F1: Στη θρυλική πίστα του Σπα

Υπολείπονται 9 αγώνες για την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος και 225 βαθμοί να μοιραστούν. Eπί Ευρωπαϊκού εδάφους απομένουν δυο αγώνες, αρχής γενομένης από το Βελγικό GP αυτή την Κυριακή στη θρυλική πίστα του Σπα ενώ ακολουθεί το πρώτο Σαββατοκύριακο του Σεπτέμβρη το Ιταλικό GP στην πίστα της Μόντσα. Το Σπα είναι μια μοναδική ιστορική διαδρομή, αγαπημένη όλων των πιλότων, ο πρώτος αγώνας εκεί, έγινε το 1924 και ο γύρος ήταν 14.9km! Παρότι η πίστα από τότε έχει κοπεί παραπάνω από το μισό, το Σπα παραμένει η μεγαλύτερη σε μήκος πίστα του πρωταθλήματος (7004m).

Μόνο έξι οδηγοί στην ιστορία του αγώνα έχουν κερδίσει πάνω από δυο φορές, όλοι τους παγκόσμιοι πρωταθλητές: Φάντζιο (3 νίκες), Χιλ (3 νίκες), Ράικονεν (4 νίκες) Κλαρκ (4 νίκες), Σένα ( 5 νίκες), Μ.Σουμάχερ (6 νίκες). Η πρώτη φορά που διοργανώθηκε το GP του Βελγίου στην πίστα του Σπα ήταν το 1950, φέτος θα είναι η 60η. Τον πρώτο αγώνα είχε κερδίσει ο αείμνηστος Χουάν Μανουέλ Φάντζιο.  Το Βελγικό GP στο Σπα μαζί με αυτά στο Μονακό, στο Σίλβερστον και στη Μόντσα αποτελούν την παλιά φρουρά πιστών στη F1. Το Σπα είναι η πιο μεγάλη σε μήκος πίστα του πρωταθλήματος καθώς ξεπερνά τα επτά χιλιόμετρα κατά τέσσερα μέτρα και μια από τις πιο ιστορικές. Το σημερινό μήκος της πίστας είναι το μισό από την αρχική διαδρομή που περνούσε από τα γύρω χωριά το Σπα, το Φρανκοσάμπ και το Μαλμεντί. Λόγοι ασφαλείας περιόρισαν το μήκος της διαδρομής στο μισό όταν το Σπα επανήλθε στο ημερολόγιο το 1983.

Φέτος διοργανώνεται στο Σπα, GP, στη σύγχρονη ιστορία για 48η φορά. Το μικροκλίμα του οροπεδίου που δεσπόζει στα δάση των Αρδεννών που περιγράφεται περίτρανα από τη φράση "τέσσερις εποχές σε μια μέρα" έχει δώσει στο παρελθόν αλησμόνητους αγώνες με θρυλικές μονομαχίες αλήστου μνήμης. Από τα συγκρουόμενα και τον καβγά Σουμάχερ – Κούλθαρντ το 1998 στο προσπέρασμα του Χάκινεν στο Σουμάχερ το 2000 αλλά και την κόντρα Ράικονεν - Χάμιλτον το 2008. Στο Σπα έχει κερδίσει 6 φορές ο Μ.Σουμάχερ, 5 φορές ο Άιρτον Σένα ενώ οι Κλαρκ – Ράικονεν έχουν από 4 νίκες. Οι Ντέιμον Χιλ και Μανουέλ Φάντζιο έχουν από 3 νίκες.

Πέρυσι στο Βέλγιο κέρδισε ο Ρικιάρντο. Στο βάθρο τον πλαισίωσαν οι Ρόσμπεργκ και Μπότας.

Ο πολυνίκης στη συγκεκριμένη διαδρομή, Μ.Σουμάχερ δε μπορούσε ποτέ να φανταστεί όταν έκανε ντεμπούτο στη F1 το 1991 στο Σπα, πως 21 χρόνια μετά σε ηλικία 43 ετών θα συμπλήρωνε εκεί 300 συμμετοχές σε GP. Στην πίστα του Σπα εκτός από ντεμπούτο, το ‘91 ο Σουμάχερ έχει σημειώσει την πρώτη νίκη της καριέρας του, το 1992 από τότε ακολούθησαν άλλες 90, πέντε εξ’ αυτών στο Σπα (1995, 1996, 1997, 2001 και 2002). Η τελευταία μάλιστα νίκη στο Σπα σήμανε την κατάκτηση του 5ου τίτλου στην καριέρα του Γερμανού που δίνει από πρόπερσι τα Χριστούγεννα μια άνιση μάχη μετά το σοβαρό τραυματισμό του στο κεφάλι ενώ έκανε σκι.

Οι περισσότεροι πιλότοι θεωρούν το Σπα ως την καλύτερη πίστα στον κόσμο, όχι τυχαία βέβαια. Στροφές όπως η θρυλική Eau Rouge αλλά και οι Pouhon, Blanchimont αλλά και το σικέιν της «στάσης λεωφορείου» αποτελούν θρύλο στους αγώνες. Προσωπικά θεωρούμε πως όποιος δεν έχει ζήσει πέρασμα μονοθεσίου από την Eau Rouge με τέρμα γκάζι, δεν έχει ολοκληρωμένη εικόνα της F1. Οι Mercedes έχουν κερδίσει εδώ το 1955 με το Φάντζιο. Από τους 20 οδηγούς που θα βρεθούν την Κυριακή στην εκκίνηση του 60στου Βελγικού GP μόνο οι έξι έχουν κερδίσει εκεί. Ο Ρικιάρντο κέρδισε πέρυσι, ο Φέτελ το 2013 και το 2011, ο Μπάτον το 2012 ο Χάμιλτον το 2010 και ο Μάσα το 2008. Ο Ράικονεν έχει κερδίσει εκεί τέσσερις φορές (2004, 2005, 2007, 2009) από τις 20 συνολικά στην καριέρα του και μετά τους Σουμάχερ (6 φορές) και Σένα (5 φορές) είναι πολυνίκης στη συγκεκριμένη διαδρομή. Ο Ράικονεν έχει πλέον καλή ψυχολογία μετά την ανακοίνωση της Ferrari για ανανέωση του συμβολαίου του και το 2016 παρότι υπό πίεση καθώς τα φετινά αποτελέσματα δεν είναι ανάλογα των δυνατοτήτων του.



Στο Σπα οι πιλότοι πηγαίνουν με τέρμα γκάζι για πάνω από 20 sec από την πρώτη στροφή (La Source) ως την 5η (Les Combes) η πίστα αποτελεί δυναμόμετρο για τους κινητήρες. Η υπεροχή της μονάδας ισχύος της Mercedes αναμένεται να δώσει πλεονέκτημα εκτός από τα εργοστασιακά μονοθέσια και σε Williams, Force India, Lotus. Η Pirelli έχει στη διάθεση των ομάδων τη μέση και τη μαλακή γόμα, τον ταχύτερο χρόνο στις δοκιμές θα τον δώσει η μαλακή γόμα. Στον αγώνα οι πρώτοι δέκα θα εκκινήσουν με τη μαλακή γόμα και στη συνέχεια ανάλογα με τη θερμοκρασία θα μεγιστοποιήσουν τη χρήση της μέσης (πιο χαμηλή θερμοκρασία) ή της μαλακής γόμας (πιο υψηλή θερμοκρασία) με μια ή δυο αλλαγές ελαστικών. Η νίκη της Ferrari με το Φέτελ στον τελευταίο αγώνα καταδεικνύει τη δυναμική που έχει η Ιταλική ομάδα ενώ μένει να δούμε τι επίδραση θα έχουν οι αλλαγές που θα εφαρμοστούν στις εκκινήσεις. Μέχρι το Ουγγρικό GP οι οδηγοί είχαν στη διάθεσή τους ειδικό λογισμικό που στα κρίσιμα μέτρα μετά την εκκίνηση διατηρούσε την εμπλοκή του συμπλέκτη στο επίπεδο που είχαν προκαθορίσει ως βέλτιστο ώστε να υπάρχει λίγο σπινάρισμα (20%) απαραίτητο για ταχύτερη εκκίνηση. Πλέον δεν επιτρέπεται ηλεκτρονικά η διατήρηση ενός βαθμού εμπλοκής του συμπλέκτη, αυτό θα γίνεται χειροκίνητα μέσω του λεβιέ με βάση την αίσθηση του οδηγού και μόνο. Επιπλέον η αύξηση της προσδιδόμενης ροπής παύει να είναι οριοθετημένη μέχρι να εμπλακεί η 2η σχέση στο κιβώτιο και θα εξαρτάται αποκλειστικά από την πίεση στο πεντάλ του γκαζιού από τον οδηγό. Δεν αναμένεται να επηρεαστεί περισσότερο κάποια συγκεκριμένη ομάδα, όμως πλέον εναπόκεινται πολλά στον ανθρώπινο παράγοντα και τα όποια λάθη θα κοστίζουν θέσεις στην κατάταξη μετά την πρώτη στροφή.




Για να αντιληφθεί κανείς τον ιδιαίτερα δύσκολο ρόλο των ελαστικών αρκεί να δει το παράδειγμα της Eau Rouge. Τα μονοθέσια φτάνουν στη βάση του λόφου με 300km/h και τα ελαστικά κατά τη διάρκεια της ανάβασης δέχονται συνδυασμένο φορτίο της τάξης του 1g κατακόρυφα λόγω υψομετρικής διαφοράς και 5g πλευρικά λόγω της αλλαγής διεύθυνσης. Η δομή και ειδικά ο ώμος του ελαστικού καλούνται να τα βγάλουν πέρα με καταπόνηση που δεν απαντάται πουθενά αλλού. Η μέση γόμα έχει σχεδιαστεί για πιο χαμηλές θερμοκρασίες οδοστρώματος ενώ η μαλακή για πιο υψηλές. Καθότι οι μηχανικοί επιλέγουν χαμηλές κλίσεις στις αεροτομές καθώς κυρίαρχο ζητούμενο είναι η υψηλή τελική ταχύτητα τα μονοθέσια είναι ευαίσθητα στο φρενάρισμα και αποσταθεροποιούνται εύκολα. Τα μπλοκαρίσματα οδηγούν σε παραμορφώσεις των ελαστικών.


 

GP Βελγίου, 11^ος αγώνας

Μήκος πίστας: 7.004km

Ρεκόρ γύρου: 1:47.263 (Φέτελ, Red Bull, 2009)

Αριθμός γύρων: 44

Συνολική απόσταση: 308.052km

Τέρμα γκάζι: 71% του γύρου

Ταχύτητα διέλευσης στα pit: 80 km/h σε δοκιμές και αγώνα.