Χάνεται η μπάλα, να μη χαθεί και η κερκίδα

Δεν είναι αβάσιμο το γενικό feeling των ημερών ότι χάνεται η μπάλα, πολιτικά και κοινωνικά, σε διάφορα επίπεδα. Από τη μία, το όλο φαινόμενο περί την απόδραση Ξηρού, η αφασία της Πολιτείας και η ατιμωρησία των τόσων και τόσων άμεσα υπευθύνων, ενώ ακόμα συνεχίζουν να αφήνουν ελεύθερους πολύ σκληρούς της εξτρεμιστικής Αριστεράς. Για όλα έχουν και μια δικαιολογία!  Από την άλλη, σε διαφορετικό αλλά πιο τρομακτικό κατά βάθος επίπεδο, οι κορυφαίοι συναρμόδιοι για την οικονομία αλληλοϋπονομεύονται δίνοντας την αίσθηση πως δεν πιστεύουν και οι ίδιοι τόσο πολύ ότι θα πετύχουν τους στόχους σχετικά με το πλεόνασμα, την ανάσχεση της ύφεσης κ.λπ., που όλοι θα θέλαμε να πετύχουν. ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. παίζουν τένις με τις δηλώσεις τρίτης σειράς βουλευτών τους, είτε ψιλοτρομοκρατικές είτε ψιλοχουντικές, και ο πολίτης τρελαίνεται. Καλά, άλλη λύση δεν υπάρχει ανάμεσα στο ν’ αστράψει το αντάρτικο ντουφέκι του Χριστόδουλου και στη δήθεν «καλή και έντιμη χούντα» του Παπαδόπουλου; Μ’ αυτά και μ’ αυτά, την ώρα που θα ’πρεπε να εμπνεόμαστε από τη 14χρονη Ελληνίδα που κέρδισε το παγκόσμιο πρωτάθλημα στο σκάκι, κάνουμε όλες τις λάθος κινήσεις να βγούμε ρουά-ματ, και πάμε πιο πολύ προς την Αφροδίτη Αλ Σάλεχ, που θέλει να ξεκινήσει αντάρτικο από το Παρίσι αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ εξουσία. 

Ναι, η ΜΠΑΛΑ πάει να χαθεί και πρέπει να τη στοπάρουμε, ήτοι να τη βάλουμε κάτω και να παίξουμε ψύχραιμο παιχνίδι μέχρι τις διπλές, τριπλές ή πενταπλές εκλογές - ό,τι αποτέλεσμα κι αν βγάλουν αυτές. Ετσι κι αλλιώς, όποιος κι αν βγει μπροστά, θα πάρει με το μέρος του, όπως τις κόβω τις δημοσκοπήσεις, περίπου το 50% μιας ευρύτερης παθητικής αποδοχής, και απέναντί του θα έχει τουλάχιστον το άλλο 50% ενός διχασμένου λαού, που θα φωνάζει ότι δεν μπορεί να μας κυβερνά μια μειοψηφία. Ο κίνδυνος ενός εθνικού ΑΓΡΙΟΥ διχασμού, πολιτικού αλλά πρωτίστως κοινωνικού, κάνει μπαμ! Εδώ ήδη οι μισοί δημόσιοι υπάλληλοι συν τους άνεργους έχουν βάλει στο μάτι τους ένστολους επειδή ΘΑ πάρουν -υποτίθεται- 200 ευρώ αύξηση. Το ’παμε. Χάθηκε η μπάλα. Να μη χαθεί όμως το γήπεδο και βασικά η εξέδρα. Οι Ελληνες δηλαδή.

Δύο βασικές προϋποθέσεις μου ’ρχονται στο μυαλό. Αν το σκεφτείς, ζούμε ουσιαστικά μια ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ, ήτοι κάπως σαν το 1974, που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής παραλάμβανε μια διαλυμένη χώρα από τη χούντα, με την Τουρκία ικανή να φτάσει μέχρι την Καβάλα. Τι ζήταγε ο κόσμος πριν απ’ όλα; Την περίφημη αποχουντοποίηση, δηλαδή εδώλια και κρεμάλες για τους χουντικούς, που άμα άρχιζε ο ένας να δείχνει τον άλλο, θα φτάναμε στη μισή Ελλάδα και ΑΚΟΜΑ θα δικάζαμε. Τι έκανε ο Εθνάρχης; Κήρυξε τη χούντα «στιγμιαίο αδίκημα», έβαλε δέκα πραξικοπηματίες κι άλλους τόσους βασανιστές στη φυλακή και ΕΚΛΕΙΣΕ την υπόθεση για να πάμε μπροστά. Εδωσε στην ουσία χάρη και άφεση αμαρτιών και ασυλία και συγχρόνως νομιμοποίησε την Αριστερά, ενώ έβαλε πλώρη για να μπούμε στην Ευρώπη επτά χρόνια μετά. Αναίμακτα. Σήμερα, λόγω της χρεοκοπίας, ζούμε μια οικονομική μεταπολίτευση. Τηρουμένων των αναλογιών, το ευρύτερο αίτημα της οργισμένης κοινής γνώμης είναι να δικαστούν οι υπεύθυνοι, να πάνε όλοι φυλακή κ.λπ. κ.λπ. Από ηθικής άποψης απολύτως ΔΙΚΑΙΟ. Στην πράξη όμως; Καταρχάς άλλοι μπαίνουν σωστά, άλλοι άδικα, και τα ΜΕΓΑΛΑ ΨΑΡΙΑ τη γλιτώνουν; Φαίνεται…  Πού μπορεί να οδηγήσει ΕΥΚΟΛΑ ένα τέτοιο κλίμα; Μαζί με τα ξερά να καούν και τα χλωρά από τα οποία περιμένουμε να βλαστήσουν, να βγάλουν καρπούς για να φάμε. Με βάση την τροϊκανική νομοθεσία που έφτιαξε ο Παπακωνσταντίνου, μετά τον τραπεζίτη που κακώς έδωσε δάνεια, πάει μέσα κι ο μεγάλος δανειολήπτης, ενώ αύριο θα κινδυνεύει κι ο μικρός με την ανοιxτή… πιστωτική! Ηδη ξεκίνησε κουβέντα για το ποιοι πήραν στεγαστικά πολύ πάνω από την αντικειμενική χωρίς εγγυήσεις. ΟΛΟΙ ΦΥΣΙΚΑ! Κι αν τα ξένα κοράκια, που αγοράζουν από τις τρομαγμένες τράπεζες τα κόκκινα δάνειά τους, τραβάνε μεθαύριο στα δικαστήρια τους δανειολήπτες, ο νόμος λέει ό,τι και για τον τραπεζίτη: πλήρωσε ή άντε μέσα. Μα τι λέμε, εδώ ήδη ζητάνε αναδρομικά πίσω τις συντάξεις και τα επιδόματα απ’ όσους κακώς τα πήραν... κάποτε! Δεν μπορεί να συρόμαστε για χρόνια σ’ ένα σίριαλ ΚΟΚΚΙΝΩΝ ΔΙΚΩΝ ΤΥΠΟΥ ΣΤΑΛΙΝ, όπου θα καταδικάζεται οποιοσδήποτε έκανε μια δουλειά με δανεικά και εγγυήσεις που φυσικά δεν στέκονται πια (αν είχες βάλει π.χ. ακίνητο, έχει χάσει το 70% της αξίας του), γιατί θα νεκρωθεί περαιτέρω, θα μουμιοποιηθεί η οικονομία. Ποια είναι η λύση αν θέλουμε να ξαναπάμε μπροστά; Τα πέντε πιο τρανταχτά σκάνδαλα να διαλευκανθούν πλήρως, οι δέκα πιο «λαδιάρηδες» πολιτικοί να μπούνε μέσα, οι άλλοι δέκα επιχειρηματίες που ΒΟΥΤΗΞΑΝ από το ΔΗΜΟΣΙΟ να πάνε επίσης στο εδώλιο και -προσέξτε εδώ- ΜΕΤΑ τελειώσαμε, κύριοι, και γυρίζουμε ΣΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ μας. Αν θέλουμε να υπάρχουν δουλειές. Ο,τι κάνει η Δικαιοσύνη κι ό,τι ξεδιαλύνει σε συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα, σαν… το 18μηνο που ’χει για κάτι πιστολέρο που της «ξεφεύγουν», να το καθαρίσει, να το τιμωρήσει, και μετά ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΣΗ όπως έγινε και η αποχουντοποίηση από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Μια και καλή στα γρήγορα, γιατί το καθαρτικό δεν είναι φαγητό. Γιατί η Ιστορία έχει δείξει ότι τελικά... μας πειράζει στον οργανισμό και κρύβει σκοπιμότητες και υποκρισία. Θα ’χουμε την πετυχημένη εγχείρηση και τον ασθενή νεκρό. Επαναλαμβάνω. ΟΠΩΣ ΤΟ ’ΚΑΝΕ Ο ΕΘΝΑΡΧΗΣ ΜΕ ΤΗ ΧΟΥΝΤΑ. Οι λίγοι ΣΕΣΗΜΑΣΜΕΝΟΙ μέσα και μετά εθνική συμφιλίωση, σε οικονομικό επίπεδο. Για να βρει και ο άνεργος μεροκάματο στην ελληνική και στην ξένη επιχείρηση, οι οποίες δεν θα λειτουργούν αν βρίσκονται εσαεί από ανακριτή σε ανακριτή. ΧΑΖΟΙ είναι οι Γερμανοί που κλείνουν άρον άρον όλα τα δικά τους σκάνδαλα γιατί ξέρουν ότι θα τους την κάνουν οι Αμερικάνοι και θα τους πάρουν την επόμενη δουλειά από ηλεκτρολογικά μέχρι εξοπλιστικά; 

Η δεύτερη προϋπόθεση είναι να συμφωνήσουν και οι δύο παρατάξεις, για τη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ ο λόγος, κι αν υπάρξει και μια τρίτη (αμάν και πότε!), πως ό,τι αποτέλεσμα και να βγει θα ακολουθηθεί στη συνέχεια μια ΛΟΓΙΚΗ πολιτική με τη μέγιστη δυνατή συναίνεση. Αλλιώς, σε μια βδομάδα ο κ. Ντράγκι θα ενημερώσει τον σύντροφο υπουργό κ. Μηλιό πως, «ναι, αν δεν συνεχιστεί η εφαρμογή του προγράμματος, θα χρειαστεί, δυστυχώς, ένα κούρεμα στις καταθέσεις αλά Κύπρος». Και η υπόθεση «κυβέρνηση Αριστεράς» θα τελειώσει εν μια νυκτί προτού προλάβει να ψιθυρίσει την Τρίτη Διεθνή σε ραπ Alexis έκδοση.

Ποιος έχει το θάρρος να τραβήξει ένα «Χ» στον εθνικό και κοινωνικό διχασμό που βρίσκεται προ των πυλών, να δικάσει παραδειγματικά 20 ανθρώπους για τα κλεμμένα, να δώσει αμνηστία στους άλλους, αρκεί να επιστρέψουν όσα βρεθούν πάνω τους, να κάνει γενναία παραγραφή χρεών και δανείων στον πολύ κοσμάκη για να επιβιώσει κι αυτός καλά και η Ελλάδα καλύτερα; Αυτός θα είναι ο νέος εθνάρχης.