«Δεν πειράζει που ψηφίζεις Χρυσή Αυγή, αρκεί να μην είσαι ναζί»

Γίνεται επιφανειακά, στο πόδι, μάλλον προς εξυπηρέτηση προεκλογικών σκοπιμοτήτων και όχι για την αντιμετώπιση ενός επικίνδυνου φαινομένου που φαίνεται να ριζώνει στην κοινωνία. Κάτι τέτοιο άλλωστε απαιτεί ουσιαστική και νηφάλια συζήτηση σε ουδέτερη περίοδο που θα οδηγήσει σε συγκεκριμένες  πράξεις για την αποκατάσταση της σχέσης πολιτικών και κοινωνίας που έχει πλήρως διαρραγεί.

Πολύ περισσότερο, δημιουργεί πρόχειρα συμπεράσματα τα οποία σε πολλές περιπτώσεις ευνοούν τις σκοπιμότητες της Χ.Α. καθώς λειτουργούν «απενοχοποιητικά»: «Δεν πειράζει που ψηφίζεις Χρυσή Αυγή αρκεί να μην είσαι ναζί»! Προφανώς οι περισσότεροι ψηφοφόροι της δεν είναι φιλοναζιστές! Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι απαλλάσσονται και από την πολιτική και δημοκρατική ευθύνη της εκλογικής τους επιλογής.

Ειδικά, όσοι εξακολουθούν να θεωρούν ότι τα αγόρια με τα μαύρα μπλουζάκια αποτελούν τον ιδανικότερο εκφραστή της απογοήτευσης και της οργής τους κατά του παραδοσιακού πολιτικού προσωπικού. Όσοι ξεκαθαρίζουν από την μια ότι δεν πιστεύουν στον φασισμό αλλα στην Δημοκρατία, υποστηρίζουν όμως  από την άλλη ότι εξαναγκάζονται να χρησιμοποιήσουν αντιδημοκρατικά εργαλεία για να αντιμετωπίσουν την «χούντα του συστήματος». Θα πρέπει βέβαια να γνωρίζουν ότι στην ιστορία έχουν μείνει κυρίως οι μάχες του λαού που δόθηκαν με δημοκρατικούς αγώνες.

Όμως, πέραν αυτού διαπιστώνει κανείς ότι εντός της κοινωνίας διατυπώνονται - με σταθερά αυξανόμενη ένταση – απόψεις που φανερώνουν ότι δεν είναι μόνο η ψήφος που ενώνει ορισμένους πολίτες με την Χρυσή Αυγή. Επιχειρήματα τύπου: «Με τον Παπαδόπουλο ήταν καλύτερα», «ο μαύρος Σιωνισμός φταίει για όλα», «η νέα τάξη πραγμάτων θέλει να εξαφανίσει το ελληνικό γένος» κ.α. υιοθετούνται με περισσή ευκολία στην βάση μιας εντυπωσιακής και συστηματικής ομολογουμένως προπαγάνδας. Μιας προπαγάνδας και ενός ισχυρού φανατισμού που θολώνει την κρίση. Αλήθεια, τι σχέση έχει ο Ελληνισμός με την Χρυσή Αυγή; Όση ο Μπαρμπαρούσης με τον Καραϊσκάκη. Το συγκεκριμένο κόμμα με τις θυσίες των ελλήνων; Όση ο Αντρέας Λυκουρίνος με τον ναζιστοντυμένο Χρήστο Παππά. Με την Ορθοδοξία; Οση η «μελωδία του «Σκότος Αέναον» του «Καιάδα»-Γερμενή με την Βυζαντινή μουσική. Τα παραπάνω και πάλι δεν οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι εκλογικοί υποστηρικτές της ΧΑ είναι φιλοναζιστές. Φέρουν όμως την ευθύνη της επιλογής τους, πρώτα για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Επιλογή που ξεκίνησε ως μορφή αντίδρασης, εξελίσσεται πλέον ως επικίνδυνο παιχνίδι. Η Χρυσή Αυγή από το περιθώριο κατέστη σήμερα ρυθμιστικός παράγοντας. Αύριο;