Το ταγκό της διαπλοκής

Το ταγκό, ως γνωστόν, χορεύεται από ζευγάρια αγκαλιασμένα και παρότι η αγκαλιά στη διάρκεια του χορού μπορεί να χαλαρώνει, δεν σπάει. Είναι έντονα αυτοσχεδιαστικός χορός με διακριτούς ρόλους για τον άνδρα και τη γυναίκα, όπου ο καβαλιέρος με την κίνησή του καθοδηγεί την ντάμα.

Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1990 άρχισε και στην Ελλάδα να αναπτύσσεται ενδιαφέρον για το αργεντίνικο ταγκό.

Αλλά τι προϋποθέτει ο ρομαντικός αυτός χορός; Πρώτα απ’ όλα, τη διάθεση και την επιθυμία. Δεν χορεύει κάποιος με τη βία. Δεύτερον, πρέπει να υπάρχουν δύο, καβαλιέρος και ντάμα. Τρίτον, πρέπει να γνωρίζει κάποιος στοιχειωδώς τον χορό. Αν δεν τον γνωρίζει και επιθυμεί να χορέψει, χρειάζονται μαθήματα, ακόμα και εντατικά. Είναι χαρακτηριστική η περιγραφή των εντατικών μαθημάτων ταγκό από τον ήρωα του διηγήματος του Γιάννη Ξανθούλη «Το τανγκό των Χριστουγέννων»! Τέταρτη προϋπόθεση είναι η ύπαρξη ορχήστρας. Χωρίς ορχήστρα, έστω και στοιχειώδη, δεν μπορεί να χορέψει κάποιος ταγκό...

Γιατί τα γράφω αυτά και τι σχέση έχουν με τη διαπλοκή; Κατά την άποψή μου, η διαδικασία που περιγράφεται παραπάνω μπορεί απόλυτα να παραλληλιστεί με τη αυτή της διαπλοκής, της διαφθοράς και της παρακμής.

Καταρχήν, πρέπει στη διαπλοκή να υπάρχουν η διάθεση και η ροπή. Δεν διαπλέκεται στην παρανομία κάποιος με τη βία. Μπορεί σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις να συμβεί και αυτό, όπως σε περιπτώσεις απειλής ζωής, αλλά κατά κανόνα είναι ενσυνείδητη πράξη... Δεύτερον, για τη διαπλοκή χρειάζονται τουλάχιστον δύο. Δεν μπορεί μόνος του κάποιος να διαπλακεί με τον εαυτό του! Τρίτον, πρέπει ο συνειδητά διαπλεκόμενος να γνωρίζει τη διαδικασία. Και αν δεν τη γνωρίζει, να εκπαιδευτεί ταχύρρυθμα... Τέταρτον, πρέπει να υπάρχει στον ρόλο της ορχήστρας το κατάλληλο περιβάλλον: θεσμικό, πολιτικό, αξιακό, ηθικό, μορφωτικό και νομικό. Δεν μπορεί να ριζώσουν η διαπλοκή και η διαφθορά όταν η κοινωνία έχει θωρακιστεί θεσμικά. Οταν η πολιτική ζωή είναι προσηλωμένη στις συνταγματικές επιταγές και είναι αυστηρά ταγμένη στα συμφέροντα του λαού. Οταν το αξιακό κοινωνικό σύστημα επιβάλλει την αξιοκρατία σε όλα τα επίπεδα. Οταν η ηθική διαχρονικά οριοθετεί τις κοινωνικές δράσεις. Οταν η μόρφωση, αποτέλεσμα της παιδείας, δημιουργεί πολίτες σκεπτόμενους. Και όταν το νομικό πλαίσιο είναι τέτοιο που να μπορεί να λειτουργεί με αμεσότητα, διαφάνεια, αντικειμενικότητα και διαχρονικότητα. Και όχι αποσπασματικά, παραδειγματικά, μεροληπτικά και με ελαστικότητα κατά περίπτωση προσαρμοζόμενη στην περιστασιακή λαϊκή οργή...

Κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα είμαστε μάρτυρες δημοσιοποίησης συνεχώς αυξανόμενων περιστατικών διαπλοκής και διαφθοράς. Απίστευτων περιπτώσεων δωροδοκιών με αστρονομικά ποσά σε εξοπλιστικά προγράμματα.

Εγκληματικών φορολογικών παραβάσεων από επωνύμους.

Καταχρήσεων δημοσίου χρήματος. Δόλιων ενεργειών στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα... Παράνομων ή αναξιοκρατικών προσλήψεων στο Δημόσιο και πολλών άλλων...

Αλλά ριζική λύση του προβλήματος της διαπλοκής, της διαφθοράς και τελικά της διολίσθησης στην κοινωνική και εθνική παρακμή δεν δίνεται ούτε με την αποσπασματική και περιστασιακή γνωστοποίηση περιπτώσεων της διαφθοράς, ούτε με την, ακόμα και ακραία, διαπόμπευση των ενόχων, ούτε με εξορκισμούς και «τηλεδικεία»...

Η λύση θα δοθεί με λειτουργικούς θεσμούς, κοινωνική δικαιοσύνη, διαφάνεια, αξιοκρατία, παιδεία και σταθερό νομικό πολιτισμό...

Και τότε το ταγκό της διαπλοκής και της διαφθοράς δεν θα μπορεί να το χορεύει κανείς στην πατρίδα μας.

* Ο κ. Χριστόδουλος Ι. Στεφανάδης είναι καθηγητής Καρδιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών