Η πρώτη φορά του Σταύρου και του Αλέξη

Αλλά όχι να το λένε και «χυδαίο» για ένα άνθρωπο που μόνο για το αντίθετο έχει επικριθεί: Για την υπερβολικά «πολιτικά ορθή ευαισθησία» που τον χαρακτηρίζει. Πόσο μάλλον όταν του την πέφτουν τύποι που δεν θυμούνται όχι την πρώτη τους φορά αλλά ούτε την τελευταία!

Αλλωστε για την «πρώτη φορά» στην Ευρώπη, την είχαν πέσει προκαταβολικά στον Αλέξη Τσίπρα, και τελικά επιβεβαίωσε τον… Κωνσταντίνο Καραμανλή ότι «έξω πάμε καλά». Στο ευρωπαϊκό ντιμπέιτ άφησε πολύ καλές εντυπώσεις, όπως παραδέχθηκαν και οι αντίπαλοί του εντός Ελλάδος.

Μπορεί αυτά που λέει να μην πιάνουν τόπο στην Ε.Ε., αλλά όλοι θέλαμε να ακουστεί η οργή και ο θυμός μας σε υψηλό πολιτικό επίπεδο και το ‘κανε με αποφασιστικό αλλά και πολιτισμένο τρόπο. Και μετά… γύρισε στην Ελλάδα και κλώτσησε αμέσως την καρδάρα με το γάλα, θέτοντας τη μια μέρα ζήτημα για το ευρώ (εργαλείο και όχι φετίχ!) και την δεύτερη επαναφέροντας θέμα δημοψηφίσματος για το Μνημόνιο που έτσι κι αλλιώς τελειώνει (Κάννες ΙΙ). Εδειξε έτσι ότι στην πρώτη φορά όλα εν πάσει περιπτώσει συγχωρούνται, αλλά η δεύτερη είναι πιο κρίσιμη γιατί δείχνεις τις δυνατότητές σου.

Το ίδιο ισχύει και για τις δυο Κυριακές. Η περασμένη είναι κάτι σαν την «πρώτη φορά», και μάλλον δεν έδειξε τίποτα σίγουρο για κανέναν. Και σε αντίθεση μ’ αυτά που λένε οι αναλυτές, η συγκρατημένη ατάκα Τσίπρα ότι «τα καλύτερα γκολ είναι στο β' ημίχρονο» έχει ζουμί. Η κόντρα θα πάει στα όριο και η πιθανότητα να βγει ξαφνικά πολύ μπροστά ο ΣΥΡΙΖΑ και να ‘χουμε… «ιστορίες» που ούτε οι ίδιοι τις πολυθέλουν έχει ενισχυθεί. Βλέπω περιπέτειες… και πολύ «hot» μάλιστα!

Υ.Γ.: Σημειολογικά. Αμα… ένα κορίτσι, σαν του Σταύρου, έχει τόσες απαιτήσεις απ’ την πρώτη φορά… ψάξε για καμιά άλλη φίλε