Σαν παιδί ρομά η Ευρώπη μας αγοράζει και μας πουλά

Αλλοτε μεγαλοσυνταξιούχοι που «υποχρεώνονται», ταπεινωμένοι, στον φαρμακοποιό της καλής γειτονιάς τους να τους δώσει «έναντι» κάποια φάρμακα που δεν μπορούν να τα πληρώσουν γιατί τους ήρθε η έκτακτη εισφορά. Απεγνωσμένοι (πρώην) νοικοκυραίοι που δίνουν κοψοχρονιά τη δεύτερη κατοικία και το αυτοκίνητο (όνειρα και κόπους μιας ζωής) για να προλάβουν τη δόση του στεγαστικού, παρότι το σπίτι δεν αξίζει πια ούτε τα μισά. Πρώην καλοστεκούμενοι ελεύθεροι επαγγελματίες που δεν τολμούν να βγουν απ’ το σπίτι τους ΜΗΝ και τους την έχει στημένη το ΙΚΑ ή το ΤΕΒΕ. Περήφανοι μια ζωή οικογενειάρχες που δεν ξέρουν πώς να πουν στο παιδί ότι, αν δεν περάσει Αθήνα, δεν περισσεύουν ούτε 400 ευρώ τον μήνα για να πάει επαρχία -πόσο μάλλον εξωτερικό-, κι αυτό αν ανοίξουν τα πανεπιστήμια. Εξοργισμένοι νέοι επιστήμονες με πολλά μεταπτυχιακά που δεν βρίσκουν θέση ούτε σε εταιρεία αλίευσης πελατών για κινητή τηλεφωνία. Η μεσαία αστική τάξη, από τους αξιοπρεπείς μια εποχή μισθωτούς έως τους μαγαζάτορες, τους μικροεργολάβους, τους στρατιωτικούς, τους δικαστικούς. Ποιοι και πώς κατάφεραν να τους εξαθλιώσουν; Η τρόικα - πρόκειται για μεθοδευμένο συστηματικό έγκλημα.

Χρειάστηκαν κάποιες δεκαετίες και η πτώση του σοβιετικού καθεστώτος για να παραδεχτούν οι Ρώσοι ένα απ’ τα μεγαλύτερα μαζικά εγκλήματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Την εκτέλεση 22.000 Πολωνών αξιωματικών και διανοουμένων στο Δάσος του Κατίν με προσωπική εντολή του παμμέγιστου πλην παράφρονα ηγέτη Στάλιν. Στρατιωτικός λόγος δεν υπήρχε κανείς. Μοναδική σκοπιμότητα, να εξοντωθεί η καλή αστική τάξη της Πολωνίας (παραδοσιακής αντιπάλου της Ρωσίας), ώστε να μείνει γονατισμένη μια ζωή, υπόδουλη στους Σοβιετικούς. Οι δύστυχοι Πολωνοί αξιωματικοί -πολλοί εξ αυτών ευγενούς καταγωγής- εκτελέστηκαν ένας-ένας με μεθοδικότητα που θα ζήλευαν και οι ναζί. Και το σπουδαιότερο; Ενώ τα εγκλήματα των χιτλερικών αποκαλύφθηκαν αμέσως, εκείνα του σοβιετικού κομμουνιστικού καθεστώτος καλύφθηκαν για δεκαετίες, μια που ο σφαγέας ήταν απ’ την πλευρά των νικητών.

Σήμερα ΑΠΟΔΕΚΑΤΙΖΕΤΑΙ, ουσιαστικά από την τρόικα, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΗΘΙΚΑ ο κορμός του Ελληνισμού, που ήταν ιστορικά η μεσαία αστική τάξη. Από μικροαστούς έως μεγαλοαστούς, αυτή μας έκανε ό,τι γίναμε, και φτάσαμε από τα συντρίμμια του Εμφυλίου στα σαλόνια της Ευρωπαϊκής Ενωσης και στη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Σχεδόν 10 χρόνια μετά, λες και κάποιος έβαλε σημάδι όλους τους Ελληνες, αρχής γενομένης από τους έχοντες τη μόρφωση, τη γνώση, τη δύναμη. Οσοι δημιούργησαν και έζησαν το «β’» ελληνικό οικονομικό θαύμα (αυτό μετά τη Μεταπολίτευση) ντρέπονται να βγουν απ’ το σπίτι τους, εκτός κι αν δεν έχουν πια σπίτι.

Μόνο κάποιος εντελώς διεστραμμένος νους θα ’λεγε ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση έβαλε στόχο να εξοντώσει διά βίου το γένος μας. Ωστόσο, από το αποτέλεσμα των τριών ετών τροϊκανικής εξυγίανσης και από το γεγονός ότι, ΠΑΡΑ ΤΑΥΤΑ, επιμένουν στα ίδια και στα ίδια μέτρα, διερωτώμαι πόσες και ποιες άλλες ερμηνείες υπάρχουν; «Ατύχημα»; Παράπλευρη απώλεια; Η εγχείρηση επέτυχε, αλλά ο ασθενής απεβίωσε; Κάθε εξήγηση δεκτή. Ομως, η κατάσταση που επικρατεί είναι απαράδεκτη. Δεν είναι τώρα θέμα να τσακωνόμαστε πώς και γιατί φτάσαμε ως εδώ. Αν έδειξε ολιγωρία ο Καραμανλής, αν ήταν μοιραίος ο Γιώργος Παπανδρέου, αν θα μπορούσε να είχε γίνει αλλιώς, κι αν το φιλί της ζωής μπορούν να μας το δώσουν 58 ανεπάγγελτες στην πλειοψηφία τους προσωπικότητες της Κεντροαριστεράς. Πρωταρχικό μέλημα μιας αληθινά εθνικής κυβέρνησης, στην οποία χωρούν όλοι, από Ν.Δ. μέχρι ΔΗΜ.ΑΡ. και κάποιοι νορμάλ παραδίπλα, είναι να σταματήσουν οι δολοφονίες στο δικό μας οικονομικό «Δάσος του Κατίν». Ητοι, να μπει ένα τέλος στις μαζικές εκτελέσεις Ελλήνων μικροαστών που γίνονται από την Τρόικα και είναι τόσο πολλές που δεν είχαν γίνει ούτε επί Δεκεμβριανών. Κάθε νέος φόρος που μπαίνει στα ακίνητα -όπως κι αν λέγεται, όπως κι αν κρύβεται- στέλνει και κάποιους νέους ψηφοφόρους στον ΣΥΡΙΖΑ. Για κάθε επιχείρηση που κλείνει από αφιονισμένους εφοριακούς ελέγχους χάνονται και κάποιες θέσεις εργασίας. Κι άλλοι απελπισμένοι για Κουμουνδούρου. Κάθε μέρα που δεν πέφτει ένα ευρώ στην αληθινή αγορά πληθαίνουν τα στίφη των «οργισμένων» χωρίς ταυτότητα, που αναζητούν οτιδήποτε ακραίο για να εκτονωθούν. Το να αποφασίσει ελεύθερα ο λαός να πάει προς τα κει είναι αναφαίρετο δικαίωμά του. Αλλά το να τον στέλνουν στο απόλυτο αδιέξοδο μεθοδευμένα δεν είναι ζήτημα Δημοκρατίας, αλλά βλακείας. Εκτός κι αν νομίζουν ότι στο τέλος το δίλημμα Ευρώπη ή ΣΥΡΙΖΑ είναι «σιγουράκι». Παίζουν με τη φωτιά σε μια Ε.Ε. που μας αγοράζει και μας πουλάει σαν παιδί Ρομά. Και είμαστε και λιγάκι «μαυριδεροί» γι ’αυτούς δυστυχώς.