Τα “σκουπίδια”

…Τρία αγόρια γεννήθηκαν στις φαβέλες του Ρίο, στην Βραζιλία.Περνούν τη μέρα τους ανακατεύοντας τα σκουπίδια, ψάχνοντας για κάτι χρήσιμο…Τρόφιμα που θα χορτάσουν την πείνα τους, ή άλλαείδη που θα πουλήσουν για λίγο χαρτζιλίκι.. Πάντα όμως έχουν την ελπίδα ότι θα βρουν κάτι με μεγαλύτερη αξία .

Και το βρίσκουν.  Μια μέρα σε μία σχισμένη σακούλα συνάντησετο χέρι του ενός μια δερμάτινη τσάντα,κλεισμένη με φερμουάρ και καλυμμένη από κόκκους καφέ. Άνοιξαν το φερμουάρ και βρήκαν ένα πορτοφόλι με χρήματα,που είχε όμως  μέσα και έναν διπλωμένο χάρτη, και μέσα στον χάρτη ένα κλειδί. Ο χάρτης τα οδήγησε σε μια θυρίδα. Όταν άνοιξαν τη θυρίδα με το κλειδί, ανακάλυψαν ένα μυστικό. Κι από κείνη τη στιγμή μπήκανστο στόχαστρο της αστυνομίας αλλά και του υπoκόσμου. Όμως, τα παιδιά της χωματερής δεν είχαν μάθει να εγκαταλείπουν καμία μάχη. Ειδικά όταν επρόκειτο για την επιβίωσή τους…Τελικά με το πείσμα και την μαχητικότητά τους, χάλασαν τα σχέδια των εγκληματιών του υποκόσμου που ενδιαφερόταν για το μυστικό της θυρίδας...Το συμπέρασμα είναι ότι με το σωστό κλειδί, μπορείς ν’ ανοίξεις μια πόρτα διάπλατα. Γιατί κανένας δεν πρόκειται ν’ ανοίξει την πόρτα για σένα...

Τα σκουπίδια στις ανθρώπινες κοινωνίες αποτελούν,κυρίως, τα άχρηστα υπολείμματα της τροφικής αλυσίδας και των άλλων δραστηριοτήτων που αφορούν την υγιεινή διαβίωση του σύγχρονου ανθρώπου.  Οι άνθρωποι, σε αντίθεση με τα αλλά όντα του ζωικού βασιλείου, έχοντας συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο που προκαλεί για την υγεία και την ζωή τους η συσσώρευση των σκουπιδιών στον χώρο της διαβίωσής τους, φρόντισαν και φροντίζουν για την απομάκρυνση των αποβλήτων σε άλλες περιοχές συγκέντρωσης, ταφής ή και ανακύκλωσης..

.. Τις τελευταίες ημέρες, η χώρα μας στενάζει κάτω από το βάρος χιλιάδων τόνων σκουπιδιών … Η απεργία διαρκείας των υπό απόλυση συμβασιούχων εργατών της καθαριότητας,έχει σαν αποτέλεσμα να έχουν μετατραπεί ολόκληρες περιοχές μεγάλων πόλεων σε χωματερές. Η αφόρητη ζέστη που επιταχύνει την αποσύνθεση των οργανικών αποβλήτων, έχει κάνει την κατάσταση επικίνδυνη για την υγεία των κατοίκων. 

Η κατάσταση όμως αυτή, αντικειμενικά, είναι αποτέλεσμα μιας αλυσιδωτής ομηρίας.. 
-Όμηροι οι συμβασιούχοι της πολιτικής ηγεσίας, η οποία επικαλείται ανυπέρβλητα νομικά κωλύματα, που απαγορεύουν την ανανέωση των συμβάσεων και καθιστούν την απόλυση και την αβάσταχτη ανεργία μονόδρομο. Αλλά, τι μπορεί να πει κανείς στον εργάτη της καθαριότητας και να τον πείσει για το νομικό πλαίσιο που η πολιτική ηγεσία τελικά  καθορίζει;Τι θα πει στα παιδιά του o άνεργος;  …Σε μια πρωινή τηλεοπτική εκπομπή, σε ζωντανή σύνδεση, ο παρουσιαστής-δημοσιογράφος μιλώντας με ένα απεργό, του είπε ότι το εκλεκτικό συνέδριο αποφάσισε..κ.λ.π. Και ο αγανακτισμένος και απελπισμένος απεργός, απάντησε με αφοπλιστικό αυθορμητισμό :“Εγώ μαζεύω σκουπίδια… Δεν ξέρω από αυτά!” !
-Όμηροι οι πολίτες των απεργών, αλλά και των πολιτικών, τόσο της κεντρικής πολιτικής σκηνής, όσο και της τοπικής αυτοδιοίκησης, που χρησιμοποιούν την ανασφάλεια των εργαζομένων στην καθαριότητα, ως πάγια δεξαμενή ψήφων…

-Όμηροι οι πολιτικοί της κεντρικής πολιτικής σκηνής και της τοπικής αυτοδιοίκησης, της αχαλίνωτης επιθυμίας τους για την πολυπόθητη επανεκλογή, επιθυμίας που τους εμποδίζει να χειρισθούν τα θέματα αυτά με κριτήριο την νομιμότητα, την δικαιοσύνη και την αξιοκρατία…
Μήπως, λέω μήπως, τελικά οι πολίτες και ιδιαίτερα οι νεότεροι, ψάχνοντας, όπως τα παιδιά του μυθιστορήματος που ανέφερα στην αρχή,  μέσα στους σωρούς των σκουπιδιών, βρουν κάποια λύση στο διαχρονικό αυτό πρόβλημα, που αφορά όχι μόνο τους συμβασιούχους εργάτες της καθαριότητας αλλά και πολλούς άλλους εργαζόμενους;

Βρουν λύση στην διαπλοκή των όποιων πολιτικών, που με τις ανοχές της δημοκρατίας μας, κρατούν γεμάτη την δεξαμενή των εγκλωβισμένων ψηφοφόρων τους;

Βρουν λύση στην διαπλοκή των όποιων συνδικαλιστών με τις πολιτικές ή αυτοδιοικητικές εξουσίες, που με ιδιοτελή κίνητρα παρασύρουν ανυποψίαστους εργαζομένους;

Μήπως οι νεότεροι, που κατά τεκμήριο δεν έχουν μολυνθεί ακόμα από το καταστροφικό μικρόβιο της διαπλοκής, βρουν μέσα στα σκουπίδια, όπως τα παιδιά του μυθιστορήματος στη χωματερή του Ρίο στην Βραζιλία, ένα χάρτη και ένα κλειδί που θα σαρώσει τις αλυσιδωτές ομηρίες μιας κοινωνίας που πνίγεται από τα “σκουπίδια”;...  

*Ο Χριστόδουλος  Ι. Στεφανάδης
Είναι καθηγητής Καρδιολογίας