Χρ. Ι. Στεφανάδης

Ορισμένοι μάλιστα από αυτούς διατυπώνουν την άποψη ότι η καταστροφή του μινωικού πολιτισμού και η έκρηξη του ηφαιστείου της αρχαίας Θήρας σχετίζονται με την ύπαρξη της ηπείρου αυτής, σε κάποια ιστορική περίοδο.

Τις πρώτες γραπτές αναφορές για την Ατλαντίδα τις έχουμε από τον Πλάτωνα, ο οποίος αναφέρει ότι οι Ατλαντες ήταν ένας λαός με υπερφυσικές ικανότητες και θεϊκή καταγωγή, που ζούσαν ειρηνικά σε μια εύφορη χώρα, πέρα από τις Πύλες των Ηρακλειδών. Στην αρχαιότητα οι Πύλες αυτές ήταν τα στενά του Γιβραλτάρ. Επομένως, κατά τον Πλάτωνα, η Ατλαντίδα πιθανότατα βρισκόταν κάπου ανάμεσα στην Ευρώπη και την Αμερική, στη γεωγραφική περιοχή του Ατλαντικού ωκεανού.

Ο Πλάτωνας τις πληροφορίες αυτές τις πήρε από έναν Αιγύπτιο ιερέα, σε ένα από τα ταξίδια του στην Αίγυπτο, και τις κατέγραψε στο έργο «Ατλαντικός Λόγος». Η χώρα αυτή, κατά τον Πλάτωνα, κατοικούνταν από ημίθεους, τους Ατλαντες, οι οποίοι είχαν υπερφυσική δύναμη, την οποία όμως άρχισαν να χάνουν όταν κυριεύτηκαν από ανθρώπινες αδυναμίες και στράφηκαν ενάντια σε άλλους εύπορους μεσογειακούς λαούς, όπως οι Αθηναίοι, με σκοπό να τους κατακτήσουν, από τους οποίους ηττήθηκαν την πρώτη φορά.

Πάνω από τη στρατιωτική και οικονομική ισχύ ενός λαού, τη μεγαλύτερη διαχρονικότητα και επομένως αξία έχουν η πολιτιστική κληρονομιά και οι ηθικές αξίες.  Αυτό ισχύει και στη σημερινή συγκυρία που αφορά τη χώρα μας

Μετά, όμως, από αλλεπάλληλες μάχες, οι Αθηναίοι λύγισαν κάτω από τη δύναμη των Ατλάντων. Οι θεοί τότε εξοργίστηκαν με τους αλαζόνες Ατλαντες και αποφάσισαν να τους τιμωρήσουν με αφανισμό μέσα σε μια νύχτα. Ετσι, καταποντίστηκε και χάθηκε η πατρίδα τους, η Ατλαντίδα.

Ανεξάρτητα από την όποια αλήθεια ή όχι υπάρχει στον μύθο σχετικά με την ύπαρξη της χαμένης ηπείρου, ο μύθος αυτός έχει έναν βαθύτατο συμβολισμό: την αναπόφευκτη τιμωρία της αλαζονείας του ισχυρού, ο οποίος περιστασιακά θέλει να κινηθεί εναντίον άλλων, βασιζόμενος σε συγκριτικά πλεονεκτήματα που απορρέουν από την ισχύ του, τα οποία μπορεί να είναι στρατιωτικά και οικονομικά.

Στη διαδρομή της Ιστορίας, διάφοροι λαοί είχαν την ίδια τύχη με τους μυθικούς Ατλαντες.
Παράδειγμα αποτελούν οι Πέρσες, που με το στρατιωτικό και οικονομικό τους πλεονέκτημα πίστεψαν ότι θα καθυποτάξουν τους Ελληνες, αλλά απέτυχαν…

Το ίδιο και οι Οθωμανοί, οι οποίοι βασιζόμενοι στο στρατιωτικό τους πλεονέκτημα επιχείρησαν, μετά το Βυζάντιο, να κυριεύσουν την Ευρώπη, αλλά τελικά ηττήθηκαν.
Οι Γερμανοί με τη σειρά τους, βασιζόμενοι στο στρατιωτικό τους πλεονέκτημα, επιχείρησαν να καταλάβουν τον κόσμο, αλλά δεν τα κατάφεραν…

Υπάρχουν ακόμα πάρα πολλά παραδείγματα που καταδεικνύουν την ήττα της αλαζονείας και την τιμωρία του αλαζόνα. Παραδείγματα υπάρχουν και στη σύγχρονη εποχή.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις το κοινό στοιχείο που μπορεί να διακρίνει κάποιος είναι ότι οι ισχυροί που τελικά ηττήθηκαν στήριξαν την επιθετικότητά τους μόνο στο στρατιωτικό και το οικονομικό τους πλεονέκτημα. Σε όλες τις περιπτώσεις απουσίαζαν κραυγαλέα το πολιτιστικό και το ηθικό πλεονέκτημα.

Επομένως, πέρα και πάνω από τη στρατιωτική και οικονομική ισχύ ενός λαού, τη μεγαλύτερη διαχρονικότητα και επομένως αξία έχουν η πολιτιστική κληρονομιά και οι ηθικές αξίες.
Αυτό ισχύει και στη σημερινή συγκυρία που αφορά τη χώρα μας.

Οι Κεντροευρωπαίοι, και ιδιαίτερα οι Γερμανοί, έχουν το οικονομικό πλεονέκτημα. Και με όχημα αυτό προσπαθούν να καθυποτάξουν την πατρίδα μας. Να την καθυποτάξουν οικονομικά και τελικά ουσιαστικά…

Δεν διαθέτουν όμως ούτε το πολιτιστικό, ούτε και το ηθικό πλεονέκτημα.
Ο πολιτισμός είναι ελληνική κληρονομιά και η ηθική είναι γέννημα του ελληνικού πνεύματος.
Επομένως, νομοτελειακά οι Κεντροευρωπαίοι και ιδιαίτερα οι Γερμανοί θα ηττηθούν στην προσπάθειά τους να εκμηδενίσουν τη χώρα μας.

Θα υποστούν ό,τι υπέστησαν οι μυθικοί Ατλαντες, αλλά με διαφορετικό τρόπο: μετά την κάμψη του οικονομικού τους πλεονεκτήματος θα βυθιστούν όχι σε έναν ωκεανό, όπως η μυθική Ατλαντίδα, αλλά στο περιθώριο της Ιστορίας.



Χριστόδουλος Ι. Στεφανάδης*
www.stefanadis.gr

*Ο Χριστόδουλος Ι. Στεφανάδης
είναι καθηγητής Καρδιολογίας