Μόνο με θαύμα δεν θα γίνει στην Ελλάδα «της Κύπρου»

Δεν το χωράει ο νους του ανθρώπου ότι μέχρι το τελευταίο λεπτό οι πολιτικοί αρχηγοί παλεύανε μεταξύ τους και τώρα με την τρόικα για το αν το «χαράτσι» του 2013-14 θα πληρώνεται μέσω ΔΕΗ, Αστεροσκοπείου Αθηνών ή Ιχθυόσκαλας Ελευσίνας. Ε, και; Και τι σημασία έχει πού θα πληρώνεται άπαξ κι ο κόσμος ξηλώνεται; Τα… ΚΟΥΚΙΑ! Αυτή είναι η απάντηση στο εύλογο ερώτημα. Μέχρι το τέλος τα κόμματα υπολόγιζαν τα κουκιά… πανάθεμά τα. Ομως δεν το χωράει το μυαλό κανενός ότι μετά από τρία χρόνια φριχτής λιτότητας και το ολοκαύτωμα του κυπριακού Ελληνισμού όλος ο προβληματισμός στην Ελλάδα εξαντλείται στο πόσοι «κηφήνες» θα φύγουν φέτος και πόσοι του χρόνου. Μωρέ, ακόμη και τους πυρηνικούς τους πυραύλους να στέλνανε οι Βορειοκορεάτες πάνω μας (χτύπα ξύλο, ελπίζω να ξέρουν σημάδι γιατί έχουν μακρινές βλέψεις) το κράτος θα σκεφτόταν πώς να εισπράξει ΦΠΑ απ’ τη διέλευση ξένων εμπορευμάτων (όπως ΟΛΠ) και οι νταβατζήδες θα έκλειναν deal για το πώς θα αξιοποιήσουν τα πυρηνικά απόβλητα, ΕΜΑΣ δηλαδή!

Δεν πήραμε καθόλου μαθήματα από τα τόσα παθήματα εδώ και στη Μεγαλόνησο; Δεν καταλάβαμε ακόμη ότι η Ελλάδα πέρασε -και εξακολουθεί να αρμενίζει- μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης και ότι μόνο από περίεργες συμπτώσεις και συγκυρίες δεν έγινε κι εδώ «της Λευκωσίας»; Τι άλλο πρέπει να συμβεί δηλαδή για να αντιληφθούν πολίτες και πολιτικοί ότι είμαστε ΑΚΟΜΗ βαθιά χωμένοι μέσα στο πρόβλημα, παραμένουμε στην πρώτη γραμμή ενός απευκταίου τραπεζικού τσουνάμι ή ενός γενικευμένου haircut καταθέσεων που ήδη θεσμοθέτησαν οι Βρυξέλλες; Πώς δικαιολογείται, ΠΑΡΑ ΤΑ ΟΣΑ τραγικά συμβαίνουν, να μην έχει ξεκινήσει ούτε ΜΙΑ διαδικασία ανάταξης-αναδιάρθρωσης που θα μπορούσε να οδηγήσει σε ψιχία ανάπτυξης και πιθανόν ψιλο-ανάπτυξη; Πόσο αδιάβαστοι και απαίδευτοι μπορεί να ’μαστε για να εξαντλούμε όλο τον προβληματισμό μας μόνο στο πόσα και πώς θα εισπραχθούν και πόσοι και πώς δεν θα απολυθούν από την όποια σιγουριά του Δημοσίου; Λησμονώντας με μεταφυσική ελαφρότητα ότι και για τα δύο προαναφερθέντα απαιτούνται φόροι που μπορεί να βρεθούν μόνο αν πάρει τα πάνω της η οικονομία. Εδώ μέχρι τα Τσιμέντα Χαλκίδος έκλεισαν, όλα τα λοιπά υπολειτουργούν, ο ΣΕΒ προβλέπει «βούτα» το 2014 κι εμείς περί άλλα τυρβάζουμε! Δεν θέλουμε να δούμε; Δεν μπορούμε από βλακεία; Κρίμα, γιατί δεν ισχύει καθόλου στην αληθινή οικονομία το «μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι»!

Απορώ μερικές φορές με τον ίδιο τον Σαμαρά (και με όλη τη συγκυβέρνηση φυσικά) πώς ΑΝΤΕΧΕΙ να δίνει μόνος ουσιαστικά και βαλλόμενος πανταχόθεν τον αγώνα της εθνικής επιβίωσης μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα. Απορώ βέβαια και με τον Αλέξη Τσίπρα, που εξακολουθεί να λέει ότι θέλει να κυβερνήσει γιατί αυτός θα διαπραγματευτεί καλύτερα και δεν θα την πατήσει σαν την Κύπρο. ΟΚ, μπορεί να ξέρει κάτι παραπάνω ο άνθρωπος, οπότε ας μείνω με την απορία. Να του ΕΥΧΗΘΩ «αχρείαστος να ’ναι», γιατί αν χρειαστεί θα τα δει όλα! Με τι απορώ, όμως, πάνω απ’ όλα; Με το ότι η τρόικα εξακολουθεί να έρχεται ακόμη εδώ και να τα συζητάει όλα… σαν να μην τρέχει τίποτα. Σαν να μην ξέρει ότι δεν έχει γίνει σχεδόν τίποτα απ’ όσα καλώς ή κακώς συμφωνήθηκαν, σαν να μην έχει αντιληφθεί ότι το παίζουμε «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε», σαν να μην αντιλαμβάνεται αυτό που όλη η Ευρώπη «το ’χει τούμπανο», ότι δηλαδή αυτό το πρόγραμμα, όπως το κάνανε με ευθύνη της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ! Τους έχετε για χαζούς; Δεν νομίζω. Εξαντλούν τα τελευταία περιθώρια ή κλείνουν τα κεφάλαια του ύστατου απολογισμού; «Παραμένει ακόμα κρίσιμη η κατάστασή μας», είπε ανοιχτά, παρότι σε χαμηλούς τόνους, ο πρωθυπουργός. ΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΝΑ ΠΕΙ ΔΗΛΑΔΗ για να καταλάβουμε ότι η Ελλάδα παραμένει στον αέρα;

Δεν μάθαμε, λοιπόν, τίποτα από την Κύπρο, παρότι τόσοι και τόσοι Ελλαδίτες έχασαν τα νόμιμα ή παράνομα λεφτά τους εκεί κάτω; Δεν ακούσαμε να απειλείται από τους Γερμανούς ακόμη και το Λουξεμβούργο, που σημαίνει ότι είμαστε μέσα σε μια φοβερή πανευρωπαϊκή ΔΙΝΗ που κάποια στιγμή ηρεμεί και μετά ξαναστροβιλίζεται ακόμη πιο τρελά; Μπας και κοιμόμαστε ήσυχοι γιατί κάποιος κάπου είπε «don’t worry, μέχρι τα εκατό χιλιάρικα όλα είναι εγγυημένα»; Ναι… εκεί που δεν πιάνει μελάνι; Και είναι άραγε το υπέρτατο θέμα μας και πάλι η δόση της 12ης Απριλίου; ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ότι όλη η Ευρώπη αλλάζει ΜΕ ΤΗ ΒΙΑ και ότι μόνο εδώ εξακολουθούμε να σιγοσφυρίζουμε μπας και τη γλιτώσουμε λάου-λάου, να φτάσουμε Πάσχα και μετά να «πάμε παραλία» σαν να μην τρέχει τίποτα;

Μια ωραία πρωία η Μέρκελ εξέφρασε την «άποψη» ότι το κυπριακό μοντέλο ανάπτυξης έχει τελειώσει και σε 24 ώρες σβήστηκε από τον χάρτη ΑΔΙΚΑ μια ανθηρή, δυναμική οικονομία. Για μας δεν χρειά­ζεται να πει τίποτα. Το θεωρούν ΔΕ-ΔΟ-ΜΕ-ΝΟ. Το ξέρουμε, το ξέρουν, το ξέρουμε ότι το ξέρουν, το ξέρουν ότι το ξέρουμε. Μένει μόνο ο χρόνος που θα επιλεγεί για να ΠΑΤΗΣΕΙ ΤΟ ΚΟΥΜΠΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΑΣ. Μόνο με θαύμα μπορεί να σωθεί η Ελλάδα. Κι αν δεν είναι ο Σαμαράς ο θαυματοποιός, τότε ή θα είναι ο Βορειοκορεάτης με κάνα μίνι Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο που θα σβήσει τη μισή ανθρωπότητα μαζί με τα χρέη της ή ο ίδιος ο Θεός.