Novartis

Η ιστορία της εταιρίας αρχίζει το 1996, από τη συγχώνευση δυο επίσης μεγάλων ελβετικών εταιριών φαρμάκου, της Sandoz και της Ciba – Geigy.
Η εταιρεία παρασκευάζει σήμερα πολύ γνωστά και διαδεδομένα φάρμακα.

Το έτος 2000 η Novartis προχώρησε σε μια σημαντική κίνηση, δημιουργώντας μια ξεχωριστή εταιρεία αγροτοχημικών προϊόντων. Σήμερα ,η Novartis, ελέγχει άμεσα ή έμμεσα μια σειρά εταιρειών σε ολόκληρο τον κόσμο που λειτουργούν ως θυγατρικές της .Παράλληλα η εταιρία έχει ιδρύσει ένα τεράστιο κέντρο έρευνας και ανάπτυξης στην Ινδία, οπού εκεί σήμερα εργάζονται περίπου 8.000 υπάλληλοι για τον όμιλο. Τέλος Novartis έχει επίσης εγκαταστήσει στις ΗΠΑ, ένα μεγάλο Διεθνές Κέντρο Ερευνών.

Όπως όλες οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες, η εταιρία αυτή ,έχει εμπλακεί και σε αρκετές δικαστικές υποθέσεις.

Ήταν περίπου αναμενόμενο, ότι η έντονη δραστηριότητα της εταιρίας στις ΗΠΑ, θα προκαλούσε αντιδράσεις από τις εκεί ανταγωνίστριες εταιρίες.

Μέσα από αυτή την διαμάχη, ήταν επόμενο ώστε οι ανταγωνιστές της να μεθοδεύσουν και να απαιτήσουν από τις Αμερικανικές δικαστικές αρχές να διερευνηθούν όλες οι δραστηριότητες της εταιρίας.
Από την έρευνα των Αμερικανικών αρχών ,προέκυψαν ισχυρά στοιχεία παράνομων ενεργειών της εταιρίας στις ΗΠΑ, αλλά και διεθνώς. Μια από τις χώρες που αφορούσαν τα στοιχεία αυτά ήταν και η χώρα μας.
Έτσι άρχισε και σε εμάς ,η διερεύνηση του σκανδάλου της Novartis.

Τα ¨τοξικά απόβλητα¨ του σκανδάλου αυτού, δηλητηριάζουν την Ελληνική κοινωνία συνεχώς την τελευταία διετία.

Σε ένα νοσηρό πολιτικό κλίμα, που δημιουργήθηκε κυρίως με ευθύνη της προηγούμενης κυβέρνησης, οι κυβερνώντες του ΣΥΡΙΖΑ, αντί να προτάξουν στην δικαστική διερεύνηση της πιθανής ιατρικής συνιστώσας του σκανδάλου, έσπευσαν να προαναγγείλουν ότι το σκάνδαλο αφορά κυρίως πολιτικούς, κατά σύμπτωση πολιτικούς αντιπάλους…, και με βάση μαρτυρίες «προστατευόμενων» μαρτύρων, διαπόμπευσαν κορυφαίους πολιτικούς, μεταξύ των οποίων δύο πρώην πρωθυπουργούς…

Η προσπάθεια πολιτικής διάστασης του σκανδάλου και η πολιτική εκμετάλλευση, σήκωσε θύελλά αντιδράσεων.

Και ο Ελληνικός λαός, μέσα από αντιφατικές πληροφορίες, πολιτικές διαμάχες αλλά και δικαστικές αντιπαραθέσεις , προσπαθεί να καταλάβει τι συνέβη και που είναι η αλήθεια. Που είναι το σκάνδαλο, που η σκανδαλοθηρία και που η σκανδαλολογία.

Θυμίζω ότι Σκάνδαλο είναι κάθε πράξη που είναι αντίθετη στις κοινά παραδεκτές αντιλήψεις περί της ηθικής και επομένως θίγει το κοινό αίσθημα, προκαλώντας δυσφορία και αγανάκτηση αλλά και οργή…
Σκανδαλοθηρία είναι το κυνήγι των σκανδάλων και η επίμονη αναζήτηση και αποκάλυψη τους.

Σκανδαλολογία είναι η συνεχής συζήτηση περί σκανδάλων, η επίμονη ενασχόληση με διάφορα σκάνδαλα, ιδίως από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Σύμφωνα με αυτούς τους αντικειμενικούς ορισμούς, το μόνο αντικειμενικό δεδομένο είναι, ότι μιλάμε για σκανδαλοθηρία και σκανδαλολογία, όσον αφορά την εμπλοκή πολιτικών προσώπων.

Το φαινόμενο αυτό, σίγουρα σχετίζεται κατά την άποψή μου και με την παρακμιακή πολιτική κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα μας από την εποχή των μνημονίων και την παράλληλη οικονομική κατάρρευση. Έτσι έχουμε οδηγηθεί τα τελευταία χρόνια σε ακραία εσωστρέφεια και σε επικίνδυνο κοινωνικό αυτοματισμό. Δηλαδή όχι εστίαση στο πιθανό σκάνδαλο και τους πιθανούς ενόχους, ως φυσικά πρόσωπα, αλλά στην γενίκευση και την στοχοποίηση ομάδων, κοινωνικών τάξεων πολιτικών κομμάτων και κυβερνήσεων…

Η καχυποψία των πολιτών μετά την ανάδειξη ενός σκανδάλου (ή ενός κατασκευασμένου σκανδάλου) ,κατά των πάντων, έχει σαν αποτέλεσμα την αδράνεια της δημόσιας διοίκησης, αποτελεί τροχοπέδη στην επιχειρηματικότητα, πλήττει τις υπηρεσίες υγείας και την παιδεία, υπονομεύει το θρησκευτικό συναίσθημα του λαού, υποσκάπτει τη δικαιοσύνη και τις ένοπλες δυνάμεις, δηλητηριάζει την πολιτική ζωή του τόπου και εν τέλει πλήττει τη Δημοκρατία μας. Παράλληλα οδηγεί συνεχώς σε περισσότερη εσωστρέφεια και τελικά αποτελεί στοιχείο αλλά και μοχλό βαθιάς παρακμής.

Αναμφίβολα σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα και σε μια ευνομούμενη κοινωνία, όπου η διαφάνεια θεωρείται προαπαιτούμενο για την ομαλή λειτουργία των θεσμών, η ανάδειξη και η δημοσιοποίηση σκανδάλων είναι αυτονόητο ότι επιβάλλεται, αλλά με προϋποθέσεις:

Όχι επιλεκτικές στοχεύσεις, αλλά αναφορά σε συγκεκριμένα γεγονότα, προσήλωση στην αλήθεια, και εξάντληση των γεγονότων μέχρι την τελική κάθαρση και την τιμωρία των ενόχων ή σε αντίθετη περίπτωση, την ηθική αποκατάσταση των συκοφαντημένων, αλλά και την τιμωρία των συκοφαντών!

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα στην χώρα μας ,που η ύπαρξη σκανδάλου αποδείχθηκε περίτρανα, αλλά οι ένοχοι δεν τιμωρήθηκαν για διαφορετικούς λόγους. (Ασυλία, παραγραφή κ.λπ.). Υπάρχουν όμως και πολύ περισσότερες περιπτώσεις, που παρ’ ότι απεδείχθη τελικά ότι το σκάνδαλο ήταν συκοφαντία, δεν τιμωρήθηκαν οι συκοφάντες, και αυτοί που συκοφαντήθηκαν παρέμειναν με το στίγμα.

Στην εποχή όμως που ζούμε, το μόνο που δε χρειάζεται η χώρα, είναι η διόγκωση αυτού του φαινομένου, δηλαδή να στρέφεται ο ένας εναντίον του άλλου και ο κάθε ένας εναντίον όλων... Και κυρίως, όχι κατηγορίες εναντίων πολιτικών χωρίς , τουλάχιστον, επαρκή τεκμηρίωση!

Ιδιαίτερα αυτή την χρονική στιγμή, που οι Τούρκοι απειλούν απροκάλυπτα και προκαλούν όχι μόνο με λόγια, αλλά έμπρακτα, στο Αιγαίο και στην Κύπρο …

Αυτή την χρονική στιγμή, που ο Τούρκος πρόεδρος, με αλαζονεία και θράσος, αναφέρει ότι οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας του θα επιβάλλουν τα συμφέροντα της γείτονος όπως αυτός τα εννοεί, στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Γιατί , όπως είπε ο Κάρολος Δαρβίνος,

«Μια δημοκρατία δεν μπορεί να πετύχει αν δεν εμπεριέχει μια ομάδα ανθρώπων εμποτισμένη με τις αρχές της δικαιοσύνης και της τιμής.»