Τρέχοντας πάνω στα αποκαΐδια...

Σύμφωνα με την θεωρία αυτή, οι προγονοί μας, κατέβηκαν αναγκαστικά από τα δέντρα στα οποία ζούσαν, σηκώθηκαν όρθιοι στα δυο τους πόδια και αρχίσαν να τρέχουν στις σαβάνες της Ανατολικής Αφρικής για να σωθούν…

Ο λόγος ήταν οι τεράστιες πυρκαγιές που εκδηλώθηκαν εκείνη την περίοδο στην περιοχή που ζούσαν Οι πυρκαγιές εκδηλώθηκαν σαν αποτέλεσμα κοσμικών εκρήξεων και δραματικών αλλαγών στην γήινη ατμόσφαιρα, που προκάλεσαν θύελλά από κεραυνούς και καταιγίδες... Αναγκάσθηκαν λοιπόν να σηκωθούν όρθιοι για να τρέξουν και έμειναν ελεύθερα τα χέρια τους για να φτιάχνουν απλά εργαλεία και άλλα πράγματα, ενώ παράλληλα αναπτύχθηκε και το μυαλό τους.

Σύμφωνα λοιπόν με τη νέα αυτή θεωρία της εξέλιξης, οι μακρινοί πρόγονοι μας προσαρμόστηκαν σταδιακά σε μια ζωή πλέον όχι πάνω στα δέντρα, αλλά στις σαβάνες της βορειοανατολικής Αφρικής.

Και με την πάροδο χιλιάδων ετών, από τον «επιδέξιο άνθρωπο» (homo habilis) και τον «όρθιο άνθρωπο» (homo erectus), προέκυψε ο homo sapiens ( ο εμφρων άνθρωπος), που όχι μόνο ”έπιαναν” τα χέρια του, αλλά δούλευε και ο εγκέφαλός του, με αποτέλεσμα να κυριεύσει τον πλανήτη μας…

…Αυτή η εξελικτική θεωρία του ανθρώπινου είδους, μου φέρνει στο μυαλό την εξέλιξη της πολιτικής ζωής στην χώρα μας κατά την τελευταία χρονική περίοδο.

…Υπήρχε, πριν από το 2015, ένας νεοσύστατος πολιτικός σχηματισμός, που ο Ελληνικός λαός είχε τάξει στην αξιωματική αντιπολίτευση.

Από την ασφάλεια της αντιπολίτευσης, ασκούσε συνεχή πίεση στην τότε κυβέρνηση, ξεπερνώντας τα θεμιτά όρια, που ο θεσμικός ρόλος της επέτρεπε και επέβαλλε.

Αντικειμενικά, μοναδικός στόχος ήταν η κατάληψη της εξουσίας. Στον στόχο αυτό, δεν δίσταζε μπροστά σε τίποτα. Κι ιδιαίτερα σε μια εποχή που η χώρα μας βρισκόταν στο χείλος του γκρεμού και λίγο πριν από την πρόσκρουση στα βράχια…Σε μια εποχή, που ένας εξαιρετικός πρωθυπουργός και μια κυβέρνηση, με συνεργασία δύο δημοκρατικών πολιτικών σχηματισμών, με υπευθυνότητα , υπερβάσεις και εθνική συνείδηση, προσπαθούσε να κρατήσει την πατρίδα όρθια.

Για την επίτευξη αυτού του στόχου, η τότεαξιωματική αντιπολίτευση ,χρησιμοποίησε όλα τα μέσα.

Πέρα από την συνεχή προσπάθεια αναμόχλευσης ξεχασμένων διχαστικών αναμνήσεων του λαού, αναμνήσεων που έφθαναν μέχρι και πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, η τότε ”αριστερή”αντιπολίτευση, επιστράτευσε ότι το χειρότερο στην πολιτική ζωή: Το συνειδητό ψέμα στις υποσχέσεις :

-Κατάργηση του μνημονίου, με ένα νόμο και ένα άρθρο.
- Δεν θα μειωθούν, αλλά απεναντίας θα αυξηθούν οι συντάξεις.

- Υπόσχεση για άμεση κατάργηση του ΕΝΦΙΑ.
-Κατώτατος μισθός 751 Ευρώ…
-Αφορολόγητο εισόδημα 12.οοο Ευρώ για όλους τους πολίτες.
- Κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη.
- Ο Σαμαράς θα αυξήσει ,αν εκλεγεί, τον ΦΠΑ.
- Δημοψήφισμα για να φύγουμε από την Ευρώπη των τοκογλύφων …
-Φρένο σε όλες τις ιδιωτικοποιήσεις.
- Πρόσβαση ανασφάλιστων στο ΕΣΥ, ενώ ήδη υπήρχε αυτή η πρόσβαση..
- Επαναφορά του δώρουΧριστουγέννων στο τέλος του 2015.
- Μείωση του φόρου στα καύσιμα.
- Όχι στην ιδιωτικοποίηση περιφερειακών αεροδρομίων.
- Πάταξη φοροδιαφυγής.
- Κανένας νέος φόρος σε ελευθέρους επαγγελματίες και αγρότες.
- Οι τράπεζες θα περάσουν στον έλεγχο του κράτους.

-” Εμείς θα παίζουμε τον ζουρνά κι οι αγορές θα χορεύουν!..”.
Αλλά και πολλά άλλα.

Κάθε κοινωνική ομάδα , στο περίφημο ”πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης” , ιδιαίτερα εκείνη την ζοφερή περίοδο της χρεοκοπίας, μπορούσε να βρει μια υπόσχεση που έδινε ελπίδα…

Με αυτά τα δεδομένα, ο λαός εξέλεξε στην κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ.

Μετα όμως την αρχική εφορία της προσδοκίας, η πραγματικότητα ήταν εντελώς διαφορετική. Τίποτα από τις υποσχέσεις που είχαν οικονομικό περιεχόμενο, δεν πραγματοποιήθηκε. Αντίθετα, στις περισσότερες περιπτώσεις, έγινε το ακριβώς αντίθετο!...

Αλλά σαν να μην έφτανε η πλήρης αθέτηση των προεκλογικών υποσχέσεων, ο συνδυασμός της ιδεοληψίας, της απειρίας και της ανεπάρκειας των κυβερνόντων , έφερε την “συνθήκη των Πρεσπών”, μια συνθήκη εντελώς ετεροβαρή για τα διαχρονικά συμφέροντα και δίκαια της πατρίδας μας…

…Τέσσεραχρόνια μετά, ο λαός αποδοκίμασε με συντριπτικό ποσοστό την κυβέρνηση ,που προκειμένου να καταλάβει την εξουσία με την ψήφο του, εκ του αποτελέσματος τον εξαπάτησε…

Και τώρα, την τελευταία στιγμή, η κυβέρνηση αυτή, κατέβηκε από το “δέντρο της προστασίας” που παρέχει η αλαζονική εξουσία, και άρχισε να τρέχει πάνω στα αποκαΐδια που αφήνει πίσω της.

Όπως ο πρωτόγονος άνθρωπος που κατέβηκε από τα φλεγόμενα δέντρα, στα δάση της Βόρειο-Ανατολικής Αφρικής για να σωθεί . Και σώθηκε , αναπτύσσοντας τον εγκέφαλο του.

Ίσως, λέω ίσως, αυτή η κατάρρευση και η άτακτη φυγή της κυβέρνησης , να αποτελέσει την αφορμή για εξέλιξη της ίδιας αλλά και άλλων μικρότερων πολιτικών σχηματισμών , σε θετική κατεύθυνση.

Στον δρόμο της αλήθειας, της ειλικρίνειας, της ταπεινοφροσύνης και της αποτελεσματικότητας.

Αξίες που αντικειμενικά πρεσβεύει η επερχόμενη κυβέρνηση…

* Ο Χριστόδουλος Ι. Στεφανάδης είναι καθηγητής καρδιολογίας