Iστορία της γεύσης: Ο κόκορας στην ελληνική, παραδοσιακή κουζίνα

Κατακόκκινα καραμελένια κοκοράκια στα πανηγύρια, πετειναράκια από ζυμάρι στα εορταστικά ψωμιά, κοτούλες στρουμπουλές και πλουμιστοί αλέκτορες στα κεντήματα της λαϊκής τέχνης, κακαρίσματα και «κικιρίκου» στα κοτέτσια όλων των αγροτικών σπιτιών φανερώνουν τον σημαντικό ρόλο που παίζουν πετεινοί και όρνιθες σε όλες τις εκφάνσεις του πολιτισμού μας. Η έλλειψή τους είναι στο συλλογικό ασυνείδητο σημάδι έρημου τόπου «όπου κοκόρι δεν λαλεί, κότα δεν κακαρίζει».

Ιστορία της γεύσης: Πέστο Τζενοβέζε

Κορόνα στο κεφάλι του
Τα αγαπημένα πτηνά της καθημερινής ζωής μας, θα έλεγε κανείς, που ζούσαν σε αυτόν τον τόπο από παλιά. Ομως όχι. Ο κόκορας με την κότα του ήρθαν στην Ελλάδα από μακριά. Ο βασιλιάς της Βαβυλώνας Τιγκλάθ Πιλέσερ ο Τέταρτος (745-727 π.Χ.) ονομάζει μια ορισμένη περιοχή της Μηδίας (μεταξύ Ιράν και Ιράκ) «χώρα των πετεινών», και μας είναι φυσικά γνωστό ότι και οι αρχαίοι Ελληνες ονόμαζαν τον πετεινό «ο περσικός όρνις» από τον τόπο της καταγωγής του. Πώς το ξέρουμε; Το λέει και ο Αριστοφάνης στους «Ορνιθες» (μτφ. Θρασύβουλος Σταύρου).

Διαβάστε περισσότερα στο Olivemagazine.gr