Η πολιτική του επικίνδυνου

Διαμέσου των αιώνων, η δημοκρατία δοκιμάστηκε σκληρά από άλλους αυθαίρετους και πολλές φορές εγκληματικούς τρόπους διαχείρισης της εξουσίας, όπως τα πολιτεύματα με κληρονομικό δικαίωμα ή άλλα καθεστώτα βασισμένα σε πρακτικές ασύμβατες με την ανθρώπινη φύση και την ανθρώπινη ψυχολογία. Αλλά η δημοκρατία άντεξε για τον απλό λόγο ότι  βασίζεται σε θεμελιώδεις και αναμφισβήτητες αρχές. Οι αρχές αυτές με θαυμαστό τρόπο καταγράφονται στον επιτάφιο του Περικλή με τα μνημειώδη λόγια: «…Και τούτο το πολίτευμα έχει το όνομα Δημοκρατία, γιατί δεν διοικούν οι λίγοι αλλά οι περισσότεροι. Και είναι όλοι οι πολίτες μπροστά στους νόμους ίσοι…».

Οσον αφορά στη χώρα μας, το δημοκρατικό πολίτευμα έχει πολλές φορές δοκιμαστεί ή και ανατραπεί από μοναρχικά ή δικτατορικά καθεστώτα. Παρ’ όλα αυτά επανήλθε, με τον λαό κάθε φορά ωριμότερο και σοφότερο.

Ειδικότερα, μετά την περίοδο της χούντας, κατά τη Μεταπολίτευση, οι δημοκρατικοί θεσμοί λειτούργησαν. Και αυτό παρά τις κοσμογονικές αλλαγές που συνέβησαν κατά τη διάρκεια των δεκαετιών της διακυβέρνησης από δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις, όπως μεγάλες συνταγματικές μεταρρυθμίσεις, θεσμικές θεμελιώδεις αλλαγές στην Παιδεία, στην Υγεία, στην Πρόνοια.

«Να φοβάσαι τους προφήτες και αυτούς που είναι έτοιμοι να πεθάνουν για την αλήθεια επειδή κατά κανόνα κάνουν τους άλλους να πεθάνουν μαζί τους, μερικές φορές πριν από αυτούς και καμιά φορά γι' αυτούς….»
Ουμπέρτο Εκο

Είναι αυτονόητο βέβαια ότι η δημοκρατία παρέχει χώρο έκφρασης και προστασίας όλων των πολιτικών -και όχι μόνο- απόψεων. Και αυτό είναι το μεγαλείο της. Παρέχει χώρο έκφρασης ακόμα και σε πολιτικές απόψεις και θέσεις που ξεπερνούν τα όρια του ρεαλιστικού και εισέρχονται στα όρια του ανέφικτου. Τέτοια ηχηρά παραδείγματα αφορούν απόψεις και θέσεις που έχουν σχέση με τον διεθνή προσανατολισμό της χώρας, τις συμμαχίες της, το νόμισμά της και τις οικονομικές δομές της. Οι απόψεις αυτές διατυπώνονται από την αντιπολίτευση με διάφορους τόνους και σε διάφορες αποχρώσεις.

Οσον αφορά στον διεθνή προσανατολισμό και τις συμμαχίες της χώρας, πιστεύω ότι είναι πράγματι επικίνδυνο και καταστροφικό, ιδιαίτερα στις παρούσες διεθνείς συγκυρίες, να τίθεται σε αμφισβήτηση ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της  Ελλάδας. Σε ένα ασταθές γεωπολιτικό περιβάλλον μια τέτοια θεωρητική εξέλιξη θα βάλει σε κίνδυνο όχι μόνο την κοινωνική μας συνοχή, αλλά και την εδαφική μας ακεραιότητα.

Οσον αφορά στην έξοδο από το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, το ευρώ, πιστεύουμε ότι μια τέτοια εξέλιξη πιθανότατα θα οδηγήσει σε άτακτη χρεοκοπία με απίστευτες κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιπτώσεις.

Οι αμφιλεγόμενες αυτές απόψεις και θέσεις εν όψει των προσεχών εκλογών γίνονται συχνότερες και αντιφατικότερες. Αλλά ένα μεγάλο ερώτημα προκύπτει από τον λαό: ποιο υπαρκτό κοινωνικό και πολιτικό μοντέλο διακυβέρνησης προτείνεται ως εναλλακτική λύση; Οι χώρες της Λατινικής Αμερικής; Η πρώην Σοβιετική Ενωση και οι τότε δορυφόροι της; Οι αναφερόμενοι παλιότερα με έμφαση ως «αδέσμευτοι»;

Πιστεύω ότι την ιδέα της Ελλάδας και την Ελλάδα που έρχεται από πολύ μακριά και θα πάει ακόμα μακρύτερα, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κανείς να την παίξει κορόνα-γράμματα προσδοκώντας στην εύνοια της τύχης για την έκβαση του όποιου εγχειρήματος. Ούτε μπορεί κανένας πολιτικός μηχανισμός να στηρίξει την κυβερνητική του προοπτική και το πάθος του για την εξουσία διακυβεύοντας ό,τι ο ελληνικός λαός έχει κατακτήσει με θυσίες και αίμα.


*Ο Χριστόδουλος Ι. Στεφανάδης είναι καθηγητής Καρδιολογίας
και υποψήφιος ευρωβουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία