Πολεμικές κραυγές στο Αιγαίο…

Αν και η πολιτική του ήταν, θεωρητικά, ο αμυντικός πολιτικός ρεαλισμός, εφάρμοσε πρακτικές επιθετικού ρεαλισμού.

Οι χειρισμοί του Bismarck, εκτός της εξωτερικής πολιτικής, στο εσωτερικό της Πρωσίας, αποτέλεσαν παράδειγμα προς μίμηση από πολλούς συγχρόνους του αλλά και μεταγενέστερούς πολιτικούς ηγέτες. Ισορροπώντας μεταξύ επαναστατικού συντηρητισμού και ελεγχόμενων ρήξεων, τόσο με το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα όσο και με τη ρωμαιοκαθολική εκκλησία, μεταξύ των άλλων, εγκαθίδρυσε ένα κράτος πρόνοιας που ήταν το πρώτο στην Ευρώπη.

Δηλαδή, ο Bismarck που φέρεται ότι πίστευε το περίφημο δόγμα : “H καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση”, στην άσκηση της πολιτικής του τόσο στο εσωτερικό της χώρας του, όσο και στο εξωτερικό, μάλλον πίστευε το αντίθετο. Ότι δηλαδή,” καλύτερη επίθεση είναι η άμυνα”…

…Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που μία χώρα απειλεί τα θαλάσσια σύνορα και προκλητικά αξιώνει ειδικές οικονομικές ζώνες μέσα στα χωρικά ύδατα άλλης χώρας; Άμυνα ή επίθεση είναι το δόγμα που θα πρέπει να επικρατήσει; Οι Τούρκοι συνεχίζουν απροκάλυπτα τις παραβιάσεις του θαλάσσιου χώρου στην ανοχύρωτη Κύπρο και στο Αιγαίο πέλαγος , την αρχαία Ελληνική θήλασα, απειλώντας με γεωτρήσεις στην Κυπριακή και στην Ελληνική υφαλοκρηπίδα.

Η προκλητικότητα κλιμακώνεται συνεχώς, και συνοδεύεται από απειλές και πολεμικές κραυγές, τόσο του επιδόξου σουλτάνου, όσο και πολιτικών αλλά και στρατιωτικών παραγόντων της γείτονος.

Στο παρελθόν, σε ανάλογη κατάσταση , υπήρξε καταλυτική η παρέμβαση του Ανδρέα Παπανδρέου . Η ιστορική φράση ‘Βυθίσατε το Χώρα’ το 1976 και η άμεση ενεργοποίηση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων που τέθηκαν σε επιφυλακή το 1987, όταν το Τουρκικό ερευνητικό πλοίο ‘Σισμίκ’ ήταν έτοιμο να παραβιάσει την ελληνική υφαλοκρηπίδα νότια της Θάσου, έμειναν στην ιστορία ως οι πιο επιτυχημένες παρεμβάσεις για την αποτροπή πολέμου.

Βέβαια, θα πρέπει να επισημανθεί ότι η οικονομική, κοινωνική και πολιτική κατάσταση της χώρας μας τις δύο αυτές σημαντικές χρονικές στιγμές, ήταν τελείως διαφορετική από ότι είναι σήμερα. Υπήρχε οικονομική άνθηση, κοινωνική συνοχή, υψηλό εθνικό φρόνημα και σταθερή πολιτική κατάσταση. Σήμερα, η χώρα βρίσκεται σε οικονομική παρακμή.
Με μια απερχόμενη αδύναμη και ιδεοληπτική κυβέρνηση.

Με αμφίβολους συμμάχους (ο ίδιος ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας είπε σε πρόσφατη δήλωση του ότι σε περίπτωση σύγκρουσης με την Τουρκία είμαστε μόνοι μας) και με αμυντικό εξοπλισμό που τουλάχιστον ποσοτικά, μειονεκτεί συγκριτικά με εκείνον της γείτονος χώρας.

Και όλα αυτά σε περίοδο προεκλογικής ζάλης… Το μόνο που παραμένει άσβεστο είναι η ομοψυχία του ελληνικού λαού και το υψηλό αίσθημα ευθύνης και υπεράσπισης των εθνικών συμφερόντων, όταν αυτό καταστεί αναγκαίο.

Αλλά δεν αρκεί η ελληνική ψυχή μόνο για την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας. Ούτε η επανάπαυση ότι οι σύμμαχοι δεν θα επιτρέψουν ενδεχόμενο πόλεμο. Άλλωστε, οι ίδιοι σύμμαχοι μας, δεν απέτρεψαν την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο…

Σύσσωμο το πολιτικό σύστημα, κυβέρνηση και αντιπολίτευση θα πρέπει να υλοποιήσουν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο Εθνικής Στρατηγικής. Για την σημερινή Τουρκική προκλητικότητα αλλά και για τις μελλοντικές πολεμικές κραυγές. Χρειάζονται αναβαθμισμένα και εκσυγχρονισμένα οπλικά συστήματα. Ιδεολογικές αρνήσεις, φοβίες για ενδεχόμενα οικονομικά σκάνδαλα ή σκανδαλολογίες και λαϊκισμοί δεν έχουν θέση.

Γιατί τα οικονομικά σκάνδαλα και οι “μίζες” από προμήθειες οπλικών συστημάτων, οδηγούν τελικά στη φυλακή αλλά μπορεί εύκολα να προληφθούν. Πολιτική ηγεσία με ισχυρή, και όπου χρειάζεται επιθετική, βούληση παράλληλα με έναν ισχυρό αμυντικό εξοπλισμό αποτελούν την πιο αποτελεσματική απάντηση απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα.

Η πολιτική αλλαγή, που έρχεται σαρωτικά στις 7 Ιουλίου, σίγουρα έρχεται στην κατάλληλη χρονική στιγμή..

Αυτό το γνωρίζουν καλά και οι γείτονες …