Οι (κοινοβουλευτικοί) άντρες δεν υπάρχουν πια!

Είναι σαφές πως το νομοσχέδιο που ρυθμίζει την διοίκηση των λαϊκών αγορών δεν αποτελεί «μεταρρύθμιση», ούτε όμως και «πραξικόπημα». Κι όμως κυβέρνηση και αντιπολίτευση επιμένουν να χρησιμοποιούν τους συγκεκριμένους όρους για να εκφράσουν τις πολιτικές τους θέσεις, να διαμορφώσουν τα χαρακώματα μέσω των οποίων θα δώσουν – δήθεν -  μια ακόμα κοινοβουλευτική μάχη.

Το ίδιο συμβαίνει σε κάθε νομοσχέδιο που έρχεται στην Βουλή, είτε αυτό οδηγεί στην έξοδο χιλιάδες υπαλλήλους του Δημοσίου είτε αφορά στον τρόπο δόμησης της στάνης στον νομό Ιωαννίνων.

Η συγκεκριμένη τακτική ενδεχομένως να καθιερώνει όσους την χρησιμοποιούν  στις στήλες παραπολιτικών ως «ο μεταρρυθμιστής υπουργός» ή «ο σκληρός της αντιπολίτευσης».

Από την άλλη όμως βαθαίνει όλο και περισσότερο το κοινοβούλιο στην απαξίωση. Κυρίως όμως νοθεύει πλήρως την κοινοβουλευτική ρητορική, ναρκώνει την πολιτική λογική, περιορίζει μεταξύ λαϊκισμού και ύβρεων τον πολιτικό διάλογο.

Δημιουργεί «εγκληματικές» στρεβλώσεις και έναν επικίνδυνο ανταγωνισμό μέσω του οποίου θα αναδειχθεί ο βουλευτής που θα χρησιμοποιήσει την πιο ακραία ατάκα και την πιο χυδαία φράση. Υπο αυτά τα δεδομένο δεν είναι τυχαίο που κατά την ημέρα συζήτησης του πολυνομοσχεδίου, ο διάλογος δεν περιορίστηκε στις διατάξεις του και τις συνέπειες που αυτές θα έχουν αλλά εγκλωβίστηκε σε συνθήματα όπως: «ΕΛΑΣ-ΕΑΜ Μελιγαλάς» και «Στο Βίτσι και στο Γράμμο σας χώσαμε στην άμμο». Τι σχέση έχουν όλα αυτά; Καμία!