Όχι σε μια παραιτημένη κοινωνία

1. Η υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης, που, όπως παραδέχθηκε ο Υπουργός Οικονομικών, είναι συνειδητή, την οδηγεί τάχιστα στον αφανισμό. Μία καταστροφική κυβέρνηση όπως η σημερινή οδηγεί σε κοινωνική αποδιάρθρωση-διάλυση, με την κατάρρευση της μεσαίας τάξης, της «ραχοκοκαλιάς» της κοινωνίας, και τη δημιουργία μίας τάξης εξαθλιωμένων και μίας τάξης φτωχών εργαζομένων κυριολεκτικά «για ένα πιάτο φαγητό», όπως άλλωστε επεσήμανε ο Spiegel σε πρόσφατο δημοσίευμά του. 

2. Οφείλει η κοινωνία στις νεότερες γενιές την ευκαιρία να αναπτύξουν τη δημιουργικότητά τους, να παράγουν, να εργάζονται με αξιοπρεπείς όρους, να δημιουργήσουν τις οικογένειές τους. Να διεκδικήσουν την ευτυχία στην Ελλάδα.

Η δημιουργία ενός περιβάλλοντος φιλικού προς την επιχειρηματικότητα περνά από την κατάργηση του ασφαλιστικού νόμου, τη μείωση των φορολογικών συντελεστών, τα κίνητρα για προσλήψεις νέων με αξιοπρεπείς αποδοχές, αλλά κυρίως από έναν αποτελεσματικό κρατικό μηχανισμό. Στην πολυαναμενόμενη και συνεχώς απομακρυνόμενη αναθεώρηση του Συντάγματος να θεσπιστεί ρήτρα φορολογικής προστασίας, με την οποία κάθε παραγωγική επένδυση θα υπόκειται στο φορολογικό καθεστώς που ισχύει κατά την έναρξή της ή σε όποιο τυχόν θεσπιστεί καλύτερο, όχι πάντως σε επαχθέστερο. Αυτό πρέπει να περάσει και σε διάταξη νόμου το συντομότερο δυνατόν.

Η διοίκηση οφείλει να λειτουργεί ταχύτατα, με τη θέσπιση Κέντρων Άμεσης Ανάπτυξης στη λογική των ΚΕΠ, τα οποία θα διεκπεραιώνουν όλη τη γραφειοκρατία για την αδειοδότηση των νέων επενδύσεων εντός εξαμήνου. Και να θεσπιστεί ειδική δωσιδικία, με την οποία οι δίκες για τις επενδύσεις θα τελεσιδικούν εντός το πολύ έξι μηνών.

3. Η Δημοκρατική Ευθύνη προέτρεψε με την από 4-9-2017 επιστολή της τους αρχηγούς των κοινοβουλευτικών κομμάτων να ζητήσουν να ανοίξει η προβλεπόμενη κοινοβουλευτική διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος. Στην επιστολή τέθηκαν ενδεικτικά 16 προτάσεις για θεσμική πλήρη αναμόρφωση του κράτους και του πολιτικού συστήματος. Η δέκατη έβδομη, οικονομικού χαρακτήρα, ήταν η προαναφερόμενη.

Όμως όλες αυτές και μία σειρά άλλων βαθιών τομών, που επίσης προτείνουμε, δεν συζητούνται καν από το σημερινό πολιτικό προσωπικό, γιατί απλώς αλλάζουν τους κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού. Τους κανόνες ακριβώς αυτούς που εκμεταλλεύονται μέχρι σήμερα για να αναπαράγουν τη λαϊκίστικη εξουσία τους, με τα γνωστά αποτελέσματα και την απολύτως προβλέψιμη συνέχεια.

Το σημερινό πολιτικό προσωπικό δεν μιλάει ειλικρινά. Δεν λέει καθαρά ότι οι συντάξεις θα μειώνονται συνεχώς και μέχρις σχεδόν εξαφανίσεως, αν δεν αυξηθεί η παραγωγή και άρα το πλήθος των επιχειρήσεων και των εργαζομένων. 

Δεν λέει καθαρά ότι το Μάιο του 2018 θα χρειαστεί νέο σκληρότερο πρόγραμμα υποχρεώσεων για μετά την τυπική έξοδο από το σημερινό πρόγραμμα-Μνημόνιο και δη χωρίς νέες χρηματοδοτήσεις. Αν θέλουμε να συζητηθεί η όποια διευθέτηση του χρέους, θα αναγκαστούμε να παράσχουμε μακροχρόνιες εθνικές εγγυήσεις και βαθιές τομές, τις οποίες για να αναλάβει η χώρα χρειάζεται απόθεμα αξιοπιστίας, που δεν διαθέτουν τα σημερινά κόμματα. Είτε ευρίσκονται εν ζωή είτε εν τω γίγνεσθαι είτε εν τω συμπαρατάσσεσθαι.

Η εποχή χρειάζεται άλλο πολιτικό προσωπικό, με γνώση και αυτοθυσία και άλλες καθαρές και στέρεες και αξιόπιστες πολιτικές δυνάμεις.

Η συζήτηση για το μέλλον της χώρας είναι μία συζήτηση που πρέπει να γίνει αμέσως τώρα. Από όλους μας. Που πρέπει να ενώσει όλους τους Έλληνες αντί να μας χωρίσει. Είναι ζήτημα επιβίωσης της χώρας και της επόμενης γενιάς της, που είτε μεταναστεύει είτε δεν έρχεται στον κόσμο.