H συμφωνία

Εικόνες από το (ορατό) μέλλον …Σωτήριο έτος 2020..(περίπου). Η επόμενη κυβέρνηση , πιθανότατα διαφορετική από την σημερινή, είναι στην εξουσία. Ομάδες “αγανακτισμένων”, “δεν πληρώνω” και άλλες παλιές και νεοσύστατες , διαδηλώνουν στις πλατείες και στους δρόμους της πρωτεύουσας και άλλων πόλεων της χώρας. Διαδηλώνουν δυναμικά, καταστρέφουν βιτρίνες καταστημάτων, καίνε αυτοκίνητα και προπηλακίζουν το πολιτικό προσωπικό της τότε κυβέρνησης, που έντρομο φυγαδεύεται από την Βουλή.

Ποιο είναι το αίτημα τους και για ποιο λόγο θα εγκαλούν την τότε κυβέρνηση; Θα την εγκαλούν για ολιγωρία στην εφαρμογή της σημερινής συμφωνίας με τα Σκόπια! Συμφωνία που προβλέπει εφαρμογή προκαταβολικά της συμφωνίας, δηλαδή είσοδο του κρατιδίου στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και δικαίωμα της χώρας μας να προβάλλει ετεροχρονισμένα και εκ των υστέρων ΒΕΤΟ , στις διαδικασίες κυρίως της χρηματοδότησης των Σκοπίων, εάν καθυστερούν στην υλοποίηση των συμφωνηθέντων! Δηλαδή η χώρα μας να γίνεται γραφική, προβάλλοντας συνεχείς αντιρρήσεις στα προγράμματα χρηματοδότησης του κρατιδίου από την ΕΕ , ή ακόμα να γελοιοποιείται στην διεθνή κοινότητα, και τελικά να περιθωριοποιείται. Και τούτο , γιατί λογικά πάντα θα υπάρχουν από την γειτονική χώρα, καθυστερήσεις στην καλύτερη περίπτωση ή εσκεμμένες υπαναχωρήσεις στην χειρότερη, από τα προβλεπόμενα στην συμφωνία … Και αυτό είναι περίπου το αναμενόμενο, αφού θα είναι ήδη η χώρα αυτή μέλος του ΝΑΤΟ και υπό ένταξη μέλος της ΕΕ.

Ενώ το λογικό θα ήταν, αφού αυτοί που επείγονται και επισπεύδουν είναι οι γείτονες, να υλοποιηθούν όλα τα προαπαιτούμενα της συμφωνίας και μετά να δώσει η χώρα μας την συγκατάθεσή της για την ένταξη τους στο ΝΑΤΟ και ΕΕ. Και μαζί με τις ομάδες που τότε θα διαμαρτύρονται, η τότε (πιθανότατα) αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία σήμερα υπογράφει εσπευσμένα την αμφιλεγόμενη συμφωνία, θα εγκαλεί επίσης με όλα τα μέσα, εντός και εκτός Βουλής, την τότε κυβέρνηση για ολιγωρία στην εφαρμογή της συμφωνίας και εθνική μειοδοσία!...

…Αλλά ας έλθουμε στο σήμερα. Γιατί αλήθεια αυτή η σπουδή για συμφωνία, σε ένα πρόβλημα που υπάρχει για πολλές δεκαετίες;

Γιατί η υποχώρηση στο θέμα της ονοματοδοσίας του κρατιδίου και της γλώσσας;
Γιατί η προκαταβολική συμφωνία της χώρας μας για την Ευρωπαϊκή πορεία του κρατιδίου και την ένταξη του στην Ατλαντική συμμαχία, προτού ολοκληρωθούν τα συμφωνηθέντα;
Γιατί να δοθεί το όνομα της Μακεδονίας (έστω και Βόρειας), σε ένα κρατίδιο δύο εκατομμυρίων κατοίκων; Που σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα Ελβετικού Ινστιτούτου Γενετικής που ανέλυσε στοιχεία από περίπου 500 επιστημονικές πηγές, το 15% των Σκοπιανών (300.000 χιλιάδες), έχουν το ίδιο DNA με τους σημερινούς Έλληνες. Οι Σλάβοι (Σέρβοι) είναι 15% (300.000), οι Αλβανοί 10% (200.000), οι Τεύτονες (γερμανικό φύλο της Βαλτικής που πέρασε τον Δούναβη) 20% (400.000) και οι αυτοαποκαλούνται "Μακεδόνες" μόλις 30%, δηλαδή μόνο 600.000!!! ;

Γιατί να δοθεί το όνομα της Μακεδονίας ,(έστω και βόρειας), σε ένα κρατίδιο που αδιάσειστα ιστορικά και ανθρωπολογικά δεδομένα συνηγορούν ότι δεν το δικαιούται;
Γιατί να μην επιλεγεί ένα σύνθετο όνομα, που να είναι συμβατό με την ιστορία, με την ανθρωπολογία και με την γενετική επιστήμη;

Ένα σύνθετο όνομα χωρίς τον όρο Μακεδονία, (όπως π.χ. Δημοκρατία των Σκοπίων ή δημοκρατία του Βαρδάρη; ).

Η απάντηση είναι μάλλον προφανής:

-Υποχώρηση της κυβέρνησης σε διεθνείς πιέσεις, από δυνάμεις που βέβαια εξυπηρετούν δικά τους συμφέροντα…

-Υποχώρηση της κυβέρνησης , με υποσχέσεις για πιθανά ανταλλάγματα σε επίπεδο χρέους και στήριξης για παραμονή στην εξουσία! Λες και τα μεγάλα εθνικά θέματα, είναι ανταλλάξιμα με οτιδήποτε αντίδωρο!..
-Επικοινωνιακή τακτική της σημερινής κυβέρνησης, που με όχημα ένα μέγιστο εθνικό θέμα, προσπαθεί αλλοιώσει την πραγματικότητα, να πιέσει την αντιπολίτευση και να παρουσιασθεί στον Ελληνικό λαό ως μια κυβέρνηση που πέτυχε εκεί που άλλοι απέτυχαν!...
Μια κυβέρνηση, που προσπαθεί να πείσει ότι επέτυχε το εφικτό.
Αλλά θα πρέπει να θυμόμαστε, ότι όπου το εφικτό επικράτησε του επιθυμητού, είχαμε εθνικές τραγωδίες.
Με σχετικά πρόσφατο παράδειγμα την τραγωδία της Κύπρου.
Εκεί που μετά τον αγώνα της ΕΟΚΑ , επικράτησε όχι το δόγμα του επιθυμητού , που ήταν η ένωση της μεγαλονήσου με την Ελλάδα, αλλά το ενδοτικό (ίσως και ιδιοτελές…) δόγμα του εφικτού.
Και σήμερα οι Τούρκοι κατέχουν το Βόρειο τμήμα του νησιού.
Βέβαια , θα πρέπει να επισημανθεί, ότι το επιθυμητό πρέπει να είναι δίκαιο, ρεαλιστικό και τεκμηριωμένο.
Όπως ήταν στην περίπτωση της Κύπρου!

Όπως είναι στην περίπτωση των Σκοπίων!