Βόλτα την Κυριακή στο παζάρι των ρακοσυλλεκτών

Είχα ακούσει εδώ και καιρό για την ύπαρξη του παζαριού των ρακοσυλλεκτών. Πρόσφατα ένας φίλος πέταξε την ιδέα ξανά και προσφέρθηκα να ακολουθήσω καθώς πάντα με τραβάει κάτι που δεν έχω ξαναδεί ή ξανακάνει. Έτσι την προηγούμενη Κυριακή το ραντεβού ήταν 10.00 το πρωί στο σταθμό του μετρό Ελαιώνας. Πριν καν ανέβω επάνω κάτι υποψιάστηκα, καθώς πάντα θεωρούσα πως αυτός ο σταθμός εξυπηρετεί τον λιγότερο κόσμο και σπάνια κάποιος επιβιβάζεται ή αποβιβάζεται από το μετρό. Δεν χρειάστηκαν οδηγίες, καθώς ακολούθησα το πλήθος που πήγαινε προς τον ανοιχτό χώρο που διοργανώνεται το παζάρι, επί της Ιεράς Οδού, λίγο πιο πάνω από την Αγίας Άννης.

Οι πάγκοι και οι πραμάτειες στήνονται πριν ξημερώσει. Οι ρακοσυλλέκτες έχουν το δικό τους σωματείο που ιδρύθηκε το 1992 και ονομαζόταν Ερμής, ενώ πρόσφατα μετασχηματίστηκε με το νέο όνομα Ενόδιος Ερμής, και απαριθμεί πάνω από 1.000 μέλη. Στη σελίδα τους στο facebook μπορείς να μάθεις περισσότερες πληροφορίες. Αυτό που αναφέρουν για την περισυλλογή είναι ενδεικτικό: «Ένα είδος άμεσης ανακύκλωσης,όχι μόνο υλικών αλλά και ιστορίας και ιδεών... Κάνε κι εσύ μια βόλτα στο παζάρι και δες...» Και πόσο δίκιο έχει αυτή η πρόταση, καθώς ότι και να διαβάζεις σε μια σελίδα δεν είναι τίποτα. Μιλάμε για μια εμπειρία που πρέπει να βιωθεί και κάτι μου λέει πως είναι δύσκολο να γίνει μόνο μια φορά...





Εντυπωσιακό επίσης το γεγονός πως ο κόσμος που επισκέπτεται το παζάρι είναι μια πολυσυλλεκτική κατηγορία ανθρώπων. Μπορείς να συναντήσεις άτομα διαφόρων εθνικοτήτων, ηλικιών αλλά και οικονομικής κατάστασης. Επίσης διαφέρουν οι λόγοι επίσκεψης: μπορεί κάποιος να ψάχνει κάτι συγκεκριμένο και να ελπίζει να το βρει, ένας άλλος να εύχεται να ανακαλύψει κάποιο κρυμμένο μικρό θησαυρό ανάμεσα στα σκουπίδια, και κάποιος απλά να βολτάρει με ένα καφέ στο χέρι χαζεύοντας...





Το τι μπορεί να συναντήσει και να αγοράσει κάποιος στο παζάρι πιο εύκολα ανακαλύπτεται από κοντά παρά περιγράφεται. Τα πάντα και τίποτα. Και αυτό φυσικά ποικίλει από βδομάδα σε βδομάδα. Από ρούχα και παπούτσια μέχρι νήματα και κλωστές. Από σαραβαλιασμένα και χαλασμένα ραδιόφωνα, πικ-απ, walkman, cd-players, σίδερα και κάθε λογής συσκευές έως κάποιες από αυτές που λειτουργούν ακόμα. Από ποδήλατα έως ζάντες αυτοκινήτων. Από παιχνίδια έως παλιά βιβλία και περιοδικά. Κάθε λογής βινύλια, cd, dvd και (βίντεο)κασέτες. Απορρυπαντικά, καλλυντικά έως και τρόφιμα. Διακοσμητικά χώρου και φο-μπιζού. Κινητά τηλέφωνα και ρολόγια.









Στο παζάρι παίζει και παζάρι φυσικά... Βρήκαμε κάπου χωμένο ένα περίεργο μεταλλικό τραπεζάκι. 20 ευρώ μας είπε ο πωλητής. 10 ευρώ του έδωσε ο φίλος στο χέρι και το πήραμε χωρίς δεύτερη κουβέντα. Παρακάτω στα μπιχλιμπίδια, που τιμολογούνται αυθαίρετα -κυρίως κάπου ανάμεσα στα 2 και στα 5 ευρώ- δεν είχαμε παρόμοιες επιτυχίες, ούτε 1 ευρώ δεν μπορούσαμε να κόψουμε σε ορισμένα αντικείμενα. Παρ’ όλα αυτά, διάφοροι ρωτούσαν πόσο κάνει το τραπεζάκι όταν το ακουμπούσαμε κάτω, πράγμα που μας έκανε υπερήφανους αγοραστές επιθυμητού αγαθού! Σίγουρα το παζάρι είναι κάτι που εξαρτάται από το άτομο, τη στιγμή, την ποσότητα των πραγμάτων που θα πάρει κάποιος και άλλους αστάθμητους παράγοντες.









Φυσικά δεν θα μπορούσαν να λείπουν και τα «βρώμικα» που καταναλώνονται συνεχώς από πωλητές και επισκέπτες.



Το μόνο σίγουρο είναι πως θα ξαναπάμε. Και θα ξεσηκώσουμε και περισσότερους της παρέας τις επόμενες φορές καθώς η βόλτα στο παζάρι είναι μια ενδιαφέρουσα εμπειρία.