Για τους ξένους, η πιο καλή Αριστερά είναι η χρεοκοπημένη

Απλά τα πράγματα. Με «μνημονιακή», ας πούμε, κυβέρνηση δεν μπορούμε να βγούμε ακόμα στις διεθνείς αγορές. Με «αντι-μνημονιακή», δεν μπορούμε να πάμε ούτε να τους δούμε σαν… «τουρίστες αποψίες», πόσο μάλλον να τους ζητήσουμε και λεφτά! Τι ΔΕΝ καταλαβαίνουμε απ’ όλα αυτά; Εως ότου ξεπεράσουμε τις Προεδρικές, με ή χωρίς εκλογές, έχουμε να ακούσουμε και να δούμε τόσες παλαβομάρες όσες δεν θα χώραγαν όλες οι κλασικές κωμωδίες του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον Κώστα Βουτσά που είχε ντυθεί σεΐχης μπας και ξεγελάσει κάναν Ελληνοαμερικάνο και του φάει τα λεφτά και έχω να πω ότι σε σχέση με την αποστολή... ΣΥΡΙΖΑ στα hedge funds του Λονδίνου τα πήγε πολύ καλύτερα. Οι δικοί μας έφαγαν τέτοιο «ξεφωνητό» κατ’ ιδίαν που θα πρέπει -αν μη τι άλλο- να ξανασκεφτούν την επόμενη απόπειρά τους να πείσουν και τους ξένους κεφαλαιοκράτες ότι είναι... ακίνδυνοι για το σύστημα. Γιατί, εντάξει, εδώ με τη Γιάννα, την Αριάννα και τη Μαριάννα και όλες τις καλές πλούσιες κυρίες μπορούν να ποζάρουν όσο θέλουν, καθότι μεταξύ μας είμαστε και θεωρούμε δεδομένο ότι ο ένας κάνει πως κοροϊδεύει τον άλλο, και ο άλλος κάνει πως τον πιστεύει! Οχι ότι η συγκυβέρνηση τα έχει πάει πολύ καλύτερα. Μετά από τέσσερα χρόνια Μνημόνιο στο Μνημόνιο, πώς εξηγείται ότι βρισκόμαστε ακόμα στο «βοήθα Παναγιά»; Τίποτα δεν καταφέραμε; Το μόνο πολύ ορατό είναι ότι οι ξένοι ΜΠΟΥΧΤΙΣΑΝΕ και δεν τους νοιάζει πια αν εδώ έχουμε κεντροδεξιά ή αριστεροαδέξια, αρκεί να μην πληρώνουνε ΜΙΑ!

Βλέπετε, στον παγκόσμιο κερδοσκοπικό κώδικα η πιο καλή κυβερνώσα Αριστερά είναι η χρεοκοπημένη. Πιθανότατα υπό τη... μαρξιστική οπτική του 18ου αιώνα, που έχει ακόμα ως ευαγγέλιο κάθε Συριζαίος οικονομολόγος, προκύπτει μια κάποια σύγχυση ως προς το πώς γίνεται να τους δείχνουν συμπάθεια οι Αμερικανοί, π.χ., ενώ αντιθέτως τους παίζουν σκληρά, όπως και τον Σαμαρά οι Ευρωπαίοι. Οπως είπε δημόσια κι ο Χαρδούβελης, οι ξένοι, η Ε.Ε., τα funds δεν ενδιαφέρονται πια για το ποιος θα κυβερνά την Ελλάδα. Αρα, είτε οι σημερινοί είτε οι Συριζαίοι, το ίδιο ξύλο θα τρώνε. Κι ακόμη περισσότερο.

Στη Β’ Δημοτικού ο Συριζαίος -και όχι μόνο- οικονομολόγος θα μάθει ότι αν επί Μνημονίου ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. οι αξίες των επιχειρήσεων και... των ανθρώπων στην Ελλάδα δυστυχώς έπεσαν κατά 50%, αν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ θα πέσουν τουλάχιστον άλλο ένα 50% επί του 50%. Σε απλά μαθηματικά, δηλαδή, αν μια ελληνική επιχείρηση ή μια βίλα προ Μνημονίου την αγόραζαν με 10 εκατ. ευρώ και σήμερα πολύ εύκολα με 5 εκατ. ευρώ, αν έρθει μια αριστερόστροφη κυβέρνηση θα την πάρουν... με 2-2,5 για να μην πούμε σκάρτο 1 εκατ. ευρώ! Διότι, όπως έχουν καταλάβει και οι απελπισμένοι νοικοκυραίοι που ξεπούλησαν όσο-όσο τα χρυσοπληρωμένα σπιτάκια τους για να μην πάνε φυλακή λόγω Εφορίας με τους νόμους ΓΑΠ και Παπακωνσταντίνου, έτσι και ο μικροεπιχειρηματίας που θα επιβιώσει για να δει κυβέρνηση Συνιστωσών, ας πούμε, ΘΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ κιόλας για να ξεφορτωθεί όλες τις υποχρεώσεις από πάνω του. Ετσι έγινε παντού. Στην Κούβα, για παράδειγμα, το προτελευταίο κομμουνιστικό καθεστώς στον κόσμο, το μισό νησί είναι αποκλειστικά για... ξένους τουρίστες και μόνο οι προνομιούχοι τσάτσοι του Κάστρο επιτρέπεται να δουλεύουν εκεί ως σερβιτόροι. Οι άλλοι στην απέξω, στη μαύρη αγορά, στη ζητιανιά. Δεν είναι δηλαδή να παραξενεύεται κανείς και τόσο που οι Γερμανοί ήρθαν και έδωσαν τόσα πολλά λεφτά για να πάρουν τη διαχείριση των εγκαταλειμμένων περιφερειακών αεροδρομίων της Ελλάδας. Με οποιοδήποτε μοντέλο του μέλλοντος, είτε με μια παραπαίουσα κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, είτε με μια νέα κεντροαριστεροδεξιά μνημονιακή, είτε με μια ριζοσπαστική αριστερά, αυτοί τη δουλειά τους θα κάνουν. Οι Γερμανοί τουρ οπερέιτορ θα κουβαλούν εδώ με τη Lufthansa Γερμανούς τουρίστες που θα προσγειώνονται σε γερμανικά οργανωμένα αεροδρόμια και από κει θα φεύγουν με γερμανικά λεωφορεία ή ταξί για να πάνε στα αγορασμένα από Γερμανούς ξενοδοχεία «μας» ώστε να κάνουν μπάνιο στις ελληνικές θάλασσες! Τι έχει να χάσει απ’ αυτό η Γερμανία; Τίποτα. Μόνο να κερδίσει, αφού αμοιβές και τιμές για Ελληνες βοηθούς των βοηθών θα έχουν πέσει στο μισό σε σχέση με σήμερα αν η χώρα σέρνεται όπως σέρνεται.

Γι’ αυτό όσο καλές και αγαθές και να ’ναι οι προσπάθειες του Τσίπρα να αποκτήσει την εμπιστοσύνη των ξένων επενδυτών, στην πραγματικότητα με την πρεμούρα που τον διακατέχει απλώς τους ανοίγει περισσότερο την όρεξη να μας κάνουν μια χαψιά πιο φθηνά. Η δική του «έξοδος στις αγορές» είχε πιο τραγικά αποτελέσματα κι από το ξεμύτισμα της κυβέρνησης. Του λένε ανοιχτά πως, αν εφαρμόσει όσα λέει, θα γίνει «της Κύπρου». Δεν μπορεί να το κρύβει. Πρέπει να το χειριστεί. Το πρόβλημα φυσικά δεν είναι μόνο δικό του. Κορυφαίοι κυβερνητικοί παράγοντες έχουν την απορία και το παράπονο πώς γίνεται να έχουν κάνει τόσα και τόσα, να έχουν ρίξει το κόστος εργασίας, να έχουν βελτιώσει την «ανταγωνιστικότητα» με τη μνημονιακή εκδορά και πάρα ταύτα να μην έχει έρθει ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ Ευρωπαίος επενδυτής με μια μεγάλη σοβαρή πρόταση. Ελα μου ντε!!! Απλώς σκέφτονται με τα οικονομικά του περασμένου αιώνα! Αντί να τρέχουν σε Λονδίνα, Παρίσια και Βερολίνα, ας πάνε μέχρι το βίντεο κλαμπ της γειτονιάς τους να πάρουν τον «Λύκο της Γουόλ Στριτ» με τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο και αφού χαζέψουν την εκρηκτική φίλη του, Μάργκο, ας δώσουν βάρος στο τι λέει στον μαθητευόμενο μπάνκερ ο παλιόλυκος της αγοράς hedge funds Μάθιου ΜακΚόναχι: «Στη δουλειά μας απαγορεύεται να κερδίσει ο πελάτης, γιατί χαλάμε την πιάτσα! Ολα δικά μας! Θα χώνει και θα εξακολουθεί να παίζει για να μην τα χάσει όλα, έως ότου τα χάσει όλα!». 
Και μετά ξεκαρδίζονται... που σκοτωνόμαστε μεταξύ μας ενώ θα ’πρεπε να συνεννοηθούμε. Εδώ έχει αλλάξει το παιχνίδι! Ξένοι εναντίον όλων των Ελλήνων.
Από το πόσο θα αργήσουμε να το καταλάβουμε, θα εξαρτηθεί και το κατά πόσο θα επιβιώσουμε.