες του κρίσιµου για όλη την Ευρώπη 2013 σπαταλιούνται µε τη Βίλα Αµαλία και τα στικάκια της λίστας Λαγκάρντ. «Ποιος το ’κανε αντίγραφο;», «Τι ώρα το ’κανε;», «Πόσο του κόστισε το USB;», και διάφορα παλαβά, στην πιο ξεκάθαρη υπόθεση απ’ όλα τα πολιτικά σκάνδαλα που έχουν περάσει από τον τόπο. 

Ο τότε υπουργός Οικονοµικών την παρέλαβε, την έκρυψε, δεν την αξιοποίησε, ΔΗΛΩΣΕ ΟΤΙ ΤΗΝ ΕΧΑΣΕ, µετά αποκαλύφθηκε ότι από κει µέσα είχαν διαγραφεί τρία ονόµατα συγγενών του. Ε, τι άλλο χρειάζεται; Κι από κει άρχισε η παράνοια. Κι αν το ’κανε κάνας άλλος για να τον ενοχοποιήσει; Το µόνο που δεν ακούσαµε είναι µήπως τον παγίδεψε η Λαγκάρντ, όπως περίπου «φάγανε» τον Στρος-Καν, για να µη γίνει ο Γ. Παπακωνσταντίνου γενικός διευθυντής του ΔΝΤ. Τι επιτέλους δεν καταλαβαίνουν και «ψάχνουν»; Ας ακολουθήσουν την (κακώς) προβλεπόµενη διαδικασία, να πάει η υπόθεση στην Εξεταστική, σε Ειδικό Δικαστήριο, σε δεν ξέρω γω τι, κι αν αποδειχθεί η ενοχή του θα φάει και την ποινή του. Αν όχι, «ελεύθερος µετά πολλών υποψιών», όπως συνέβη και µ’ άλλους πολιτικούς που πέρασαν από προανακριτικές και εξεταστικές. Αλλά όχι και να ασχολούµαστε όλη τη νέα χρονιά τι έγινε πρώτα: το στικ Διώτη ή το στικ Βαξεβάνη;

Είναι ΓΕΓΟΝΟΣ ότι πολιτική ευθύνη φέρουν ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ δεν λειτούργησαν σωστά στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ. Αλλά -για να λέµε και τη µαύρη αλήθεια- δεν θα πάει η κυβέρνηση να πέσει από µόνη της, παρασύροντας κι όλη τη χώρα πάνω που -λέµε τώρα- σταθεροποιείται, γιατί κάποιοι θα 'θελαν να δικάσουν τον Βενιζέλο, ακόµη και τον Γ. Παπαπανδρέου, ως... ηθικό αυτουργό, ξέρω γω, για διάδοση των PC και των στικ στη Βουλή και στη ζωή µας γενικά... Εδώ µαζεύτηκαν οι πιο άσχετες µεταξύ τους πολιτικές δυνάµεις ΜΠΑΣ και σωθούµε απ’ τη χρεοκοπία και κούτσα-κούτσα το παλεύουν! Θα πάµε σε εκλογές για την... κρυφή λίστα Λαγκάρντ, όταν στο κάτω-κάτω υπάρχουν άλλες τρεις ολοφάνερες και πολυαριθµότερες λίστες µεγαλοκαταθετών, οφειλετών κ.λπ., που θα µπορούσαµε άνετα να αξιοποιήσουµε; Λέµε τώρα...

Τόσο από τον ξαφνικό εµφύλιο για τη Βίλα Αµαλία όσο και από την κατευθυνόµενη στικ-υστερία, ένα συµπέρασµα βγαίνει: για έναν µυστήριο λόγο, τόσο ο πολιτικός κόσµος όσο και σηµαντική µερίδα της κοινής γνώµης προτιµούν ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ ΣΤΗΝ ΕΞΕΔΡΑ. Ισως για να ξεχνάνε τα πολύ δύσκολα και άλυτα της καθηµερινότητας και να εκτονώνονται (στα όρια της µεταφυσικής) µε τα δευτερεύοντα. Εν τω µεταξύ, η πιο ολιγοµελής κυβέρνηση όλων των εποχών, που αποτελείται από τους εξής τρεις, τον Σαµαρά και τον Στουρνάρα, και τελικά κατά βάση τον ίδιο τον πρωθυπουργό, αναζητεί φιλότιµα ΜΙΑ µεγάλη ξένη ή ελληνική επένδυση για να πάρει µπρος η «µηχανή» της ανάπτυξης. Και όοοοολοι οι άλλοι κάνουν ό,τι µπορούν για να την κρατήσουν στην υπανάπτυξη, να περιµένει τη νέα δόση της νέας δόσης. Εντεκα στους δέκα υπουργούς κυνηγούν τα περιδεή υπολείµµατα της φοροδιαφυγής, ενώ λόγω ύφεσης εξαϋλώνεται η φορολογητέα ύλη αυτή καθαυτή µέρα µε τη µέρα. Αραχτοί απαξάπαντες µες στα ερείπια των χρεωµένων επιχειρήσεων, των κοιµισµένων δηµοσίων υπηρεσιών και των παγωµένων σπιτικών, αποβλακώνονται από τα χαζοκούτια και διερωτώνται:

Βρε, µπας και το γνήσιο CD της Λαγκάρντ κρύβεται στη Λίστα Αµαλία; Λέµε τώρα...