Τι να περιμένουμε από την επιστροφή του Ράικονεν...

Το άρθρο αυτό έχει σκοπό να ρίξει νερό στο μύλο της συζήτησης για το αν θα είναι πετυχημένη η επιστροφή του Κίμι Ράικονεν με τα χρώματα της Lotus

Καταρχάς ο γράφων έχει δηλώσει στο παρελθόν φαν του Ράικονεν. Ο 32χρονος Φινλανδός διαθέτει σαν οδηγός εξωπραγματικό ταλέντο. Είναι επίσης σίγουρος για τον εαυτό του, τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει.
Όμως είναι ξεκάθαρο ότι όσο ταλέντο του περισσεύει, τόση διάθεση για δουλειά του λείπει.

Ο Ράικονεν έλαμψε στην McLaren γιατί η ομάδα αυτή δε λειτουργεί οδηγοκεντρικά. Η κουλτούρα της Βρετανικής ομάδας είναι διαφορετική, οι μηχανολόγοι χαράζουν το δρόμο και οι οδηγοί προσαρμόζονται. Αν η Mercedes στα μέσα της δεκαετίας είχε πιο αξιόπιστους κινητήρες ο Ράικονεν θα είχε πάρει τον πρώτο του τίτλο με τα χρώματα της McLaren.

Στη Ferrari ο Φινλανδός πήρε τον τίτλο το 2007 από κεκτημένη ταχύτητα. Η Ιταλική ομάδα βάδιζε ακόμη στα χνάρια των Σουμάχερ, Μπρον, Μπήρν που είχαν μόλις φύγει. Από κει και μετά έχασαν το βήμα τους γιατί δεν υπήρχε ο οδηγός – σημείο αναφοράς που θα συσπειρώσει – εμπνεύσει – κατευθύνει την ομάδα. Δεν είναι τυχαίο ότι από τότε δεν έχουν ξαναδεί τίτλο στους οδηγούς ενώ και στους κατασκευαστές η τελευταία χρονιά που τον κατέκτησαν ήταν το 2008.

Είναι χαρακτηριστική η ατάκα κορυφαίου στελέχους της Ιταλικής ομάδας: «Αν ο Ράικονεν ασχολούνταν να μάθει τις λειτουργίες του τιμονιού θα μπορούσε να πάει 1 sec πιο γρήγορα στο γύρο». Οι παροικούντες στο Μαρανέλο γνωρίζουν καλά πως ο Φινλανδός όποτε έμπαινε στον κόπο να συμμετέχει σε απενημέρωση το μόνο που έλεγε ήταν: «Δεν είναι καλό φτιάξτε το» ή «καλό είναι».
Όταν συνειδητοποίησαν το αδιέξοδο στη Ferrari αποφάσισαν να τον αντικαταστήσουν με τον Αλόνσο και του πλήρωσαν το συμβόλαιο για να κάθεται.

Ένα ενδεικτικό παράδειγμα της εποχής είναι οι ταχύτεροι γύροι. Ο Ράικονεν ήταν και παραμένει εξωπραγματικά γρήγορος. Τα ελαστικά της Bridgestone στους πρώτους γύρους (σ.σ: μέχρι να φύγει η γυαλάδα και να στρώσουν τα αυλάκια) επέτειναν την υποστροφή. Μόλις πάταγαν καλά ο Ράικονεν πετούσε, δεν είναι τυχαίο ότι πέτυχε 10 ταχύτερους γύρους τη χρονιά. Αλλά φυσικά δεν ασχολούνταν με το να προσαρμόσει το στυλ του ή το set – up για να κινηθεί γρήγορα και όσο υπόστρεφε το μονοθέσιο.

Στο WRC η εικόνα ήταν ακριβώς ίδια. Ταχύς αλλά χωρίς καμία διάθεση για δοκιμές, ρυθμίσεις, εξέλιξη του αυτοκινήτου.

Η Renault φέτος έπαθε μεγάλη ζημιά επειδή τραυματίστηκε ο Κουμπίτσα. Όχι μόνο γιατί στερήθηκε τις οδηγικές του ικανότητες αλλά γιατί έλειψε από την ομάδα η ηγετική του μορφή, το πάθος του για την βελτίωση του μονοθεσίου και η εμπειρία του στο set – up. Στο τελευταίο μέρος και μόνο αποδείχτηκε άξιος αντικαταστάτης του ο Χάιντφελτ. Ο Γερμανός όμως δεν είχε την ταχύτητα του Πολωνού, ούτε την προσωπικότητα. Η άκομψη απομάκρυνσή του στα μέσα της χρονιάς είχε σαν αποτέλεσμα η ομάδα να χάσει τελείως τον προσανατολισμό της.
Αποκλείεται δε να τον ξαναβρεί με σημείο αναφοράς τον Ράικονεν. Ο Φινλανδός είναι καλός οδηγός όχι ηγέτης. Αν για παράδειγμα επέστρεφε στη McLaren στη θέση του Χάμιλτον θα σάρωνε, ή ακόμα και στη Mercedes με το Σουμάχερ να στήνει το μονοθέσιο.

Στη Lotus όπως θα ονομάζεται η Renault του χρόνου ποιος θα χαράξει πορεία; Οι Μπουλιέ (αγ. διευθ.) και Άλισον (τεχν. διευθ.) δεν έχουν το ειδικό βάρος για να φτιάξουν μονοθέσιο – νικητή. Τα λεφτά του Πετρόφ (σ.σ: δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμη από την ομάδα) είναι καλοδεχούμενα αλλά δεν μπορούν να στήσουν το μονοθέσιο, όπως δεν μπορεί και ο Ρώσος. Άρα;

Το 2012 ο Ράικονεν στη Lotus θα ταλαιπωρήσει εαυτόν και αλλήλους. Χωρίς να αποκλείεται κάποια έκλαμψη όταν όλα θα ταιριάξουν από καθαρή εύνοια της τύχης.

Εύχομαι ολόψυχα να διαψευστώ ώστε από την επιστροφή του να κερδίσουν και οι φίλαθλοι και το σπορ.