Αλαζονεία και τιμωρία

Οι Άτλαντες είχαν υπερφυσική δύναμη. Άρχισαν όμως να χάνουν τη θεϊκή τους δύναμη, όταν κυριεύτηκαν από ανθρώπινες αδυναμίες και στράφηκαν ενάντια σε άλλους εύπορους Μεσογειακούς λαούς, όπως οι Αθηναίοι, με σκοπό να τους κατακτήσουν.

Από τους Αθηναίους ηττήθηκαν την πρώτη φορά.

Μετά από αλλεπάλληλες όμως μάχες, οι Αθηναίοι τελικά λύγισαν κάτω από την δύναμη των Ατλάντων. Οι θεοί τότε εξοργίστηκαν με τους αλαζόνες Άτλαντες, κι αποφάσισαν να τους τιμωρήσουν με αφανισμό, μέσα σε μία νύχτα. Έτσι καταποντίστηκε και χάθηκε η πατρίδα τους, η Ατλαντίδα.

Ο μύθος αυτός έχει ένα βαθύτατο συμβολισμό: Την αναπόφευκτη τιμωρία της αλαζονείας του ισχυρού, ο οποίος περιστασιακά θέλει να κινηθεί εναντίον άλλων, βασιζόμενος σε συγκριτικά πλεονεκτήματα που απορρέουν από την ισχύ του. Αυτά μπορεί να είναι στρατιωτικά και οικονομικά πλεονεκτήματα.

Στην διαδρομή της ιστορίας, διάφοροι λαοί υπέστησαν την ίδια τύχη με τους μυθικούς Άτλαντες.

Παράδειγμα, οι Πέρσες , που με το στρατιωτικό και οικονομικό τους πλεονέκτημα, πίστεψαν ότι θα καθυποτάξουν τους Έλληνες, αλλά απέτυχαν…

Οι Οθωμανοί, που βασιζόμενοι στο στρατιωτικό τους πλεονέκτημα, επιχείρησαν, μετά το Βυζάντιο, να κυριεύσουν την Ευρώπη, έφθασαν έξω από την Βιέννη, αλλά ηττήθηκαν..
Οι Γερμανοί, που βασιζόμενοι στο στρατιωτικό τους πλεονέκτημα , επιχείρησαν να καταλάβουν τον κόσμο, αλλά ηττήθηκαν…

Υπάρχουν ακόμα πάρα πολλά παραδείγματα που καταδεικνύουν την ήττα της αλαζονείας και την τιμωρία του αλαζόνα.. Ακόμα υπάρχουν παραδείγματα και στην σύγχρονη εποχή..
Σε όλες όμως αυτές τις περιπτώσεις, κοινό στοιχείο που μπορεί κάποιος να διακρίνει, είναι ότι οι ισχυροί που τελικά ηττήθηκαν, στήριξαν την επιθετικότητά τους μόνο στο στρατιωτικό και το οικονομικό τους πλεονέκτημα. Σε όλες τις περιπτώσεις απουσίαζε κραυγαλέα το πολιτιστικό και το ηθικό πλεονέκτημα.

Επομένως, πέρα και πάνω από την στρατιωτική και οικονομική ισχύ ενός λαού, την μεγαλύτερη διαχρονικότητα και επομένως αξία, έχει η πολιτιστική κληρονομιά και οι ηθικές αξίες...
Αυτό ισχύει και στην σημερινή συγκυρία που αφορά την χώρα μας.

Στις μέρες μας, η τουρκική προκλητικότητα έχει ξεπεράσει κάθε όριο.

Συνεχείς, κλιμακούμενες και απαράδεκτα επιθετικές δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων και κυρίως του προέδρου τους, που αμφισβητούν ευθέως τα σύνορα και την επικράτεια της χώρας μας. Και έμπρακτες συνεχείς αμφισβητήσεις του εθνικού μας χώρου με παραβιάσεις του ελληνικού ουρανού…Και ιδιαίτερα του ουρανού του ελληνικού Αιγαίου πελάγους, της αρχαίας θάλασσας του Ομήρου… Αλλά ποιοι είναι αυτοί που μας απειλούν και προβάλλουν κυριαρχικές αξιώσεις στα ιερά εδάφη μας ;

…Ξεκίνησαν από την κεντρική Ασία περίπου το 700 μ.Χ.

Στην πορεία τους προς τα δυτικά, σταμάτησαν στα σύνορα της Περσίας, όπου ήρθαν σε επαφή με τους μωαμεθανούς Άραβες και έγιναν μουσουλμάνοι. Με το βλέμμα στραμμένο στο Βυζάντιο, προχώρησαν προς τη Μικρά Ασία. Το Βυζάντιο σε ερχόμενη παρακμή λόγω των σταυροφοριών, είχε στρέψει την προσοχή του προς τη Δύση και όχι την Ανατολή. Οι Τούρκοι, λαός άγριος και σκληροί πολεμιστές, έφτασαν στην Προποντίδα. Η Μικρά Ασία που ήταν η καρδιά του Βυζαντίου είχε χαθεί.

Είναι γνωστό ότι η κυριαρχία και τα σύνορα των λαών διαμορφώνονται σχεδόν πάντα με τη δυναμική που προκύπτει από τη στρατιωτική ισχύ. Σε λίγες μόνο περιπτώσεις και κάτω από πολύ ειδικές ευνοϊκές συνθήκες μπορεί να διαμορφωθούν με διπλωματικούς μόνο χειρισμούς.

Από τη στρατιωτική δύναμη των Τούρκων διαμορφώθηκε η Οθωμανική αυτοκρατορία, και η πατρίδα μας για τέσσερις αιώνες βρέθηκε στον τουρκικό ζυγό. Η Οθωμανική αυτοκρατορία κατέρρευσε προοδευτικά και το έθνος μας απέκτησε την ελευθερία με τα όπλα και με άφθονο αίμα.

Με το σύγχρονο τουρκικό κράτος μας χωρίζει η αρχαία ελληνική θάλασσα, το Αιγαίο πέλαγος, η θάλασσα που ο βυθός της είναι σπαρμένος με αμέτρητα κουφάρια Ελληνικών πλοίων και Ελλήνων πολεμιστών … Οι δύο λαοί είναι καταδικασμένοι να ζουν σε γειτονία και με αμοιβαία ανοχή. Οι Έλληνες, παρ’ ότι στην ψυχή τους συνεχίζει πάντα να καίει άσβεστη η λαχτάρα για τις χαμένες πατρίδες, στο πνεύμα μιας συνύπαρξης, ανέχονται, σιωπούν, και προσπαθούν να καλλιεργήσουν επίπλαστο κλίμα φιλίας. Οι Τούρκοι αντιθέτως όχι. Από παλιά αλλά και πρόσφατα προκαλούν με λόγια και έργα. Απειλές, διεκδικήσεις και συνεχείς παραβιάσεις στο Αιγαίο.
Ο στόχος τους είναι προφανής και αμετακίνητος. Η κυριαρχία σε πρώτη φάση στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, και ο έλεγχος του υποθαλάσσιου πλούτου μας...

Σήμερα ο στόχος τους αυτός μορφοποιείται με τους ισλαμιστές στην εξουσία.

Ο σημερινός ισλαμιστής πρόεδρος της Τουρκίας, εκφράζει το σύγχρονο τουρκικό δόγμα που θέλει τη γείτονα χώρα ηγέτη του μουσουλμανικού κόσμου.

Ο υποθαλάσσιος ορυκτός πλούτος της χώρας μας, οι υδρογονάνθρακες που υπάρχουν στην Κύπρο και το Αιγαίο, διεγείρουν τους γείτονες.

Οι παράνομες και προκλητικές γεωτρήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ αποδεικνύουν έμπρακτα τους σκοπούς της Άγκυρας.


Αλλά η Ελλάδα δεν πτοείται. Ούτε από υπεροπλίες, ούτε από κραυγές, ούτε από «κύμβαλα αλαλάζοντα».
Αυτό τουλάχιστον, λέει η ιστορία μας μέχρι τώρα...

O Θαλής ο Μιλήσιος, είπε πριν από δυόμιση χιλιάδες χρόνια:“...ευχαριστώ την τύχη γιατί γεννήθηκα Έλληνας και όχι βάρβαρος.”!