Μια ματιά στην αθέατη πλευρά της επιτυχίας του Φέτελ!

Ο 25χρονος Γερμανός είναι από την προηγούμενη Κυριακή τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής. Το όνομά του βρίσκεται στο παλμαρέ της F1 δίπλα σε αυτά των Άιρτον Σένα, Νέλσον Πικέ, Έμερσον Φιτιπάλντι, Τζακ Μπράμπαμ, Νίκι Λάουντα, Τζάκι Στιούαρτ. Πάνω από το δικό του όνομα στο club των πρωταθλητών υπάρχουν μόνο τρία: Αλαίν Προστ (4), Χουάν Μανουέλ Φάντζιο (5) και Μ.Σουμάχερ (7).

Ο Φέτελ έχει πάρει 3 συνεχόμενους παγκόσμιους τίτλους ανδραγάθημα που στο παρελθόν έχουν πετύχει μόνο οι Σουμάχερ και Φάντζιο. Επίσης είναι ο μόνος στην ιστορία της F1 που έχει πάρει δυο συνεχόμενους τίτλους μετά τον πρώτο.

Αυτή η συνέχεια πιθανόν να μην αφήνει να φανεί ξεκάθαρα το μέγεθος της φετινής επιτυχίας του Γερμανού. Η φετινή χρονιά δεν ξεκίνησε καλά για το Φέτελ. Στους πρώτους 13 αγώνες είχε μόλις μια νίκη και το πέσιμο της καρό σημαίας στη Μόντσα τον βρήκε 39 βαθμούς πίσω από τον πρωτοπόρο τότε στη βαθμολογία Φερνάντο Αλόνσο. Το θέμα κατά την άποψή μας επικεντρώνεται στις αλλαγές των τεχνικών κανονισμών. Η Red Bull πέρυσι είχε επικεντρώσει την προσοχή της στην εξέλιξη της διάταξης που εκμεταλλεύονταν την κινητική ενέργεια των καυσαερίων του περίφημου ‘blown diffuser’. Το επίπεδο εξέλιξης ήταν τέτοιο που υπήρχαν ειδικές χαρτογρα φήσεις για το Q3 στις κατατακτήριες δοκιμές κομμένες και ραμμένες στα μέτρα του Φέτελ. Ο Γερμανός αρέσκεται στην απότομη αλλαγή πορείας στην είσοδο της στροφής και θέλει το πίσω μέρος του μονοθεσίου να ακολουθεί χωρίς να αποσταθεροποιείται.

Η απαγόρευση των blown diffusers είχε πολλές επιπτώσεις. Πρώτα απ’ όλα άλλαξαν θέση οι εξατμίσεις. Η Red Bull τράβηξε πιο πίσω τις εξατμίσεις θυμίζοντας αρκετά τη McLaren. Εν συνεχεία άρχισε από τους αεροδυναμιστές στη συγκεκριμένη περίπτωση από τον Άντριαν Νιούι μια προσπάθεια μορφοποίησης της ροής των καυσαερίων προς το κάτω μέρος του μονοθεσίου ώστε να μην πηγαίνει χαμένη η ενέργεια (θερμική και κινητική) που περιείχαν. Πράγμα φυσικό καθότι όταν οι μηχανικοί «βρουν» κάτι σε μια περιοχή δύσκολα δέχονται να το χάσουν. Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα ο Φέτελ αντιμετωπίζει δυσκολίες. Στην Κίνα απαιτεί να επιστρέψει στο παλιό σύστημα εξατμίσεων και μένει για πρώτη φορά εδώ και 4 χρόνια εκτός δεκάδας. Ο Άντριαν Νιούι επικεντρώνεται στο μονοθέσιο του Γουέμπερ. Η RB8 έχει καλό ρυθμό στον αγώνα αλλά για να μην φθείρει τα ελαστικά υπέρμετρα απαιτείται υποστροφικό στήσιμο πράγμα που αντιπαθεί ο Φέτελ . Αυτό γιατί το πίσω μέρος καθίσταται ασταθές και ο Γερμανός δεν μπορεί να είναι όσο επιθετικός θέλει στην είσοδο της στροφής. Στο Μπαχρέιν βρίσκει τη χρυσή τομή και παίρνει pole και νίκη.
Σ’ αυτό θα παίξει ρόλο και η πολύ υψηλή θερμοκρασία οδοστρώματος. Η συνέχεια δεν είναι ανάλογη. Ο Γουέμπερ καταφέρνει ν’ αξιοποιήσει καλύτερα την RB8 παίρνει νίκες σε Μονακό και Αγγλία ενώ ταυτόχρονα είναι πιο συχνά απ’ ότι συνήθως ταχύτερος του Φέτελ στις δοκιμές. Ο Φέτελ σε αγώνες που η θερμοκρασία είναι υψηλή όπως σε Βαλένθια και Καναδά (pole) τα πάει καλύτερα απ’ ότι σε αγώνες με χαμηλή θερμοκρασία. Σ’ αυτή την φάση του πρωταθλήματος κανείς δεν ξεχωρίζει με επτά διαφορετικούς νικητές σε ισάριθμους αγώνες ενώ ο πρώτος που θα πάρει 3η νίκη μέσα στη σεζόν είναι ο Αλόνσο στη Γερμανία. Έμελλε όμως να είναι η τελευταία του φετινή.

Εδώ σημαντικό ρόλο θα παίξει και η τροποποίηση των κανονισμών όσον αφορά στους χάρτες των κινητήρων. Στη Μόντσα είναι η τελευταία φορά που η RB8 απογοητεύει το Φέτελ που μένει από εναλλάκτη για δεύτερη φορά μετά τη Βαλένθια.

Η διαφορά ανάμεσα σ’ αυτόν και τον Αλόνσο είναι στους 39 βαθμούς ενώ φαβορί για τον τίτλο φαντάζει ο Χάμιλτον. Η McLaren έχει σαφώς ταχύτερο μονοθέσιο αλλά όχι την απαραίτητα αξιοπιστία. Η RB8 μεταμορφώνεται φεύγοντας από την Ευρώπη. Εδώ η στρατηγική επιλογή της ομάδας να διοχετεύσει όλη την ικανότητα και την εφευρετικότητα του Άντριαν Νιούι ώστε να κατευθυνθεί η εξέλιξη του μονοθεσίου προς αυτό που ζητάει ο Φέτελ ανταμείβεται. Το διπλό DRS της RB8 δουλεύει τα καυσαέρια κατευθύνονται ομαλά προς το κάτω μέρος του μονοθεσίου και ο Γερμανός κάνει ένα σερί τεσσάρων pole - νικών που του προβάδισμα.

Το φινάλε του πρωταθλήματος είναι χαρακτηριστικό της μαχητικότητας του Φέτελ. Εκκινούσε 4ος  και στην 4η στροφή βρέθηκε τελευταίος καθότι τον χτύπησε ο Σένα. Από θαύμα συνέχισε: «Η ζημιά ήταν η μέγιστη που μπορούσε ν’ αντέξει το μονοθέσιο, χωρίς να υποχρεωθούμε σε εγκατάλειψη» ξεκαθάρισε ο τεχνικός διευθυντής της ομάδας, Άντριαν Νιούι που κατά τη διάρκεια του αγώνα, μελετούσε φωτογραφίες του επίμαχου σημείου. Η ανάλυση έδειξε πως η RB8 είχε χτυπηθεί αριστερά στις εξατμίσεις: «Παρακολουθώντας τα φορτία στις ράβδους στρέψης ξέραμε πως είχαμε χάσει ποσοστό κάθετης δύναμης ειδικά πίσω. Για να ισορροπήσει αεροδυναμικά η RB8 μειώσαμε την κλίση στην εμπρός αεροτομή στο πρώτο πιτ στοπ. Ανησυχούσαμε για το χτύπημα στην εξάτμιση, αν τρύπαγε, το σώμα του μονοθεσίου θα έπιανε φωτιά. Επιλέξαμε τη χαρτογράφηση κινητήρα που συνεπάγεται τη χαμηλότερη θερμοκρασία καυσαερίων και χάσαμε κι άλλη απόδοση». Μια επιπλέον δυσλειτουργία ήταν του ασυρμάτου, ο Φέτελ δεν άκουγε τι του έλεγαν μπήκε για λάστιχα δυο γύρους νωρίτερα, του έβαλαν στεγνά και όταν άρχισε να βρέχει μπήκε ξανά για ενδιάμεσα. Τα οποία φυσικά δεν τον περίμεναν! Μ’ όλα αυτά κατάφερε να αναρριχηθεί από τελευταίος, πέμπτος την πρώτη φορά και από 11ος – 6ος τη δεύτερη.

Το φινάλε τον βρήκε να πανηγυρίζει σα μικρό παιδί.