Αντιβιοτικά και πολιτική

Από την εποχή που ο Αλέξανδρος Φλέμινγκ ανακάλυψε την πενικιλίνη, ακολούθησαν εκατοντάδες  άλλες  αντιβιοτικά  σκευάσματα, με διαφορετικές ενδείξεις και διαφορετική δραστικότητα. 

Χάρις στα αντιβιοτικά,  εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι με ανίατες ή δυσίατες, παλαιότερα, λοιμώδεις νόσους, έχουν σωθεί… Το αδιαμφισβήτητο αυτό γεγονός, έχει κάνει τόσο δημοφιλή τα αντιβιοτικά, έτσι ώστε, στην συνείδηση του απλού πολίτη, να αποτελούν θεραπευτικό όπλο σχεδόν για κάθε νόσο…

Οι θεραπευτικές όμως αυτές ουσίες, όπως όλα τα φάρμακα,  έχουν συγκεκριμένες ενδείξεις και αντενδείξεις.    

…Πριν λίγες ημέρες, ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών ζήτησε την επέμβαση του εισαγγελέα για τον περιορισμό της αλόγιστης χρήσης των αντιβιοτικών. Σε αυτή την ενέργεια αναφέρει ότι προσέφυγε, γιατί παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις που έχει κάνει προς την πολιτεία για να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα, δεν υπήρξε καμία ανταπόκριση. 

Στην αναφορά του προς την εισαγγελική αρχή,  ο Ιατρικός Σύλλογος αναφέρει ότι οι ανθεκτικές λοιμώξεις, που είναι κυρίως αποτέλεσμα της αλόγιστης και ανεξέλεγκτης χρήσης αντιβιοτικών,  αποτελούν ένα μείζον πρόβλημα για την Δημόσια Υγεία, ένα πρόβλημα που πολλές φορές έχει επισημανθεί και από την επιστημονική κοινότητα, χωρίς όμως η πολιτεία να λαμβάνει κάποιο μέτρο για την αντιμετώπισή του.

«Εξακολουθούμε να διατηρούμε την πρώτη θέση μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών σε κατανάλωση αντιβιοτικών στην κοινότητα» τονίζεται  χαρακτηριστικά στην αναφορά του Ιατρικού Συλλόγου.

Το ζήτημα, σύμφωνα με τον Σύλλογο, δεν αφορά μόνο τον μεμονωμένο ασθενή, αφορά κυρίως τη Δημόσια Υγεία. «Μικρόβια που έτσι καθίστανται ανθεκτικά σε οποιαδήποτε φαρμακευτική αγωγή έχουν αποικίσει τα ελληνικά νοσοκομεία και απειλούν τους ασθενείς  που νοσηλεύονται» αναφέρεται.

Στην ανακοίνωσή του ο Σύλλογος επίσης επισημαίνει: «Αποτελεί πάγια πεποίθηση του Ιατρικού Συλλόγου, ότι δεν μπορούμε να μένουμε αδρανείς και αμέτοχοι όταν το διακύβευμα είναι τόσο μεγάλο. Κάποιοι επιτέλους πρέπει να λάβουν τα σωστά μέτρα, να ελέγχουν και τα τιμωρούν εκείνους που διαθέτουν φάρμακα χωρίς ιατρική συνταγή, εκθέτοντας τη δημόσια υγεία και την υγεία των πολιτών σε κίνδυνο».

Πράγματι, δυστυχώς, η χώρα μας ευρίσκεται στην πρώτη θέση στην κατανάλωση αντιβιοτικών, μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης… Αυτό το γεγονός οφείλεται προφανώς, όχι στην υψηλότερη νοσηρότητα των Ελλήνων σε σχέση με τις άλλες χώρες, αλλά στην ανεξέλεγκτη χρήση των αντιβιοτικών, που ο κάθε πολίτης μπορεί να προμηθεύεται χωρίς ιατρική ένδειξη, συνταγογράφηση και οδηγίες….

Αυτό το μεγάλο ιατρικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας, δηλαδή η αλόγιστη χρήση μιας φαρμακευτικής ουσίας που μπορεί να γίνει επιβλαβής και για το άτομο και για το σύνολο, έχει δυστυχώς  και ένα πολιτικό ισοδύναμο, που το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος:

Βασικό καθήκον ενός πολιτικού σε μια ευνομούμενη δημοκρατία, είναι, όπως και στην ιατρική επιστήμη,  η διάγνωση και η θεραπεία παθογενειών που αφορούν την κοινωνική ζωή σε ατομικό, ομαδικό και εθνικό επίπεδο:  

- Να έχει την ικανότητα και την διορατικότητα να επισημαίνει έγκαιρα τα προβλήματα.
- Να ενεργεί, χρησιμοποιώντας την νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία, χωρίς ιδιοτέλεια, με θάρρος και χωρίς τις αναστολές που προκύπτουν από το λεγόμενο “πολιτικό κόστος”. 
- Να λειτουργεί με εμπεδωμένο το αίσθημα ότι η εξουσία δεν είναι επάγγελμα, αλλά δίδεται από τον λαό, ασκείται στο όνομα του λαού και αφαιρείται από τον λαό!..
Αντίθετα, ο πολιτικός που δεν έχει την ικανότητα και την διορατικότητα να επισημαίνει έγκαιρα τα προβλήματα, που χρησιμοποιεί την νομοθετική και εκτελεστική εξουσία με ιδιοτέλεια, που σκέπτεται πρώτιστα το πολιτικό κόστος, που θεωρεί την εξουσία ως αυτοσκοπό και επάγγελμα, δεν έχει θέση στην πολιτική σκηνή!...

Η σωστή πολιτική και οι σωστές πολιτικές  δράσεις, είναι όπως η σωστή χρήση των αντιβιοτικών. Χρειάζεται ικανότητα στην διάγνωση, στις ενδείξεις και στην θεραπευτική αγωγή. 

Όχι αλόγιστα ημίμετρα με το βλέμμα στραμμένο στις εκλογές, όπως π.χ.  το σχεδιαζόμενο εφ άπαξ επίδομα σε ένα εκατομμύρια συμπολίτες μας, για να ξεχάσουν προσωρινά την φτώχια τους, χωρίς να λύσουν σε βάθος χρόνου τα προβλήματα τους...

Και όχι διαστρέβλωση της αλήθειας, ακολουθώντας παλαιές δοκιμασμένες συνταγές προπαγάνδας άλλων καθεστώτων, τα οποία όμως δεν μακροημέρευσαν…
… Ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών κατέφυγε στον εισαγγελέα για να προστατεύσει τους πολίτες από την αλόγιστη και επικίνδυνη χρήση των αντιβιοτικών.
Για την αλόγιστη και πολλές φορές επικίνδυνη άσκηση της πολιτικής, δεν υπάρχει ανάλογος εισαγγελέας.

Ο λόγος μόνο στον λαό!