Οδηγούμε στην Ιταλία την Giulietta Sprint

H Alfa Romeo είναι σε φάση νηνεμίας πριν την καταιγίδα. Σχεδιαστές και μηχανικοί της στο Τορίνο δουλεύουν full time για να φέρουν στην παραγωγή νέα μοντέλα – με πρώτο την Giulia; – που σύμφωνα με το νέο δόγμα Marchionne θα την επαναφέρουν στις παλιές της δόξες. Οδηγώντας τη νέα Giulietta Sprint με τους 150 ίππους κάνουμε ένα μικρό ταξίδι στο παρελθόν και προπάντων στο μέλλον της Alfa Romeo.

Με ασυμβίβαστη φιλοσοφία, δηλαδή πισωκίνητες πλατφόρμες, πολλά άλογα και λίγα κιλά, η Alfa Romeo του 2018 θα διαθέτει μία oversized γκάμα σε σχέση με τη σημερινή. Οι Alfa θα πρέπει να είναι ένα κλικ κάτω από τις Maserati και θα κοιτάζουν στα ίσια τα γερμανικά premium σεντάν. Στους κύκλους του Τορίνο, είναι γνωστό ότι αυτό που προσπαθεί να φτιάξει ο Marchione είναι μία BMW που να μιλά ιταλικά!

Ωραία όλα αυτά, όμως σήμερα τι είναι η Alfa Romeo; Η MiTO και η Giulietta ουσιαστικά. Η 4C είναι εκτός σειράς μοντέλο, μία fuoriserie που λένε οι Ιταλοί, ένα carbon πλαίσιο που συναρμολογείται στο εργοστάσιο της Maserati στη Μόντενα και θα μπορούσε να φοράει οποιοδήποτε φόρεμα από πάνω. Η 4C θα μπορούσε να είναι, για παράδειγμα, μία νέα Stratos, αν ο Marchionne δεν είχε αποφασίσει να σκοτώσει τη Lancia, μία άλλη ταλαιπωρημένη μάρκα με μεγάλη ιστορία. Άρα τρίτο μοντέλο Alfa ουσιαστικά δεν υφίσταται.

Σ’ αυτή τη νηνεμία λοιπόν και ενώ η Giulietta, το μοντέλο αιχμής της Alfa, διανύει αισίως τη μέση ηλικία της, πώς διατηρείς ζωντανό το ενδιαφέρον του κοινού; Αν ήταν Fiat θα έκανες ένα θαρραλέο facelift, όμως άντε να βάλεις χέρι σε ένα τόσο ιδιαίτερο σχήμα.

Οι Ιταλοί σκέφτηκαν να παρουσιάσουν τη σπορτίβικη γκάμα Sprint – να ακόμη ένα ιστορικό λογότυπο – και να γιορτάσουν με τον τρόπο τους τα 60 χρόνια του ονόματος Giulietta. Πώς; Προσκαλώντας επιλεγμένους δημοσιογράφους να οδηγήσουν τη σύγχρονη Giulietta προσφέροντας ως «τυράκι» τη σπάνια εμπειρία να βάλουν στο χέρι κάποια σπάνια κομμάτια βγαλμένα από το μουσείο της Alfa, όπως η 750 Competizione του ’55 και η Giulietta SZ του ’60. 

Στη Disneyland της Fiat
Ξέρετε τι είναι το Μπαλόκο, σωστά; Το μεγάλο κέντρο δοκιμών της Fiat, στην πεδιάδα ανάμεσα ακριβώς στο Μιλάνο και το Τορίνο, θα πείτε. Λάθος! Το Μπαλόκο είναι η Disneyland του συντάκτη αυτοκινήτου. Πού αλλού μπορείς να οδηγήσεις από Panda Cross σε διαδρομή Offroad μέχρι Maserati MC12 με 300 και από Cherokee σε ανώμαλα παβέ μέχρι vintage Alfa σε δρομάκι χωρίς κίνηση που θυμίζει διαδρομή του Πιεμόντε;

Να είναι καλά η Fiat που ανοίγει τόσο γενναιόδωρα το κέντρο δοκιμών της. Αυτή την εβδομάδα για παράδειγμα, ενώ εμείς οδηγούσαμε τις Giulietta του σήμερα και του χθες, κάπου στο βάθος όλο και κάποιο πρωτότυπο δοκιμής εμφανιζόταν καμουφλαρισμένο. Να ένα Renegade από εδώ, να ένα Fiat 500X από εκεί. Δεν μπορούσαμε να τραβήξουμε φωτογραφίες αλλά νιώθαμε ότι βρισκόμασταν μέσα στην καρδιά της νέας Fiat – συγγνώμη, της Fiat Chrysler – η οποία πάλλεται πλέον μεταξύ Τορίνου, Λονδίνου, Wall Street και Ντιτρόιτ…

Η ημέρα ξεκίνησε συμβατικά αλλά ευχάριστα, με μία διαδρομή στα πέριξ της πίστας στο τιμόνι της Giulietta Sprint με τον βενζινοκινητήρα 1.4 Multi Air στη νέα έκδοση με τους 150 ίππους. Πώς μας φάνηκε η Giulietta; Εξωτερικά παραμένει μία κούκλα παρά τα τέσσερα χρόνια της.

Δείχνει μάλιστα πιο φρέσκια τώρα χάρη στις ζάντες με τις πέντε οπές (σε ασημί ή μαύρο), χάρη στο νέο προφυλακτήρα με το διαχύτη χαμηλά και στις πιο χοντρές απολήξεις της εξάτμισης. Το έμπειρο μάτι θα διακρίνει επίσης, πέρα από το σηματάκι Sprint στο μπροστινό φτερό, τα φιμέ πίσω τζάμια, καθώς και το μαύρο φινίρισμα στη γρίλια, στους καθρέπτες και στις κορνίζες των προβολέων ομίχλης.



Εσωτερικά, το περιβάλλον έχει γίνει ακόμη πιο υποβλητικό χάρη στα μαύρα καθίσματα από αλκαντάρα με κόκκινες ραφές και επιγραφή Sprint στις πλάτες αλλά και χάρη στα carbon look πλαστικά του ταμπλό και στο πανέμορφο carbon ύφασμα που επενδύει τις πόρτες. Κόκκινες ραφές έχουν προστεθεί διακριτικά και στη στεφάνη του τιμονιού.

Στο δρόμο η Giulietta είναι πολύ γερμανική σε αίσθηση, δηλαδή στιβαρή, αθόρυβη και σφιχτή στις στροφές. Αν βέβαια μετακινήσεις το διακοπτάκι DNA μπροστά στη θέση Dynamic, ο ήχος του μοτέρ γίνεται πιο ιταλικός, η απόκριση στο γκάζι πιο ζωντανή και το τιμόνι αισθητά πιο βαρύ.

Όσο για τον κινητήρα, δεν μπορείς να πεις ότι έχει κάτι το ιταλικό, πέρα από το γρύλισμα της εξάτμισης. Ως turbo τελευταίας γενιάς, εντυπωσιάζει περισσότερο με τη ροπή, παρά με την ισχύ του ψηλά. Με άλλα λόγια, δεν χρειάζεται να ρίξεις ματιές στο στροφόμετρο για να οδηγήσεις μία Giulietta. Παλιά δεν ήταν έτσι. Βέβαια, παλιά, δεν πετύχαινες 210 χλμ./ώρα και 0-100 σε 8,2 με τόσο πολιτισμένο τρόπο…

Χωρίς να έχει επιδόσεις που δεν βρίσκεις αλλού στα 1.400, η Giulietta ξεχωρίζει από τη μάζα, απλά και μόνο επειδή είναι το μόνο αυτοκίνητο στην κλάση της που το χαζεύεις για ώρα απ΄έξω και σε κάνει να αισθάνεσαι τόσο στιλάτος από μέσα.