O Φέτελ μιλάει για τη φετινή χρονιά

Ο24χρονος παγκόσμιος πρωταθλητής είχε φέτος μια ονειρεμένη χρονιά με 16 παρουσίες στο βάθρο σε 18 αγώνες, τις 11 απ’ αυτές στο μεσαίο σκαλί, μια 4η θέση και μια εγκατάλειψη στον τελευταίο αγώνα στο Άμπου Ντάμπι.

Διατηρώντας τον παγκόσμιο τίτλο έγινε ο νεότερος οδηγός στην ιστορία της F1 που έχει πετύχει αυτό τον άθλο. Με κρύο μυαλό απαντά σε γενικές ερωτήσεις για τη φετινή χρονιά. Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στον επίσημο δικτυακό τόπο της F1.

Πως ήταν η φετινή χρονιά;
Σίγουρα μια τέτοια σεζόν δεν τυχαίνει συχνά στη ζωή σου. Δεν είχαμε προβλήματα και δεν στράβωσε κάτι. Το μονοθέσιο δε μας άφησε ποτέ ούτε εμείς επιτρέψαμε στους εαυτούς μας στιγμές ολιγωρίας. Σίγουρα υπήρξαν κάποια επιμέρους προβλήματα αλλά ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε το κακό σενάριο. Το βασικότερο σημείο βελτίωσης σε σχέση με πέρυσι είναι ότι δεν εκνευριστήκαμε και δεν αποσπάστηκε η προσοχή μας από αλλότρια. Ακόμη και στα δύσκολα διατηρήσαμε την ψυχραιμία παρότι πέρυσι αυτό ήταν στα αδύνατα σημεία μας.

Περιέγραψές μας το χαρακτήρα του μονοθεσίου σου, της “Kinky Kylie”

Αλάνθαστη. Το καλό μας το κορίτσι συμπεριφέρθηκε άψογα και δε δημιούργησε κανένα πρόβλημα. Το μυστικό της φετινής χρονιάς ήταν ότι επικεντρωνόμαστε κάθε φορά στον επόμενο αγώνα και μόνο. Ακόμη κι όταν τα πράγματα έδειχναν καλά για μας από την αρχή προσεγγίζαμε κάθε αγώνα με τη λογική της μέγιστης απόδοσης και ποτέ δεν περιοριστήκαμε σε ασφαλή προσέγγιση.



Κατάλαβες από την πρώτη στιγμή οδηγώντας την RB7 στις χειμερινές δοκιμές εξέλιξης ότι θα ακολουθήσει μια χρονιά πλήρους κυριαρχίας;
Όχι. Χρειάστηκε ένα διάστημα για να ρυθμίσουμε κατάλληλα το μονοθέσιο για τα νέα ελαστικά. Τότε υπήρχαν φήμες ακόμη και για 5 ή 6 pit stop ανά αγώνα οπότε τίποτα δεν ήταν ξεκάθαρο την πρώτη βδομάδα του Φεβρουαρίου. Αυτό που φάνηκε φέτος ήταν ότι παρότι το μονοθέσιο από μόνο δεν έκανε τέτοια διαφορά η ομάδα μας έχει δυναμώσει πολύ και αυτό αποτελεί πηγή δύναμης.  Ήμασταν πολύ πιο σταθεροί και είναι προφανές ότι μάθαμε από τα περσινά λάθη. Διασκεδάζω με σχόλια του τύπου «εύκολο ή περίπατος στο πάρκο» που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Κάθε νίκη μας κατακτήθηκε μετά από σκληρή μάχη και σας διαβεβαιώνω ότι τα πράγματα ήταν πολύ πιο αμφίρροπα απ’ ότι φαινόταν. Είναι σημαντικό ότι καταφέραμε να υπερισχύσουμε στους περισσότερους αγώνες.

Ανατρέχοντας σ’ όλους τους φετινούς αγώνες και τις νίκες σου ποια ξεχωρίζεις;
Θεωρώ ότι τρεις απ’ αυτές ήταν καλύτερες από τις υπόλοιπες. Η νίκη στους δρόμους του Μονακό ειδικά καθότι ο αγώνας αυτός ήταν περίεργος. Πριν από κάθε αγώνα εξετάζουμε ενδελεχώς όλα τα ενδεχόμενα και πιστέψτε με ποτέ δεν αναλύσαμε στρατηγική με ένα μόνο pit stop γιατί δεν το θεωρούσαμε πιθανό. Τελικά ήταν ο μόνος τρόπος να μείνω επικεφαλής του αγώνα και τα καταφέραμε. Κάτι τέτοιο δεν το ξεχνάς ποτέ. Επίσης η νίκη στη Μόντσα ήταν κάτι ιδιαίτερο για μένα. Το να βρεθώ ξανά μετά από 3 χρόνια στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου που δοκίμασα για πρώτη φορά σαμπάνια ήταν για μένα μοναδικό. Τέλος ο αγώνας στη Σιγκαπούρη για μένα είναι από τους πιο δύσκολους και απαιτητικούς ολόκληρη τη χρονιά. Όταν ολοκληρώσεις τη δουλειά τότε μόνο συνειδητοποιείς τι έκανες τις τελευταίες δυο ώρες. Αυτές ήταν για μένα οι πιο ιδιαίτερες στιγμές φέτος.




Από πού πηγάζει η ακόρεστη επιθυμία σου για τρόπαια;
Δεν έχω ιδέα μάλλον είναι ενστικτώδη επιθυμία μετά από δυο ώρες σκληρής δουλειάς. Από παιδί ήμουν πάντοτε ικανοποιημένος όταν επέστρεφα σπίτι με κάποιο κύπελλο από τον αγώνα ανεξάρτητα αν ήταν μικρό ή μεγάλο.
Θυμάμαι όταν κέρδισα στον πρώτο αγώνα καρτ στην καριέρα μου απογοητεύτηκα από την τελετή της απονομής. Τότε στη F1 οι νικητές έπαιρναν δάφνινα στεφάνια ενώ εγώ πήρα μόνο ένα κύπελλο. Ντρεπόμουν να το πάω σπίτι.
Άλλαξα όμως γρήγορα και άρχισα να μαζεύω τρόπαια με ευλάβεια. Αν είσαι πολύ καλός όλη τη χρονιά τότε σκέφτεσαι μόνο ένα τρόπαιο, του πρωταθλητή. Η τελετή απονομής είναι πάντα γεμάτη έντονα συναισθήματα.

Αφού αναφέρθηκες στα συναισθήματα, ποια ήταν η πιο έντονη στιγμή φέτος;
Υπήρξαν δυο στιγμές. Η πρώτη ήταν η νίκη στη Μόντσα. Το βάθρο βρίσκεται το μισό στο κενό πάνω από το pitlane και νιώθεις να αιωρείσαι. Έχει μια απίστευτη θέα στην Curva Grande και νομίζω ότι η ζωή εκεί πάνω είναι στα καλύτερά της. Δάκρυσα εκεί. Η άλλη στιγμή είτε το πιστεύετε είτε όχι ήταν στην Κορέα. Στην Ιαπωνία δυσκολευόμουν να δεχτώ ότι πήρα τον τίτλο τερματίζοντας 3ος και στην Κορέα μετά τη νίκη μου ένιωσα πρωταθλητής για το 2011. Μάθαμε το 2010 τα βήματα που απαιτούνται για την κατάκτηση του τίτλου και τα επαναλάβαμε το 2011 χωρίς να ξεχάσουμε κανένα.

Ποια στιγμή μετά τον τερματισμό σε συγκινεί περισσότερο;
Φυσικά η άνοδος στο βάθρο. Τα έχεις καταφέρει κανείς δεν μπορεί να σε κατεβάσει πλέον από κει και απολαμβάνεις τη στιγμή. Η στιγμή του εθνικού ύμνου και η ησυχία, φέρνεις ξανά στο μυαλό σου τον αγώνα πριν την γιορτή που ακολουθεί. Μετέπειτα στο δωμάτιο όταν είσαι μόνος σου και έχουν όλα τελειώσει ξαφνικά αρχίζεις να χαμογελάς. Στην αρχή δεν ξέρεις ακριβώς γιατί αλλά μετά συνειδητοποιείς ότι έχεις έναν καλό λόγο και το απολαμβάνεις.



Είσαι καλύτερος οδηγός τώρα μετά από δυο τίτλους;
Πιθανότατα ναι. Το σημαντικότερο είναι ότι πλέον δεν χρειάζεται να αποδείξω κάτι σε κάποιον. Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι το 2012 δεν πήρα τον τίτλο επειδή ήμουν εγώ τυχερός και οι άλλοι άτυχοι.

Ποιον θεωρείς πιο επικίνδυνο αντίπαλο για το 2012;
Δεν θα ξεχώριζα μόνο ένα. Οι δυο πιλότοι της McLaren ο Αλόνσο, οι δυο πιλότοι της Mercedes και δε ξεχνώ και το Μαρκ (Γουέμπερ). Αυτοί είναι οι αντίπαλοί μου για το 2012.