Δελφινάριο

Οι καθαρίστριες βγήκαν στους δρόμους και διαδηλώνουν γιατί είναι απλήρωτες, η κυβέρνηση σαρώνει τα αποθεματικά των νοσοκομείων και του ΟΑΕΔ σε μια προσπάθεια να ξύσει (κι' άλλο) τον πάτο του βαρελιού, αλλά ο πρωθυπουργός πανηγυρίζει για πρωτογενές πλεόνασμα. 

Πανηγυρίζει και ο Κατρούγκαλος γιατί κατάφερε μετά από σκληρό διαπραγματευτικό αγώνα να πείσει τους δανειστές να δεχτούν το τσεκούρι στις συντάξεις. Ιδρωσε, αλλά τα κατάφερε!
Τι σημασία έχει αν η χήρα δεν θα πάρει ποτέ πλέον τη σύνταξη του συγχωρεμένου; Τι σημασία έχει αν το ΕΚΑΣ εξανεμιστεί, η επικουρική εκμηδενιστεί και η βασική σύνταξη γίνει χαρτιλίκι;
Αρκεί που ο πρόεδρος της Βουλής ξιφούλκισε κατά όλων αυτών που ήθελαν να κοπούν οι συντάξεις των βουλευτών. 

Θέατρο του παραλόγου είπατε;

Μα γιατί ο λέτε αυτό; 

Μήπως διότι ο Τσακαλώτος δήλωνε μόλις πριν λίγα 24ωρα πως αν όλα αυτά τα μέτρα έρθουν στη Βουλή θα παραιτηθεί, αλλά μάλλον θα τα υπογράψει φαρδιά- πλατιά με εκείνη την... σημειολογικά πολλά υποσχόμενη για το μέλλον μας υπογραφή του; 

Ή μήπως γιατί ο της Αμύνης Πάνος την περασμένη εβδομάδα που τα τουρκικά F16 έκαναν πάρτι πάνω από τις Οινούσες (αλήθεια γιατί οι γείτονες έχουν βάλει στο μάτι εκείνη ειδικά την περιοχή;) ενδεδυμένος με στολή εκστρατείας βγήκε παγανιά μήπως και τους φοβήσει;

Ισως διότι οι Κινέζοι τρελάθηκαν όταν από τη μια υπέγραφαν με τον πρωθυπουργό παρόντα για τον ΟΛΠ και από την άλλη άκουγαν τον της Ναυτιλίας υπουργεύοντα να λέει πως δεν αναγνωρίζει τίποτα από όλα αυτά!
Πρέπει να είναι κάποιο σύμπτωμα αυτό, να αμφισβητείς δηλαδή τις επιλογές του πρωθυπουργού όντας στην κυβέρνηση που τις ψηφίζει, σύμπτωμα κάποιας περίεργης ασθένειας που πρόσφατα την παρουσίασε και ο κ. Σκουρλέτης ο οποίος τράβηξε μια κατά μέτωπον επίθεση στον πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ, με τον τελευταίο απλά να υλοποιεί τις πολιτικές της κυβέρνησης και βέβαια να αποτελεί προσωπική επιλογή Τσίπρα. 

Αν θέλησεις να παρακολουθήσεις τα «μπρος-πίσω» αυτής της κυβέρνησης ένα είναι σίγουρο: Θα πάθεις ναυτία. 
Αν θελήσεις -ακόμη χειρότερα - να καταμετρήσεις το πόσες φορές άλλα είπαν μπροστά στις κάμερες και άλλα υπέγραψαν από πίσω, το πόσες κόκκινες γραμμές υπερπήδησαν και πόσες «αξίες» κουρέλιασαν θα χάσεις το λογαριασμό.

Οι ερασιτεχνισμοί αποτελούν καθημερινή πρακτική, ο λαϊκισμός και ο ψευτοτσαμπουκάς της μαγκιάς είτε εκφράζεται με τα γεμιστά της Φωτίου, είτε με τους πρόσφυγες μεγαλοεπενδυτές του Μάρδα, είτε με τις απειλές για τα τρία μέτρα κάτω από τη γη του Πολάκη, είναι πλέον πολιτική πρακτική. 

Κάτω από άλλες συνθήκες όλα τα παραπάνω (και πολλά άλλα) θα μπορούσαν να αποτελούν θέμα για μια άκρως επιτυχημένη επιθεώρηση στο Δελφινάριο. Όμως όταν το καράβι βουλιάζει ουδείς έχει διάθεση να γελάσει με τις επιλογές του καπετάνιου και του πληρώματος του. 

Γιατί αν δεν το έχετε καταλάβει το καράβι έσκασε πάνω στην ξέρα και πλέον μπάζει νερά από παντού. Και η κυβέρνηση θυμίζει την ορχήστρα του Τιτανικού που έπαιζε ενώ το πλοίο όδευε προς τον πάτο. Μόνο που εκείνοι οι δύσμοιροι μουσικοί ήξεραν γιατί το έκαναν. Γι’ αυτούς εδώ δεν είμαι και τόσο σίγουρος πως ξέρουν. Απλά παιανίζουν φάλτσα…