Η μισή αλήθεια δεν είναι αλήθεια

«Η επανάσταση ξεκίνησε όχι από τους ηρωικούς αρματολούς και κλέφτες (αντίθετα αυτοί και μέσα στον Αγώνα πολεμούσαν σαν μισθοφόροι για αμοιβή και λάφυρα)...
...Η Εκκλησία όχι μόνο δεν πρωτοστάτησε στον Αγώνα αλλά τον πολέμησε με κάθε τρόπο... Φυσικά κανείς δεν ήταν στην Αγία Λαύρα στις 25 Μαρτίου... Η Επανάσταση του ’21 απέτυχε ολοκληρωτικά... Ελευθερωθήκαμε μόνο χάρη στην απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων - και τη δράση τους στη ναυμαχία του Ναβαρίνου. Η επανάσταση απέτυχε επειδή οι Eλληνες πολεμούσαν περισσότερο μεταξύ τους παρά με τους Τούρκους.

Στην επανάσταση έγιναν πράξεις θηριωδίας εκ μέρους των Ελλήνων. Στην κατάληψη της Τριπολιτσάς σφάχτηκαν πάνω από 30.000 άμαχοι - ανάμεσά τους πολλοί Εβραίοι που ήταν αμέτοχοι στον αγώνα. Λόγος: το πλιάτσικο...

Θα έχουμε ωριμάσει ως έθνος όταν τα σχολικά μας βιβλία συμπεριλάβουν αυτές (και άλλες) τις δύσκολες αλήθειες. Οταν θα πάψουν να αποσιωπούν ή να μυθολογούν...».

Δηλαδή να φανταστούμε ένα σχολικό βιβλίο Ιστορίας που όταν αναφέρεται στο ’21 θα περιγράφει φρικαλέα εγκλήματα των Ελλήνων κατά των αθώων Τούρκων από άτακτους κακοποιούς πλιατσικολόγους.

Θα περιγράφει μια Ορθόδοξη Εκκλησία, στο σύνολό της αλλοτριωμένη και συνεργαζόμενη με τους Οθωμανούς, που θα αφορίζει και θα αναθεματίζει τους επαναστατημένους. Θα περιγράφει ότι την όποια εξέγερση την έκαναν Αλβανοί και όχι Ελληνες... Θα περιγράφει ότι η Επανάσταση ήταν στην ουσία ένας εμφύλιος ελληνικός πόλεμος και ότι τελικά μας απελευθέρωσαν οι ξένες δυνάμεις με την παρέμβασή τους στο Ναβαρίνο πάνω σε μια περίεργη κρίση ανθρωπισμού και φιλευσπλαχνίας...

Στο ίδιο εγχειρίδιο Ιστορίας θα μπορούσε ακόμα να καταγραφεί ο Μέγας Αλέξανδρος ως μεγάλος σφαγέας των λαών που ξεκίνησε από τη Μακεδονία, αυτός ο ιδιοφυής μαθητής του Αριστοτέλη, με μόνο κίνητρο, στόχο και αυτοσκοπό τη σφαγή και το αίμα (έχουν διατυπωθεί από άλλους σύγχρονους διανοητές ανάλογες απόψεις). Επίσης, αυτό το μαθητικό βιβλίο θα μπορούσε να καταγράψει τον εντυπωσιακό «συνωστισμό» των Ελλήνων της Μικράς Ασίας στο γραφικό λιμάνι της μαρτυρικής Σμύρνης. «Συνωστισμό» που προκάλεσε προφανώς ο ανεξήγητος ομαδικός νόστος των εκεί Ελλήνων. Και ο νόστος αυτός τους ωθούσε ανεξέλεγκτα να μπουν στα πλοία και να ταξιδεύσουν στην ελληνική γη (έχει διατυπωθεί ανάλογη άποψη και για το ιστορικό αυτό γεγονός).

Ακόμα, ότι το έπος του ελληνικού λαού στην Αλβανία κατά του φασισμού ήταν απλώς μια εθνικιστική έξαρση του δικτατορικού καθεστώτος της εποχής εκείνης. Αλλά και ότι η εθνική αντίσταση κατά των κατακτητών που ακολούθησε ήταν το πρόσχημα των κομμουνιστών για να καταλάβουν την εξουσία.. Η αμετακίνητη άποψή μου, ως γιατρού, είναι ότι η αναζήτηση και η αποτύπωση της αλήθειας είναι θεμελιώδης διαδικασία. Είτε πρόκειται για την αλήθεια που υπάρχει στον φυσικό κόσμο είτε για την ιστορική. Και η αλήθεια είναι μία και μοναδική.

Η μισή αλήθεια δεν είναι αλήθεια αλλά ψέμα. Ειδικά στην καταγραφή ιστορικών γεγονότων, πιστεύω ότι η περιγραφή δεν πρέπει να στρεβλώνεται μέσα από την ψυχολογία και την ψυχοσύνθεση των συγγραφέων. Γιατί η ψυχολογία και η ψυχοσύνθεση του καθενός έχει σχέση με τη λειτουργία των εγκεφαλικών του νευρώνων, και επομένως το υποκειμενικό στοιχείο λίγο ή πολύ είναι καθοριστικό. Πιστεύω ότι η καταγραφή των ιστορικών γεγονότων πρέπει να είναι απλή καταγραφή. Οπότε θα είναι και αληθινή.
 
*Ο Χριστόδουλος Ι. Στεφανάδης είναι καθηγητής
Καρδιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών