Γουέμπερ: Φεύγω τη σωστή στιγμή!

Η καριέρα του Γουέμπερ στη F1 ξεκίνησε πριν από 12 χρόνια, το 2002 στη Minardi.
Πριν βρεθεί στη F1, είχε αγωνιστεί επίσης στη F3000 στη F3 Masters και σε πιο μικρές κατηγορίες. Σε καμία περίπτωση δεν αναδείχθηκε πρωταθλητής.

Στη F1, o Γουέμπερ αγωνίστηκε για λογαριασμό της Jaguar (2003 – 2004) της BMW Williams (2005) της Williams (2006) και εν συνεχεία πήγε στην νεοσύστατη τότε Red Bull που προέκυψε από την εξαγορά της Jaguar. Η πρώτη του νίκη ήρθε το 2009 στο Γερμανικό GP εκκινώντας από την pole. Ο Γουέμπερ λίγους μήνες πριν είχε σπάσει το πόδι του σε ατύχημα με το ποδήλατο.
Έδωσε αγώνα δρόμου για να επιστρέψει έγκαιρα για το 2009 και δικαιώθηκε. Το 2010 θα μπορούσε να στεφθεί πρωταθλητής αλλά ένα ακόμη ατύχημα στον ώμο του στέρησε αυτή τη δυνατότητα. Ο Αυστραλός βρέθηκε εκτός αγώνα στην Κορέα ενώ ήταν επικεφαλής γιατί πονούσε και στο Άμπου Ντάμπι στο μεγάλο τελικό δε στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων.  

Από τις δύσκολες στιγμές στην καριέρα του ήταν η απογείωση στη Βαλένθια όταν ακούμπησε την Caterham του Κοβαλάινεν του 2010, η επαφή του με το Φέτελ στην Κωνσταντινούπολη την ίδια χρονιά αλλά και η κόντρα στο Σίλβερστον με την ομάδα για την αεροτομή το 2011. Τότε οι άνθρωποι της Red Bull είχαν βγάλει τη νέα αεροτομή από το μονοθέσιο του Γουέμπερ και την είχαν βάλει σ’ αυτό του Φέτελ, ο Γερμανός είχε σπάσει τη δικιά του στις δοκιμές. Ο Γουέμπερ κέρδισε τον αγώνα και στο φινάλε στο team radio απάντησε στα συγχαρητήρια του Χόρνερ: «Δεν τα πήγα άσχημα για Νο 2 οδηγός».

Χτες στο Ιντερλάγος ο Γουέμπερ ήταν εμφανώς συγκινημένος, έβγαλε το κράνος του επιστρέφοντας στα πιτ μια εικόνα ασυνήθιστη για τη F1 και μετέπειτα τόνισε: «Ήταν ωραίο που έβγαλα το κράνος για τον τελευταίο μου γύρο με μονοθέσιο F1. Σε αυτό το σπορ, δεν είναι πάντα εφικτό να δίνεις προσωπικό χαρακτήρα σε κάποια πράγματα. Φοράμε συνέχεια τα κράνη, ο κόσμος δεν συνηθίζει να βλέπει τέτοιες εικόνες. Χάρηκα που μπορούσα να βλέπω τους κριτές και τους θεατές. Ήταν μία όμορφη εμπειρία. Άκουσα πολλούς ήχους που δεν ακούμε συνήθως. Το δύσκολο για μένα σήμερα, ήταν να μπω στο μονοθέσιο για τελευταία φορά. Ήμουν συγκινημένος για να είμαι ειλικρινής. Η στιγμή που έβαλα το κράνος και μπήκα στο μονοθέσιο ήταν συναισθηματικά φορτισμένη. Μου άρεσε η εικόνα όταν πέρασα τη γραμμή του τερματισμού και οι μηχανικοί μου κρέμονταν στο pit wall. O Χόρνερ μου είπε από τον ασύρματο να απολαύσω τον τελευταίο μου γύρο στη Formula 1 και το έκανα. Κινήθηκα όσο πιο αργά μπορούσα! Ήταν μία ξεχωριστή ημέρα. Ο Σεμπάστιαν κι εγώ είχαμε κατά καιρούς τις αντιπαραθέσεις μας. Με τον Φερνάντο Αλόνσο ήταν ευκολότερο να έχουμε καλή σχέση, καθώς είναι σε άλλη ομάδα. Όμως το να τερματίζω στο βάθρο, με αυτούς τους δύο, που είναι οι σημαντικότεροι οδηγοί αυτής της γενιάς, είναι ξεχωριστό. Μονομάχησα πολλές φορές μαζί τους και η κοινή μας παρουσία σήμερα στο βάθρο αποδεικνύει πως εξακολουθώ να οδηγώ καλά στο φινάλε της καριέρας μου – αποχωρώ λοιπόν τη κατάλληλη στιγμή. Η Formula 1 είναι ένα σπορ που αγάπησα. Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν περίμενα να έχω τη καριέρα που είχα – τις απίστευτα όμορφες στιγμές, τις αναπόφευκτες δυσκολίες που όμως σε διδάσκουν. Οι καλύτερες και οι πιο έντονες αναμνήσεις, αφορούν στιγμές πίσω από το τιμόνι. Πληρωνόμουν για να οδηγώ στο όριο και απολάμβανα να το κάνω. Τελειώνω με ωραίο τρόπο τη σωστή στιγμή».

Από την πλευρά του ο αγωνιστικός διευθυντής της RBR και συνέταιρος του Γουέμπερ, στο GP2, Κρίστιαν Χόρνερ τόνισε: «Ένα απίστευτο φινάλε, όχι μόνο σε μία αξιομνημόνευτη σεζόν αλλά και στη καριέρα του Μαρκ στην F1. Ήταν όμορφο που κάναμε το 1-2 σήμερα. Για τον Mark, το να κλείσει τη καριέρα του στο βάθρο, μετά από οδήγηση με… κότσια, ήταν ότι καλύτερο. Οι προσπεράσεις του επί των Ρόσμπεργκ, Χάμιλτον, Αλόνσο απέδειξαν πως είναι μαχητής και θέλω να τον ευχαριστήσω για την ανεκτίμητη συνεισφορά του σε αυτή την ομάδα. Για τους τέσσερις τίτλους κατασκευαστών που έχουμε κατακτήσει μαζί, για όλη τη σκληρή δουλειά και τις προσπάθειες του τα τελευταία επτά χρόνια. Καθώς προχωρά σε μία νέα πρόκληση, του ευχόμαστε ότι καλύτερο για το μέλλον».