Η μετεγχειρητική πορεία του Σουμάχερ!

 Έχουν περάσει πλέον 17 μέρες που ο 45χρονος Μίκαελ Σουμάχερ βρίσκεται σε καταστολή στο νοσοκομείο της Γκρενόμπλ μετά το ατύχημα του στο σκι.

Σε στήλη του στο Autosport, ο Αμερικάνος καθηγητής αναισθησιολογίας Γκάρι Χάρστεϊν, εξηγεί με βάση όσα έχουν ανακοινωθεί τι αντιμετωπίζει σήμερα ο Σουμάχερ. Ο 59χρονος γιατρός διαδέχτηκε στον ρόλο του γιατρού της F1 τον αείμνηστο νευροχειρουργό Σιντ Ουότκινς το 2005. Η φιλία τους χρονολογούνταν από το 1990 και για σχεδόν μια δεκαετία ο Χάρστεϊν υπήρξε συνεργάτης του Ουότκινς στους αγώνες της F1. Μέχρι το τέλος του 2012 ήταν επικεφαλής του ιατρικού τημ της F1, ρόλο που πλέον έχει ο Βρετανός Ίαν Ρόμπερτς.
Ο Χάρστεϊν παραμένει ενεργό μέλος της FIA με ρόλο την εκπαίδευση των ιατρικών τημ που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους αγώνες.

Για συνεχή ενημέρωση γύρω από την υγεία του Σουμάχερ δείτε εδώ…

Ο 59χρονος καθηγητής γράφει: «Ας δούμε τι έχει γίνει μέχρι τώρα για το Σουμάχερ. Οι αναφορές μου βασίζονται σ’ όσα έχουν γίνει δημόσια γνωστά από τους θεράποντες γιατρούς. Δεν θα κάνω καμία εικασία. Το χτύπημα στο βράχο προκάλεσε δυο πράγματα. Άμεσα προκάλεσε κακώσεις και η εξέλιξη αυτών χειροτέρεψε την ίδια προκληθείσα ζημιά. Ας δούμε τις κακώσεις πιθανώς υπάρχουν τουλάχιστον τέσσερις τύποι τραυματισμού που προκλήθηκαν από το χτύπημα.

Πρώτα απ’ όλα δημιουργήθηκαν αιματώματα. Κακοποιημένα αγγεία έχασαν αίμα που συγκεντρώθηκε σε κάποια σημεία. Αυτό είναι επικίνδυνο ως χτύπημα ενώ επίσης αυξάνει και την πίεση μέσα στο κρανίο (Intracranial Pressure ICP).  Ανακοινώθηκε πως ο Μίκαελ είχε στο δεξί μέρος του κεφαλιού ένα μεγάλο αιμάτωμα μεταξύ του κρανίου και της μεμβράνης που περιβάλει τον εγκέφαλο. Αυτό αφαιρέθηκε με επέμβαση όπως και μια σειρά μικρότερων αιματωμάτων στον εγκέφαλο. Ένα από αυτά στην αριστερή πλευρά αφαιρέθηκε στη δεύτερη επέμβαση την πρώτη βδομάδα μετά το χτύπημα. Υπάρχουν όμως πολλά ακόμη αιματώματα σε όλο τον εγκέφαλο.

Ο δεύτερος τύπος τραυματισμού είναι μώλωπες παρόμοιοι (εγκεφαλικές θλάσεις) με αυτούς που κάνουμε όταν χτυπάμε τα χέρια μας ή τα πόδια μας. Υπάρχει μικρή ποσότητα αίματος αλλά όχι αρκετή για ν’ αφαιρεθεί. Αυτό οδηγεί σε μαύρο μπλε χρώμα. Επίσης οι εγκεφαλικές θλάσεις προκαλούν διόγκωση του εγκεφάλου που συντελεί στην αύξηση της πίεσης στο κρανίο που προκαλείται από τα αιματώματα.

Ο τρίτος τύπος τραυματισμού είναι η ζημιά στις «διόδους» του εγκέφαλου. Ο τραυματισμός σ’ αυτούς τους άξονες μπορεί να οδηγήσει σε νευρολογικά προβλήματα.

Τέλος άκουσα επίμονες αναλύσεις για ζημιά σε μια από τις τέσσερις αρτηρίες που τροφοδοτούν τον εγκέφαλο. Ακόμη κι αν ισχύει δύσκολα μπορεί να εκτιμήσει κανείς την επίδραση που θα έχει καθώς στους περισσότερους ανθρώπους υπάρχουν αρκετές διακλαδώσεις των αρτηριών που επιτρέπουν την αποκατάσταση της ροής μέσω των υπολοίπων αν υπάρχει κάπου εμπόδιο.

Τι προκαλούν όλα αυτά; Το πιο σημαντικό είναι η αύξηση της πίεσης μέσα στο κρανίο(ICP). Αυτή οδηγεί σε συμπίεση των αγγείων που τροφοδοτούν τον εγκέφαλο. Όταν το μυαλό δεν τροφοδοτείται επαρκώς με αίμα επίσης διογκώνεται. Αυτό επιδεινώνει την πίεση στο κρανίο και την ήδη χαμηλή ροή αίματος. Η ίαση τέτοιων χτυπημάτων πρέπει οπωσδήποτε να γίνεται με καλή οξυγόνωση και επαρκή ποσότητα θρεπτικών στοιχείων. Για να γίνει αυτό πρέπει η αναπνευστική δίοδος να παραμένει ανοιχτή με ειδικούς καθετήρες. Η τροφοδοσία γίνεται με εξειδικευμένα μηχανήματα που εξασφαλίζουν ροή αέρα πολύ κοντά στην φυσιολογική. Για να διασφαλιστεί η ροή αίματος πρέπει να ελεγχθεί η άνοδος της πίεσης στο εσωτερικό του κρανίου.

Το πρώτο βήμα για να ελεγχθεί η πίεση έγινε με την αφαίρεση των αιματωμάτων. Επιπλέον οι οπές που ανοίχτηκαν δεν ξανάκλεισαν επιτρέποντας τη μερική διόγκωση του εγκεφάλου χωρίς αντίστοιχη αύξηση της πίεσης. Χαμηλώνοντας λίγο την θερμοκρασία σώματος του ασθενή (33 βαθμούς Κελσίου) επιβραδύνεται ο μεταβολισμός του εγκεφάλου. Αυτό σημαίνει πως επαρκεί πιο εύκολα το οξυγόνο και τα θρεπτικά στοιχεία του αίματος για τον εγκέφαλο. Επίσης η υποθερμία επιβραδύνει την αύξηση της πίεσης του εγκεφάλου.

Θέλω επίσης να ξεκαθαρίσω γιατί ο Σουμάχερ παραμένει σε καταστολή υπό την επήρεια αναισθητικών φαρμάκων. Ανέφερα πριν την σταθερή τροφοδοσία αέρα μέσω τραχειοτομής, και τη μείωση της θερμοκρασίας του σώματος. Ρεαλιστικά μιλώντας δεν μπορείς να το κάνεις αυτό σ’ έναν τραυματία χωρίς αναισθησία, γι’ αυτό χρησιμοποιείται η καταστολή.Επίσης έτσι εξασφαλίζεται πως ο ασθενής δε θα τρέμει λόγω της υποθερμίας. Αν παρόλα τα προαναφερθέντα η πίεση στο κρανίο συνεχίζει ν’ αυξάνει τότε η αναισθησία γίνεται πιο βαθιά. Αυτό έχει σα στόχο την ελαχιστοποίηση της ηλεκτρικής δραστηριότητας του εγκεφάλου ώστε όλη η προσδιδόμενη ενέργεια να αξιοποιηθεί στην ίαση και όχι στην λειτουργία. Τι επιφυλάσσει το μέλλον; Ο δρόμος είναι σίγουρα μακρύς θα πάρει μήνες και το επόμενο κρίσιμο στάδιο για το Σουμάχερ είναι η μείωση της αναισθησίας όταν σταθεροποιηθεί η πίεση στο κρανίο.

Για συνεχήενημέρωση γύρω από την υγεία του Σουμάχερ δείτε εδώ…